Τις προτάσεις προς τους Ευρωπαίους στο πλαίσιο της συνάντησης Σοσιαλιστών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων στο Παρίσι παρέθεσε ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας που βρίσκεται για δεύτερη φορά ως παρατηρητής των εν λόγων εργασιών. Στα 4 βασικά σημεία της ομιλίας του, ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε: Την αύξηση των πόρων του πακέτου Γιούνκερ, Τη μεταφορά πόρων από το κέντρο της Ευρώπης στην περιφέρεια και τις φτωχότερες περιοχές, οι οποίες έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση. Παράλληλα, σημείωσε πως δεν θα πρέπει να υπολογίζονται στα ελλείμματα πόροι που διατίθενται για την αντιμετώπιση της κρίσης και για την ανεργία. Τέλος, και για την αντιστροφή της τάσης των πολιτικών λιτότητα, πρότεινε τη σύσταση ενός κοινού φόρουμ διαλόγου Σοσιαλδημοκρατικών και Αριστερών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Κατά την τοποθέτηση του, τόνισε:
Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο όραμα για την Ευρώπη, μια νέα στρατηγική των προοδευτικών δυνάμεων, και την προώθηση μιας ατζέντας εναλλακτικής προς τη συντηρητική και νεοφιλελεύθερη, η οποία ευθύνεται για την κρίση. Μια νέα πολιτική ατζέντα για την εργασία, την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Χρειαζόμαστε, όμως, και μια πολιτική αποτίμηση της μέχρι σήμερα πορείας της σοσιαλδημοκρατίας: η συνεργασία της με τις συντηρητικές δυνάμεις σε κυβερνητικό επίπεδο έβλαψε και τη σοσιαλδημοκρατία και την Ευρώπη.
Το στρατηγικό αδιέξοδο της Ευρώπης είναι εν πολλοίς αντανάκλαση και του στρατηγικού αδιεξόδου της ευρωπαϊκής Αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό που χρειαζόμαστε, λοιπόν, δεν είναι ούτε συμπόρευση με τη δεξιά, ούτε κατακερματισμό και εθνική αναδίπλωση, αλλά πρωτοβουλίες για στρατηγική ανασύνταξη και ανασυγκρότηση. Σ' αυτό το πλαίσιο προτείνω τη δημιουργία ενός forum διαλόγου των δυνάμεων της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που θα εκτείνεται από τη ριζοσπαστική Αριστερά, στην πολιτική οικολογία και τη σοσιαλδημοκρατία, με στόχο να διατυπώσουμε εναλλακτικές απαντήσεις στα κρίσιμα ζητήματα για την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και την έξοδο από την κρίση με κοινωνική δικαιοσύνη.
Το ερώτημα δεν είναι περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη, αλλά ποια Ευρώπη. Τι έχουμε σήμερα; Μια Ευρώπη παράλυτη από την κρίση, μια ΕΚΤ που δεν παίζει το ρόλο κεντρικής τράπεζας, έναν ευρωπαϊκό Βορρά με παγωμένους μισθούς και υπερβολικά πλεονάσματα που λειτουργούν ως ευρωπαϊκό ταμιευτήριο μεταφοράς πόρων από το Νότο στο Βορρά, και έναν ελλειμματικό Νότο με έκρηξη ανισοτήτων και ανεργίας. Και απέναντι σε αυτά έχουμε αδύναμα αναπτυξιακά εργαλεία.
Πρέπει, συνεπώς, να ενισχύσουμε αυτά τα εργαλεία, μεταφέροντας πόρους προς το Νότο και την περιφέρεια. Πιο συγκεκριμένα, στην Μπρατισλάβα, θα πρέπει κατά προτεραιότητα:
-Να έχουμε κοινή στάση με έναν νομικά δεσμευτικό ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων.
-Να απαιτήσουμε το διπλασιασμό του ταμείου Γιούνκερ, την υποχρεωτική κατανομή των πόρων του με προτεραιότητα στις πιο αδύναμες χώρες και περιοχές, και, αφού δεν είμαστε σε θέση να καταργήσουμε τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, τουλάχιστον ας απαιτήσουμε εποικοδομητικές εξαιρέσεις για τις επενδύσεις, την απασχόληση και την ανάπτυξη. Και, πιο συγκεκριμένα, εξαίρεση από τον υπολογισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος της εθνικής συμμετοχής στα επενδυτικά σχέδια που συγχρηματοδοτούνται από το ταμείο Γιούνκερ και το ΕΣΠΑ. Επίσης, για τις χώρες με υψηλή ανεργία, εξαίρεση από τον υπολογισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος των εθνικών δαπανών σε προγράμματα απασχόλησης και κοινωφελούς εργασίας.
Πρέπει, τέλος, να ενισχύσουμε την αξιοπιστία των αποφάσεών μας για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Με μηχανισμό διασφάλισης του επιμερισμού των βαρών και της ευθύνης στο επίπεδο της ΕΕ.
