Κερδίζει έδαφος, υιοθετούμενη πλέον και από παράγοντες του χρηματοπιστωτικού τομέα και των αγορών η κυβερνητική επιλογή για "καθαρή έξοδο" από τα μνημόνια, χωρίς προληπτική γραμμή χρηματοδοτικής στήριξης και χωρίς τις πρόσθετες δεσμεύσεις και την εποπτεία που αναγκαστικά θα την συνόδευαν. Η πρώτη ανοιχτή στήριξη και επιδοκιμασία έρχεται από τον πρόεδρο της Eurobank Νίκο Καραμούζη, ο οποίος μάλιστα χαρακτηρίζει «ηττοπαθή στάση» την άποψη που εκφράζεται από τον διοικητή της ΤτΕ, ότι χρειαζόμαστε ξανά ένα εξωτερικό μηχανισμό για να διασφαλίσουμε την οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα.
Σε άρθρο του που δημοσιεύεται σήμερα, ο πολύπειρος τραπεζίτης τονίζει ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει από τα μνημόνια βασιζόμενη στις δικές της δυνάμεις, χωρίς προληπτική γραμμή χρηματοδοτικής στήριξης και ενισχυμένης εποπτείας. Χρειάζεται μόνο «βούληση και δέσμευση» να ορθοποδήσει μόνη της κι ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης.
«Μετά από την πιο τραυματική δεκαετία στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, έχουμε πια τις προϋποθέσεις να μιλήσουμε για την επόμενη για την επόμενη ημέρα», τονίζει ο πρόεδρος της Eurobank
Επισημαίνει ότι «το πρώτο βήμα είναι κυρίως πολιτικό ζήτημα. Να διαμορφώσουμε συλλογικά ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, που θα συνοδεύεται από τη βούληση και τη δέσμευση της χώρας να ορθοποδήσει χάρη στις δικές της δυνάμεις, βασιζόμενη στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, χωρίς ξένα δεκανίκια, ατέρμονη εποπτεία, μνημόνια και εισαγόμενη αξιοπιστία, πείθοντας τις αγορές και τους πολίτες και ενισχύοντας την αναγκαία εθνική αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία».
Η ευρωπαϊκή εμπειρία
Ο Νίκος Καραμούζης παίρνει αρνητική θέση όσον αφορά την προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης ή ενισχυμένης εποπτείας σημειώνοντας: «Ας διδαχτούμε από τις ευρωπαϊκές χώρες που ξεπέρασαν με αυτοπεποίθηση τα μνημόνια, χαράσσοντας μια ανεξάρτητη πορεία, χωρίς ενισχυμένη εποπτεία και προληπτικές πιστωτικές γραμμές».
Οπως επισημαίνει, οι χώρες αυτές με τη συνέπεια και την υπεύθυνη πολιτική κέρδισαν την εμπιστοσύνη των πολιτών και των αγορών, καλύπτοντας απρόσκοπτα όλες τις χρηματοδοτικές τους ανάγκες από τις αγορές, με πολύ ανταγωνιστικό κόστος δανεισμού και αποκλιμακούμενα επιτόκια. «Αυτός είναι ο ενδεδειγμένος δρόμος και η μεγάλη πρόκληση της οικονομικής πολιτικής για το μέλλον της χώρας».
Ο πολύπειρος τραπεζίτης επισημαίνει ότι είναι μια ηττοπαθής στάση η συζήτηση ότι ίσως χρειαζόμαστε ξανά ένα εξωτερικό μηχανισμό για να διασφαλίσουμε την οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα, την ορθολογική και οικονομική συμπεριφορά και την αναπτυξιακή προοπτική. Μπορεί δε να εκληφθεί από τις αγορές ως μήνυμα παραδοχής ανικανότητας και αδυναμίας να διαχειριστούμε υπεύθυνα και με σύνεση μόνοι μας ως χώρα τα του οίκου μας».
Τα αναγκαία βήματα
Ως δεύτερο βήμα, ο πρόεδρος της Eurobank καταγράφει το ότι θα πρέπει «να διευκολύνουμε με μια σειρά αποφάσεις την απρόσκοπτη υλοποίηση του νέου παραγωγικού και αναπτυξιακού προτύπου, μειώνοντας σημαντικά τις αβεβαιότητες και το αρνητικό κλίμα στις αγορές σε πέντε κρίσιμα ζητήματα».
Σε αυτά περιλαμβάνει:
α) τα stress test που όπως υποστηρίζει «θα επιβεβαιωθούν η χρηματοοικονομική ισχύς, η φερεγγυότητα και η θωράκιση του τραπεζικού συστήματος»,
β) την απόφαση για τις πρόσθετες παραμέτρους ρύθμισης του χρέους,
γ) την ενίσχυση του θετικού κλίματος με την συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα μέχρι τη λήξη του
δ) να συμφωνήσουμε μέσω συναινέσεων «ότι θα τηρήσουμε τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις που έχουν ψηφιστεί για το 2019 και το 2020, καθώς και τη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022. Τα υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα είναι ένα βαρύ δημοσιονομικό μέτρο. Απλά στις τρέχουσες συνθήκες υπερτερούν τα οφέλη από την ενίσχυση της αξιοπιστίας»
ε) να αρθούν τα capital controls το αργότερο τον Αύγουστο του 2018.
Συναίνεση για το αναπτυξιακό
Σύμφωνα με τον Νίκο Καραμούζη «τρίτο σημαντικό βήμα είναι να διαμορφώσουμε με ειλικρίνεια και ρεαλισμό ευρύτερες συναινέσεις γύρω από τις βασικές αρχές του αναπτυξιακού προτύπου».
Όπως γράφει «το τετράπτυχο ιδιωτικός τομέας, επενδύσεις/υποδομές, εξαγωγές και εισροή ξένων κεφαλαίων και επενδύσεων πρέπει να αποτελέσουν τους πυλώνες του νέου παραγωγικού προτύπου της χώρας».
Τονίζει δε ότι «εθνική στρατηγική εξόδου από την κρίση χωρίς τη συμμαχία και τη στήριξη πολλών δεν μπορεί να υλοποιηθεί».
