Ο Cameron έχει ορίσει την ημερομηνία του δημοψηφίσματος της ΕΕ: 23 Ιουνίου 2016. Η προοπτική οι βρετανοί να αποφασίσουν την έξοδο απο την ΕΕ δεν είναι τόσο μακρυνή. Όπως δείχνει η εκλογή του ηγέτη των Εργατικών, Jeremy Corbyn το οτιδήποτε μπορεί να συμβεί στην σύγχρονη βρετανική πολιτική.
Ο πληθυσμός έχει βαρεθεί με την πολιτική ελίτ, και ένα δημοψήφισμα χρησιμεύει ως μια τέλεια ευκαιρία να τιμωρήσει την κυβερνώσα τάξη. Και όπως αμφότεροι οι ηγέτες της ΕΕ και ο ίδιος ο Κάμερον έχουν κάνει ξεκάθαρο μετά την σύνοδο κορυφής, η απόφαση αυτή δεν θα είναι αναστρέψιμη.
Αλλά στο τέλος, θα είναι οι ίδιοι οι Βρετανοί -και όχι οι πολιτικοί- οι οποίοι θα αποφασίσουν. Η επιλογή τους θα έχει βαθιές συνέπειες για το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρώπης. Αν ο βρετανικός λαός καταθέσει αγωγή διαζυγίου στις 23 Ιουνίου, τότε το Brexit θα αποσταθεροποιήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση που ήδη μαστίζεται από πολλαπλές κρίσεις, θα δημιουργήσει χάος στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, θα βλάψει την βρετανική οικονομία και θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει στην διάλυση του ίδιου του Ηνωμένου Βασιλείου αν το εθνικό Κόμμα της Σκωτίας (SNP) τηρήσει την υπόσχεσή του να διεξαγάγει ένα δεύτερο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας αν το Ηνωμένο Βασίλειο ψηφίσει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Περισσότερο από το 40% των βρετανικών εξαγωγών πηγαίνουν στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Για να διατηρήσει το Ηνωμένο Βασίλειο την πρόσβαση στην αγορά αυτή, θα πρέπει να συμφωνήσει να εφαρμόζει όλες τις οδηγίες και τους κανονισμούς της ΕΕ, όπως ακριβώς είναι αναγκασμένες να κάνουν σήμερα και οι ] Ελβετία και Νορβηγία.
Με άλλα λόγια, το Ηνωμένο Βασίλειο θα χάσει όλη την επιρροή του στην νομοθεσία της ΕΕ, αλλά θα πρέπει και πάλι να την ακολουθεί. Και ακόμη και με μια συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών με την Ευρωπαϊκή Ένωση, νέα εμπόδια εισόδου στην αγορά θα εγερθούν σταδιακά, ιδιαίτερα σε εκείνους τους τομείς (όπως οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες) όπου το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα και μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα έναντι των άλλων χωρών-μελών της ΕΕ. Φυσικά, το Λονδίνο θα παραμείνει το ηγετικό οικονομικό κέντρο της Ευρώπης, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, όμως χωρίς μια απρόσκοπτη πρόσβαση στην ενιαία αγορά, θα μπορούσε σταδιακά να χάσει κάποια από την γοητεία του.
Εκτός της Ένωσης, το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί όλες τις τρέχουσες συμφωνίες ελευθέρου εμπορίου με τον υπόλοιπο κόσμο, και θα εξωθεί από τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις Συνεργασίας Διατλαντικού Εμπορίου και Επενδύσεων (Transatlantic Trade and Investment Partnership) με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Ηνωμένο Βασίλειο μόνο του είναι πιθανό να κερδίσει λιγότερο ελκυστικούς όρους από ό, τι θα απολάμβανε ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης -του μεγαλύτερου οικονομικού μπλοκ στον κόσμο. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις θα υποφέρουν καθώς οι επενδυτές θα στρέψουν την προσοχή τους σε χώρες όπως η Γερμανία, η Ιρλανδία και η Ολλανδία που διασφαλίζουν πλήρη πρόσβαση στην ενιαία αγορά της ΕΕ.
