Πρίν ένα αιώνα, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο υπέγραψαν την συμφωνία Sykes-Picot. Η συμφωνία ήταν η πρώτη από μια σειρά συνθηκών που θα δημιουργήσουν τελικά τα σύγχρονα κράτη της Μέσης Ανατολής μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εκατό χρόνια αργότερα, αναλυτές προβλέπουν ότι τα σύνορα της περιοχής σύντομα θα επανασχεδιαστούν για μια ακόμη φορά.Στην πίεση για την δημιουργία νέων κρατών στην Μέση Ανατολή ρόλο κλειδί έχουν οι Κούρδοι.
Οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν ήδη την δική τους αυτόνομη περιοχή , αναγνωρισμένη από το σύνταγμα του 2005, αλλά το βλέπουν απλώς ως ένα πρώτο βήμα στον δρόμο προς την ανεξαρτησία. Διχασμένοι μεταξύ τους, οι Κούρδοι παρουσιάζουν μικρή αλληλεγγύη με τους ομολόγους τους στην Συρία και ακόμη λιγότερη με εκείνους στην Τουρκία.
Οι Κούρδοι της Συρίας, για την ώρα, αρνούνται ότι θέλουν το δικό τους κράτος, αλλά παγιώνουν τον έλεγχό τους για τα καλά πέραν των περιοχών κουρδικής πλειοψηφίας στην Rojava , στην βόρεια Συρία. Τον Μάρτιο, δήλωσαν ότι η περιοχή τους ήταν ένα ομοσπονδιακό κράτος εντός της Συρίας, αλλά δεν έλαβαν καμιά υποστήριξη από την διεθνή κοινότητα. Αυτό είναι απίθανο να τους αποτρέψει από την ενίσχυση την εξουσίας τους σε αυτές τις περιοχές και από το να επιδιώξουν την επέκτασή τους.
Οι κυβερνήσεις του Ιράκ και της Συρίας φυσικά απορρίπτουν οποιαδήποτε αλλαγή στα σύνορά τους, αν και δεν μπορούν πλέον να ισχυρίζονται ότι ελέγχουν τα πάντα μέσα σε αυτά τα σύνορα. Και μεταξύ των γειτόνων των δύο χωρών, η αντίθεση στις αποσχίσεις είναι εξίσου ισχυρή.
Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιτίθενται επίσης στην διάλυση: Η Ρωσία επειδή μια κατάρρευση της Συρίας θα αποδυνάμωνε τον σύμμαχό της τον Σύριο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ, και οι Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή είναι ενάντια στην διχοτόμηση οποιουδήποτε κράτους. Δεν υποστήριξαν ούτε καν την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, με την ελπίδα ότι η πολιτική μεταρρύθμιση θα την καθιστούσε περιττή.
