Το κουρδικό χαρτί παίζει ο κ. Ερντογαν καθώς θεωρεί ότι είναι πιθανό να κερδίσει υποστήριξη χάρη στην πρόσφατη σκληρότερη στάση του σχετικά με το κουρδικό ζήτημα. Νωρίτερα στην διακυβέρνησή του, ο Ερντογάν ήταν φιλελεύθερος ως προς το κουρδικό ζήτημα, για παράδειγμα ανοίγοντας ένα κρατικά χρηματοδοτούμενο κανάλι ειδήσεων 24ωρης λειτουργίας στην κουρδική γλώσσα για να αντιμετωπίσει τις πολιτιστικές απαιτήσεις των Κούρδων.
Ο Ερντογάν επίσης ήταν επιεικής προς το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), ξεκινώντας ειρηνευτικές συνομιλίες με αυτό, το οποίο τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η Άγκυρα κατηγοριοποίησαν ως τρομοκρατική οργάνωση το 2012. Πρόσφατα, όμως ο Ερντογάν έχει γίνει ένα «γεράκι» για το κουρδικό ζήτημα για να ενισχύσει την δημοτικότητά του. Και για τον σκοπό αυτό, το PKK θα χρησιμεύσει ως ένας ανυποψίαστος συνεργός του.
Τον Ιούλιο του 2015, το PKK τερμάτισε μια κατάπαυση πυρός διάρκειας δύο ετών με την τουρκική κυβέρνηση, ξαναρχίζοντας μια βίαιη εκστρατεία τρομοκρατικών επιθέσεων. Εκείνη την εποχή, το PKK ήλπιζε να πάρει τον έλεγχο των πόλεων στα νοτιοανατολικά της χώρας, σε μια επανάληψη αυτού που το συριακό παράρτημά του, το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), είχε κάνει στην βόρεια Συρία. Το PYD κήρυξε αυτονομία σε αυτές τις περιοχές το 2013 και έχει μείνει έτσι από τότε.
Με την πρόσφατη υιοθέτηση του αντι-κουρδικού τουρκικού εθνικισμού, ο Ερντογάν ελπίζει να διευρύνει την βάση του και να αποσπάσει ψηφοφόρους από το αντιπολιτευτικό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP), του οποίου η συντηρητική ακραία εθνικιστική πλατφόρμα σχεδόν ταιριάζει στην ισλαμιστική εθνικιστική πλατφόρμα του ΑΚΡ.
Το MHP έλαβε 12% των ψήφων στις εκλογές του Νοεμβρίου 2015. Αλλά μια πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι η υποστήριξή του έχει πέσει στο 9% . Εν τω μεταξύ, η υποστήριξη του AKP έχει αυξηθεί από το 49,5% στο 56%.
Φυσικά, δεν θα είναι όλοι στην Τουρκία ευτυχείς να δουν την τύχη του Ερντογάν να βελτιώνεται. Έχει κερδίσει διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις δαιμονοποιώντας και άγρια επιτιθέμενος πολιτικά σε δημογραφικές ομάδες που δεν θα ψήφιζαν ποτέ υπέρ του. Ο κατάλογος περιλαμβάνει κοσμικούς, αριστερούς, σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους, Αλεβίτες και Κούρδους εθνικιστικές. Όταν συνδυάζονται, αυτές οι ομάδες αποτελούν περισσότερο από το 40% του τουρκικού εκλογικού σώματος, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλοί εχθροί που τον περιμένουν να πέσει από την εξουσία.
