Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) καταγγέλλει την κυβερνητική εξαγγελία για την πρόσληψη 1000 φυλάκων στα πανεπιστήμια της χώρας, την ώρα που τα ιδρύματα λειτουργούν μέσω τηλεκπαίδευσης λόγω της πανδημίας.
Στην ανακοίνωση της συνδικαλιστικής παράταξης στη ΓΣΕΕ αναφέρονται τα εξής:
«Την ώρα που στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία με τις ανεπαρκείς κλίνες ΜΕΘ οι κακοπληρωμένοι γιατροί δίνουν την μάχη να σώσουν τις ζωές των ασθενών,
Την ώρα που 1 εκατ. εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναστολή και περιμένουν ένα πενιχρό επίδομα ελεημοσύνης για να επιβιώσουν,
Την ώρα που τα ίδια τα πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται και προσπαθούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των νέων, χωρίς επαρκείς υποδομές και διδακτικό προσωπικό,
Την ώρα που οι φοιτητές ατενίζουν ένα ζοφερό μέλλον στην αγορά εργασίας, που τείνει να μετατραπεί σε ζούγκλα, είναι αδιανόητο να ιεραρχείται ως πρώτη προτεραιότητα η πρόσληψη φυλάκων, για να περιφρουρούν τα κενά μέχρις στιγμής αμφιθέατρα.
Ο σκοπός των δημοσίων πανεπιστημίων είναι να δημιουργεί ελεύθερους ανθρώπους μέσα από τη μόρφωση και την εκπαίδευση, να είναι χώροι δημιουργίας, διαλόγου και ανταλλαγής ελεύθερων ιδεών. Αυτό που χρειάζονται τα πανεπιστήμια είναι στήριξη στην εκπαιδευτική διαδικασία, χρηματοδότηση και κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, που θα διασφαλίζει την όσο δυνατόν καλύτερη εκπαίδευση και επιμόρφωση των αυριανών επιστημόνων της χώρας. Απαιτείται αύξηση στα κονδύλια και άμεσα προκηρύξεις για τις θέσεις ΔΕΠ, που κενώθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Καλούμε την Κυβέρνηση, να πάρει πίσω την απόφαση για τις προσλήψεις φυλάκων και να επιδείξει τον ίδιο ζήλο και για την ασφάλεια στους χώρους εργασίας, όπου κάθε χρόνο θρηνούμε δεκάδες θύματα λόγω πλημμελούς τήρησης των αναγκαίων μέτρων προστασίας, τα οποία βέβαια σπάνια αποτελούν θέμα στα δελτία ειδήσεων.
Η καταστολή, ιδιαίτερα στους νέους, δεν είναι η απάντηση, στο ουσιώδες ζητούμενο που παραμένει η διαπαιδαγώγηση δημοκρατικών πολιτών. Τριάντα χρόνια μετά τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα η ιστορία μας διδάσκει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, και ότι ο δρόμος προς τη μόρφωση, την ευημερία, την ειρήνη και την αλληλεγγύη, δεν είναι μέσα από τον αυταρχισμό και την αστυνομοκρατία, αλλά μέσα από τη δημοκρατία.
Οι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και οι επιτακτικές προκλήσεις των καιρών είναι η ενίσχυση της δημόσιας υγείας, ιδιαιτέρα εν μέσω της υγειονομικής κρίσης, αλλά και μετά, και η ουσιαστική στήριξη των δημοσίων πανεπιστήμιων τα οποία αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρότερες ελλείψεις, από την «έλλειψη» ειδικών φρουρών.»
