Μετά την εξαιρετική μεταφορά της Δίκης του Κάφκα πέρσι, ο Θωμάς Μοσχόπουλος φέτος ανεβάζει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών το Φαρενάιτ 451 του Ρέυ Μπράντμπουρυ, ο οποίος διασκεύασε το βιβλίο του και για το θέατρο.
Σ’ ένα μελλοντικό, ολοκληρωτικό καθεστώς όπου τα βιβλία καταστρέφονται, ο πρωταγωνιστής του έργου, διώκτης αρχικά των αντιφρονούντων, μεταστρέφεται όταν έρχεται σ’ επαφή με τον μυστικό κόσμο των βιβλίων. Πώς μπορεί να σπάσει το εφιαλτικό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού; Μπορεί η διεκδίκηση της «προσωπικής ανάγνωσης» να προκαλέσει στο σύστημα ρήγματα ελευθερίας;
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
Το 1953, εν τω μέσω της Μακαρθικής περιόδου, εμφανίζεται στα αμερικανικά βιβλιοπωλεία ένα βιβλίο που θα αποτελέσει από τα σημαντικότερα δυστοπικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα. Πρόκειται για το Φαρενάιτ 451 του Ρέυ Μπράντμπουρυ. Ο τίτλος δηλώνει τη θερμοκρασία στην οποία αρχίζει να καίγεται το χαρτί, και αναφέρεται στην πρακτική της «καύσης βιβλίων» που ταυτίζεται, ιστορικά και συμβολικά, με την καταστολή της ελευθερίας σκέψης και λόγου.
Η υπόθεσή του είναι απλή: Σε μια μελλοντική κοινωνία «πυροτεχνουργοί», λειτουργώντας σαν ένα «Σώμα Κρατικής Ασφάλειας», εντοπίζουν και καίνε όσα βιβλία έχουν σωθεί, κρυμμένα από αντιφρονούντες που αρνούνται να συμμορφωθούν στο δόγμα ότι τα βιβλία είναι άχρηστα και βλαβερά.
Ο βασικός ήρωας του έργου είναι ένα διακεκριμένο στέλεχος αυτού του «σώματος», όμως ερχόμενος σε επαφή με το «μυστικό σύμπαν των βιβλίων» αρχίζει να μαγνητίζεται επικίνδυνα απ’ αυτό. Σιγά σιγά ανακαλύπτει ότι πίσω από τον κόσμο εικονικής πραγματικότητας, στον οποίο οι συμπολίτες του ζουν εφησυχασμένοι, υπάρχει ένα ολόκληρο δίκτυο που κινείται υπόγεια και σε αντίθετες κατευθύνσεις από τις δικές του επιλογές. Όταν ξυπνήσει η «περιέργειά» του γι’ αυτόν τον κόσμο είναι θέμα χρόνου να γίνει από διώκτης διωκόμενος.
Το 1966 ο Φρανσουά Τρυφώ μεταφέρει το βιβλίο στον κινηματογράφο και το 1979 ο ίδιος ο συγγραφέας ξαναγράφει το έργο σε θεατρική μορφή επεμβαίνοντας σημαντικά στο αρχικό περιεχόμενο του κειμένου και δημιουργώντας έτσι τη βάση για ένα πολύ ενδιαφέρον θεατρικό ανέβασμα.
Από τους σημαντικότερους και πιο δραστήριους σκηνοθέτες της γενιάς του, ο Θωμάς Μοσχόπουλος διακρίνεται για τις παραστάσεις του ήδη από την εποχή του Θεάτρου Αμόρε, του οποίου είχε την καλλιτεχνική συν-διεύθυνση, έως και σήμερα που διευθύνει το Θέατρο Πόρτα. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα Ελλήνων ηθοποιών, ενώ έχει σκηνοθετήσει, εκτός από θέατρο, όπερα και παιδικές παραστάσεις.
