Κανένας πόρος δεν είναι πιο πολύτιμος για τους ανθρώπους από το καθαρό γλυκό νερό. Πέρα από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, το νερό χρησιμοποιείται επίσης σε κάθε προϊόν που κατασκευάζεται σήμερα. Η έλλειψη νερού επηρεάζει ήδη δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους σε περισσότερες από 40 χώρες. Η αναπόφευκτη συνέπεια; Σύγκρουση. Λιγότερο νερό, λιγότερο φαγητό, λιγότερες θέσεις εργασίας είναι μία αλυσίδα η οποία σε πολλές περιπτώσεις μετατρέπεται σε βραδυφλεγές φιτίλι.
Και αυτή την στιγμή υπάρχουν πολλά σημεία του πλανήτη και ισχυρές χώρες που μπορούν να ανάψουν το «φιτίλι». Για παράδειγμα , η Ινδία. Η χώρα που συνορεύει με την Κίνα και το Πακιστάν έχει στην λίστα των περιβαλλοντικών ελλείψεων της Ινδίας, το νερό στην κορυφή της λίστας των προβλημάτων.
Σε μεγάλο βαθμό λόγω της αλλαγής τού κλίματος και της κακοδιαχείρισης του νερού για γεωργική χρήση, η Ινδία αναμένεται να έχει δυσκολίες με το νερό από το 2025 και λειψυδρία από το 2050. Αν μια τέτοια συμφορά πρόκειται να ξεδιπλωθεί στην Ινδία, νοσήματα μπορεί να εξαπλωθούν και συγκρούσεις θα μπορούσαν να ενταθούν.
Αλλά και στη «γειτονιά μας», η λεκάνη απορροής των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, η οποία τροφοδοτεί την Συρία και το Ιράκ, στερεύει γρήγορα. Και η Τουρκία, σύμφωνα με καταγγελίες εφαρμόζει την πολιτική κατακράτησης καθώς σε αυτήν βρίσκονται οι πηγές τόσο του Τίγρη όσο και του Ευφράτη.
Ο ρόλος που διαδραματίζει η Τουρκία στην ανασφάλεια του Ιράκ και της Συρίας για το νερό, είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να λάβει τα επόμενα χρόνια εκρηκτικές διαστάσεις. Μεταξύ 1975 και 1991, σε τρεις περιπτώσεις, η Συρία και το Ιράκ απείλησαν την Τουρκία με στρατιωτική δράση (και σε ένα σημείο απείλησαν η μία την άλλη) λόγω της μειωμένης ροής των ποταμών που οφειλόταν σε φράγματα στην Τουρκία.
