Το τρίπτυχο των προκλήσεων Πανδημία – Κοινωνικές ανισότητες – 4η Bιομηχανική Eπανάσταση, καθορίζουν το αναδυόμενο κοινωνικοοικονομικό τοπίο, όπως τονίζεται σε ανάλυση που δημοσιεύει το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ.
Στο κείμενο πολιτικής του Κώστα Φωτάκη (πρ. Αν. Υπουργού Έρευνας & Καινοτομίας, Ομότιμου Καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και τ. Προέδρου ΙΤΕ) και του Αλέξανδρου Σελίμη (Διδάκτορα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης) με τίτλο «Πανδημία Covid-19 – Κοινωνικές ανισότητες – 4η Βιομηχανική Επανάσταση: Ο ρόλος της Έρευνας και της Καινοτομίας στη διαμόρφωση μιας στρατηγικής εξόδου από την κρίση» επισημαίνεται ότι για πρώτη φορά, μετά το ξέσπασμα της πανδημικής κρίσης, το οικονομικό σύστημα βρέθηκε σε βαθιά κρίση τόσο γρήγορα, την ίδια στιγμή και παντού στον κόσμο. Αναπόδραστα, οι συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία έχουν αλλάξει απότομα και δραστικά το κοινωνικό και οικονομικό τοπίο.
Το διεθνές τοπίο που αναδύεται μετά την πανδημία χαρακτηρίζεται από προβλέψεις για μια βαθιά οικονομική ύφεση και με μια ιδιόμορφη εισαγωγή των τεχνολογιών της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης (4ΒΕ) στην παραγωγική διαδικασία και τις εργασιακές πρακτικές.
Οι κοινωνικές ανισότητες ενδέχεται να ενταθούν περαιτέρω, το ζήτημα επανάκαμψης της πανδημίας είναι ακόμα ανοικτό, ενώ η ανάγκη αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής είναι πάντα παρούσα.
Πολλές από τις πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα για την αντιμετώπιση της πανδημίας οικοδομούν την αρχιτεκτονική της αυριανής κοινωνικής χειραγώγησης, αφού η άρση κεκτημένων ατομικών δικαιωμάτων μπορεί να λάβει μόνιμο χαρακτήρα.
Στην ίδια περιοχή διασποράς της πανδημίας, τα πιο αδύναμα στρώματα έχουν πληγεί περισσότερο βαθαίνοντας περαιτέρω τις κοινωνικές ανισότητες που προϋπήρχαν. Το εκρηκτικό μίγμα της έντασης των κοινωνικών ανισοτήτων και της υιοθέτησης αναδυόμενων τεχνολογιών στην παραγωγική διαδικασία, μέσα σε ένα διαγραφόμενο ζοφερό κλίμα βαθιάς οικονομικής ύφεσης και υγειονομικής κρίσης, επιτάσσει μια ολοκληρωμένη στρατηγική εξόδου μακράς πνοής, υπογραμμίζει η ανάλυση.
Στην Ελλάδα, η πρόκληση σήμερα έγκειται στη διαμόρφωση μιας στρατηγικής για την επόμενη μέρα που θα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ της υγειονομικής διαχείρισης της πανδημίας και των κοινωνικοοικονομικών της διαστάσεων. Αυτό είναι το επίδικο που θα κριθεί ιστορικά και όχι οι επικοινωνιακές υπερβολές.
Απαιτείται μια οικουμενική αντιμετώπιση της πανδημίας και των επιπτώσεών της, καθώς η διαχείρισή τους από μεμονωμένες χώρες ή ομάδες πίεσης είναι απλώς αναποτελεσματική. Η ανάγκη αυτή είναι πανθομολογούμενη, από τη στιγμή που η πανδημία έχει χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη πρόκληση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι αδήριτη ανάγκη η προετοιμασία και ο σχεδιασμός μιας στρατηγικής εξόδου με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Μιας στρατηγικής εξόδου που δεν θα σχεδιαστεί αποκλειστικά κεκλεισμένων των θυρών από lobbies και ομάδες εργασίας «ειδικών». Για το σχεδιασμό και την υλοποίησή της και για τη δημιουργία προοπτικών που εμπνέουν, η συστράτευση των ανθρώπων της επιστήμης, της διανόησης και του πολιτισμού αποτελεί το μόνο εχέγγυο προκειμένου οι προκλήσεις Πανδημίας – Ανισοτήτων – 4ΒΕ, σε ένα υποβαθμισμένο φυσικό περιβάλλον, να απαντηθούν με όρους δίκαιης ανάπτυξης, καταλήγει το κείμενο πολιτικής. Όλη η ανάλυση εδώ
