Καθώς τα microdramas γνωρίζουν εκρηκτική ανάπτυξη διεθνώς, πανεπιστήμια στις ΗΠΑ τα εντάσσουν ήδη στη διδασκαλία τους, προετοιμάζοντας φοιτητές για μια αγορά περιεχομένου που αναπτύσσεται ραγδαία και αλλάζει τους κανόνες του κινηματογράφου.
Η άνοδος των microdramas — ή "verticals", όπως αποκαλούνται λόγω της κάθετης προβολής τους σε κινητά τηλέφωνα, δεν περιορίζεται πλέον στις πλατφόρμες TikTok, Instagram και YouTube. Έχει περάσει και στις πανεπιστημιακές αίθουσες. Σχολές κινηματογράφου, σεναρίου και υποκριτικής στις ΗΠΑ προσαρμόζουν τα προγράμματά τους, ανταποκρινόμενες σε ένα νέο παραγωγικό «χρυσορυχείο» που προσφέρει επαγγελματικές διεξόδους σε μια δύσκολη περίοδο για την παραδοσιακή βιομηχανία του θεάματος.
Το Dodge College of Film and Media Arts του Chapman University στην Καλιφόρνια έχει ήδη ενσωματώσει τα microdramas στο μάθημα «γραφή για εξελισσόμενα μέσα», δίπλα σε podcasts και video games.
Το UCLA εγκαινίασε την πρωτοβουλία Picture Start, μια σειρά εξωπανεπιστημιακών masterclasses αφιερωμένων αποκλειστικά στο νέο format. Παράλληλα, το University of Cincinnati διδάσκει στους φοιτητές του πώς να παίζουν, να γυρίζουν και να παράγουν microdramas, έχοντας ήδη ολοκληρώσει τρεις σχετικές παραγωγές.
Η στροφή αυτή έρχεται σε μια περίοδο έντονης κινητικότητας στο Χόλιγουντ γύρω από τα microdramas: σύντομες σειρές, συνήθως 60 έως 90 δευτερολέπτων ανά επεισόδιο, με έντονα μελοδραματικά στοιχεία ή ύφος «σαπουνόπερας» και συνεχή cliffhangers.
Το μοντέλο αναπτύχθηκε αρχικά στην Κίνα κατά την πανδημία, αλλά πλέον έχει ισχυρή παρουσία στις ΗΠΑ μέσω πλατφορμών όπως οι ReelShort και DramaBox, με τη στήριξη μεγάλων παικτών της βιομηχανίας.
Για πολλούς καθηγητές το ζητούμενο είναι η επαγγελματική επιβίωση των αποφοίτων. «Πολλοί φοιτητές μας αγχώνονται για το πώς θα στηρίξουν τον εαυτό τους μετά το πανεπιστήμιο. Τα verticals είναι αυτή τη στιγμή ο μόνος κλάδος που πραγματικά ανθίζει», σημειώνει ο George Huang, καθηγητής στη Σχολή Θεάτρου, Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του UCLA.
Στο University of Cincinnati, οι φοιτητές του Digital Performance Lab έχουν ήδη γυρίσει ένα ιατρικό δράμα, ένα sitcom σε παντοπωλείο της μεσοδυτικής Αμερικής και ετοιμάζουν το Diary of a High School Demon Hunter. Ο καθηγητής υποκριτικής D’Arcy Smith προσαρμόζει το μάθημα "acting for the camera" στις ανάγκες των microdramas, αφού διαπίστωσε ότι σε αυτά καλούνται πλέον συχνά να κάνουν audition οι απόφοιτοι.
Οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές: ελάχιστος χρόνος, έντονη σωματικότητα και άμεσο συναίσθημα. «Πώς χτίζεις μια αξέχαστη ερμηνεία σε 90 δευτερόλεπτα; Δεν έχεις την πολυτέλεια μιας τρίλεπτης σκηνής», εξηγεί ο Smith. Οι σκηνές ανεβαίνουν στα social media, ενώ ενημερώνονται και casting agents, δίνοντας στους φοιτητές άμεση ορατότητα πριν από τις επίσημες παρουσιάσεις αποφοίτων.
Η ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται το format, ωστόσο, δημιουργεί και δυσκολίες. Δεν υπάρχουν ακόμα εγχειρίδια ή ακαδημαϊκοί οδηγοί. Ο Michael Weiss, λέκτορας στο Chapman, παραδέχεται ότι γνώρισε τα microdramas μόλις πριν λίγους μήνες. Για να προετοιμαστεί, επικοινώνησε απευθείας με την DramaBox και έλαβε έναν εσωτερικό οδηγό γραφής, βασισμένο σε μια «σχεδόν μαθηματική φόρμουλα» για cliffhangers, περιορισμένες τοποθεσίες και πολλούς χαρακτήρες ανά σκηνή.
Παρά τις επιφυλάξεις ότι τα verticals ίσως αποτελούν «το τελευταίο καρφί στο φέρετρο» του παραδοσιακού κινηματογράφου, οι πανεπιστημιακοί αναγνωρίζουν τη δυναμική τους. «Δεν είναι πάντα υψηλή τέχνη, αλλά είναι εντυπωσιακό πώς συμπυκνώνουν μεγάλα συναισθηματικά beats κάθε ενάμιση λεπτό», λέει ο Huang, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η νεότερη γενιά μπορεί να εξελίξει το format σε κάτι ουσιαστικότερο.
Οι ίδιοι οι φοιτητές βλέπουν τα microdramas ως ένα ακόμη μονοπάτι. Σε ένα περιβάλλον όπου ο κόσμος κάνει swipe, πρέπει να παίρνεις αποφάσεις αμέσως για να κρατήσεις τον θεατή. Όπως λένε, δεν ελέγχουν πού πάει ο κλάδος, αλλά ξέρουν προς τα πού κινείται και τώρα μπορουν να είναι μέρος της.
