Με το που στήθηκε στα πόδια της μετά τον πόλεμο, η Γερμανία άρχισε να σκέφτεται όπως πριν. Τουλάχιστον η οικονομικο-πολιτική ελίτ της χώρας. Τα ήθελε όλα, όλα όσα το φαντασιακό της θεωρούσε ότι δικαιούται...
Το «γερμανικό θαύμα» επιτελέστηκε με έξυπνη και επίμονη αμερικανική πολυδιάστατη στήριξη, στο πλαίσιο της στρατηγικής ανάσχεσης της σοβιετικής επιρροής.
του Μάκη Ανδρονόπουλου
Η Γερμανία φούσκωσε και πέτυχε με την Οστπολιτίκ να δημιουργήσει τις συνθήκες που οδήγησαν στην πτώση του Τείχους και την ενοποίησή της. Εκμεταλλευόμενη τις γαλλικές φοβίες και την συνεχώς αυξανόμενη οικονομική της ισχύ, πέτυχε να επικυριαρχήσει στην Συμφωνία των Ηλυσίων (γαλλογερμανικός άξονας). Ήταν και εκείνη η ατυχής δήλωση του Μπους για partners in leadership (εταίροι στην ηγεμονία) και τα μυαλά στο Βερολίνο πήραν αέρα.
Κρυμμένη πίσω από τον γαλλικό φανφαρονισμό του Σαρκοζί και την ηχηρή υποταγή του Ολάντ, η Γερμανία πέτυχε να διαφεντεύει ολόκληρη την ευρωζώνη, δημιουργώντας ένα χρηματο-οικονομικό σύστημα που εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της εις βάρος των υπολοίπων.
Η «μηχανή» δούλευε και η Γερμανία κατέστη μεγάλη γεωοικονομική δύναμη. Ασυγκράτητη πλέον η γερμανική οικονομικο-πολιτική ελίτ φαντασιώθηκε πως βάζοντας την οργάνωση και την τεχνολογία και η Ρωσία τις πρώτες ύλες και τα εργατικά χέρια, θα ήλεγχε την Heartland.
Η Ουάσιγκτον αυτά τα κόβει μαχαίρι, μόλις περάσει κάποιος μια γραμμή. Το έκαναν στην Ουκρανία και σε μια δημιουργική συνεννόηση με τη Μόσχα, τράβηξαν μια νέα γραμμή ασφαλείας, από πάνω μέχρι κάτω. Από πάνω με την εξαγορά της Nokia από την Microsoft, μέχρι τους πυραύλους και τις βάσεις στην Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Τώρα διευθετούνται τα κάτω (Τουρκία, Κουρδιστάν, Συρία κ.ο.κ.).
Στο μεταξύ, οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται πως το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει τα 199 τρισ. δολάρια και ισοδυναμεί με 286% του παγκοσμίου ΑΕΠ, δηλαδή, η φούσκα πάει να σκάσει. Ο μόνος τρόπος να λυθεί το πρόβλημα είναι ο πληθωρισμός, ο οποίος συναντάει δύο εμπόδια: την τεχνολογία και το Βερολίνο. Με την πρώτη δεν μπορούν να κάνουν τίποτε και δεν θέλουν. Με το Βερολίνο όμως μπορούν.
Δυστυχώς, οι του κυρίου Σόιμπλε δεν καταλαβαίνουν. Δεν κατάλαβαν με την Siemens, ούτε με την Volkswagen, αλλά θα καταλάβουν τώρα με την Deutsche Bank, την πιστοληπτική ικανότητα της οποίας υποβάθμισε η Standard & Poor’s από Α- σε ΒΒΒ+.
Οσον αφορά την Ευρώπη, τα πάντα αλλάζουν. Η Ουάσιγκτον έστησε στα πόδια του τον Ολάντ και έχει βάλει τον Κάμερον να σπάει τα νεύρα της κυρίας Μέρκελ με το δημοψήφισμα. Στον ευρωπαϊκό νότο οι αλλαγές είναι ραγδαίες. Το Βερολίνο - πανικόβλητο και από το προσφυγικό - επιχειρεί μια τακτική υποχώρηση καίγοντας γη και ενίοτε βγάζοντας το άχτι του στην Ελλάδα.
Αλλά ο πόλεμος θα είναι διαρκείας. Και οι Γερμανοί όχι μόνο θα τον χάσουν, αλλά αυτή τη φορά θα τον πληρώσουν μέχρι δεκάρας.
ΥΓ: Στο άρθρο που έγραψε στο blog του ΔΝΤ, ο Πολ Τόμσεν λέει:«Για να πετύχει τον φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο της για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα της τάξης περίπου του 4-5% του ΑΕΠ. Δεν μπορούμε να δούμε πώς μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα χωρίς σημαντικές εξοικονομήσεις στις συντάξεις».
Για όσους έχουν τελειώσει την πρώτη δημοτικού στα οικονομικά, η ατάκα αυτή έχει και μιά άλλη ανάγνωση: Επειδή ζητά μέτρα 8 με 9 δισ. ευρώ για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι μέχρι το 2018, πράγμα που δεν γίνεται διότι ισοδυναμεί με ολική αφυδάτωση (μουμιοποίηση) της ελληνικής οικονομίας, μπορεί να απευθύνεται στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες για να συνέλθουν, να κλείσουν την αξιολόγηση και να λύσουν το θέμα του χρέους οριστικά, διότι υπάρχουν εκκρεμότητες της Αυτοκρατορίας στην Ανατολική Μεσόγειο που πρέπει να ρυθμιστούν τώρα. Άλλωστε, τα «εισιτήρια» για το ταξίδι στην Περσία δεν τα πήραμε από το ίντερνετ … και ο νοών νοείτω
Δημοσιεύθηκε στο http://makisandronopoulos.blogspot.gr
