«Υπό κανονικές συνθήκες επιχειρηματικά εξετάζουμε αν θα πάμε 20% αριστερά ή 20% δεξιά και ξαφνικά σε έναν μήνα πήγαμε από το ρετιρέ στο υπόγειο». Αυτό τόνισε ο πρόεδρος της Aegean Ευτύχης Βασιλάκης περιγράφοντας το σοκ από τις πρωτοφανείς επιπτώσεις της πανδημίας.
Ο Ε. Βασιλάκης, συμμετέχοντας χθες στο διαδικτυακό επιχειρηματικό πάνελ της Endeavor Greece με θέμα «Διοίκηση επιχειρήσεων σε ταραγμένους καιρούς», παραδέχτηκε ότι παρόλο ότι κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το υγειονομικό θέμα, υποεκτίμησαν το μέγεθος του προβλήματος από οικονομικής άποψης, σημειώνοντας ότι η σημερινή κατάσταση πιθανόν να αλλάξει το τοπίο στις αερομεταφορές. Σχετικά με τους εργαζόμενους σημείωσε ότι είναι μονόδρομος η μείωση του προσωπικού καθώς δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει για αρκετό μεγάλο διάστημα ικανοποιητικό πτητικό έργο.
Ακολουθούν χαρακτηριστικά σημεία των τοποθετήσεων του Ε. Βασιλάκη:
- Από τις 25 Φεβρουαρίου που είχαμε το outbreak στην Ιταλία ήμασταν σε κατάσταση συναγερμού καθώς αρχίσαμε να ψαχνόμαστε μαζί με τον ΕΟΔΥ για τυχόν κρούσματα στα αεροπλάνα, να κατεβαίνουν πληρώματα σε καραντίνα, γιατί ενδεχομένως ήταν μέσα σε αεροπλάνα τα οποία είχαν επιβάτες που πιθανόν να ήταν φορείς του ιού, να αλλάζουμε διαδικασίες για τον καθαρισμό και να αλλάζουμε διαδικασίες για το service. Πριν ακόμη η Ελλάδα φθάσει στο γρήγορο lockdown, εμείς ήδη είχαμε επηρεαστεί λειτουργικά και σε επίπεδο ρίσκου για την υγεία του προσωπικού μας και των επιβατών μας και μέσα σε αυτό το πλαίσιο αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι θα υπάρχει ένα πιο έντονο οικονομικό πρόβλημα.
- Ο πρώτος μήνας, από τα τέλη Φεβρουαρίου έως τα τέλη Μαρτίου, πέρασε από μία διαδικασία ισορροπίας μεταξύ της προσπάθειας να λειτουργήσουμε με ασφάλεια χωρίς να προλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε καλά καλά το επερχόμενο οικονομικό κόστος. (…) Υπό κανονικές συνθήκες επιχειρηματικά εξετάζουμε αν θα πάμε 20% αριστερά ή 20% δεξιά και ξαφνικά σε έναν μήνα πήγαμε από το ρετιρέ στο υπόγειο. Σήμερα η εταιρεία μπορεί να λειτουργεί, αλλά ουσιαστικά είναι σαν να έχει κλείσει καθώς έχουμε το 0,05% των εσόδων μας ανά ημέρα.
- Δεν θα ντραπώ να πω ότι έκανα λάθος τόσο εγώ όσο και ο Διευθύνων Σύμβουλος μας, καταλάβαμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρό πρόβλημα αλλά δεν καταλάβαμε το βάθος και την διάρκεια του. Λάθος όχι σε θέματα υγείας, όπου πήραμε όλα τα σωστά μέτρα και τελικά είχαμε μόνο ένα κρούσμα στα πληρώματα μας, και αυτό χωρίς συμπτώματα, αλλά λάθος σε αφορά τις εκτιμήσεις της ταχύτητας επανάκαμψης. Νομίζαμε αρχικά για ένα μήνα, μετά για δύο μήνες και τώρα δυστυχώς μιλάμε για τουλάχιστον έξι. Παράλληλα είχαμε και την λανθασμένη εντύπωση ότι τα ταμειακά μας αποθέματα είναι τόσα πολλά που δεν θα μπορέσουμε να έχουμε οικονομικό πρόβλημα σε το χρονικό διάστημα που το είχαμε προσδιορίσει.
- Μπορεί οι άλλες επιχειρήσεις να μπαίνουν στην φάση “επιστροφή στην κανονικότητα” όμως αυτό δεν ισχύει για εμάς. Εμείς γνωρίζουμε ότι για να βρεθούμε σαν κλάδος στα επίπεδα που βρισκόμασταν πριν την υγειονομική κρίση θα περάσουν 2 – 3 χρόνια άρα δυστυχώς είναι μονόδρομος η μείωση του κόσμου που απασχολούμε. Η άμεση δυσκολία που θα έχουμε είναι η επιλογή, ο τρόπος και ο χρόνος που θα πρέπει να γίνει αυτή η ενέργεια. Όταν δεν έχεις παραγωγή για κάποιους μήνες και δεν έχεις και εικόνα πόσο θα κρατήσει, μπορεί να ακούγετε σκληρό, αλλά δεν έχεις επιλογές.
- Αυτό που κάνουμε αυτή την στιγμή είναι ότι δουλεύουμε για να επεκτείνουμε το διάστημα στο οποίο μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε χωρίς να έχουμε ουσιαστική ζήτηση. Για εμάς είναι ένας επαναπροσδιορισμός των πάντων με όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση και επιλογή απέναντι στο να μην προδώσεις πράγματα τα οποία θα σου κοστίσουν στο μέλλον καταλυτικά. Να μην προδώσεις τις σχέσεις σου με τους εργαζόμενους, να μην προδώσεις ιδιαίτερα τις σχέσεις σου με τους πελάτες, να μην προδώσεις ασύμμετρα τις σχέσεις σου με τους προμηθευτές.
- Σήμερα η καταστροφή έχει πάρα πολύ μεγάλο κόστος με αποτέλεσμα όλες οι αεροπορικές είτε να ζητούν είτε να δέχονται βοήθεια από τα κράτη. Υπάρχουν ευρωπαϊκοί κανόνες αλλά υπάρχουν και οι δυνατότητες που μπορεί να παράσχει ένα κράτος. Οι κανόνες μπορεί να είναι ίδιοι για όλους όχι όμως οι δυνατότητες. Για παράδειγμα διαφορετικές δυνατότητες έχουν τα κράτη μεταξύ τους για το πως θα επιδοτήσουν την ανεργία των εργαζομένων που θα μείνουν χωρίς δουλειά εξαιτίας της κρίσης είτε για το πως θα βοηθηθούν οι αεροπορικές του εκάστοτε κράτους. Η δυσκολία για την Ελλάδα στα πλαίσια των ευρωπαϊκών κανόνων είναι να συγκεράσει τις δικές της δυνατότητες και να μπορέσει ως κοινωνία και ως επιχειρήσεις να ανταγωνιστεί πολύ πιο εύρωστες ευρωπαϊκές χώρες. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο.
