To «καλάθι της νοικοκυράς» επηρεάζει όχι μόνο το επίπεδο ζωής, αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η πιο σημαντική αλλαγή που σηματοδότησε η παγκοσμιοποιημένη οικονομία είναι ότι μετέφερε την αγροτική παραγωγή από το χωράφι στα διεθνή χρηματιστήρια και τις χρηματαγορές. Στα πλαίσια αυτά, οι συμβάσεις μεταξύ παραγωγών και εμπόρων μετατράπηκαν σε παράγωγα αγροτικών προϊόντων και αυτά με την σειρά τους παρείχαν την δυνατότητα για ένα χρηματιστηριακό τζόγο με έπαθλο όχι μόνο κέρδη αλλά και ανθρώπινες ζωές οι οποίες είναι άμεσα συνδεδεμένες με την πολιτική ισχύ.
Ίσως είναι η πιο τυπική περίπτωση δημιουργίας φούσκας, την οποία τελικά κάποιοι την πληρώνουν με την εξαθλίωση, κάποιοι άλλοι με την πείνα, κάποιοι με την ανέχεια και κάποιοι με κέρδη.
Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί και πειστικοί συνάμα: Η μεταφορά κεφαλαίων από τον χρηματοπιστωτικό τομέα στον τομέα των παραγώγων τροφίμων, παρουσίασε μια αύξηση της τάξης του 40% – 80%,ανάλογα με το προϊόν, σε σχέση με το 2008. Τα συμβόλαια με τους παραγωγούς μετατρέπονται σε χρηματιστηριακούς τίτλους και επηρεάζουν τη διαμόρφωση του γενικού επιπέδου τιμών των αγροτικών προϊόντων.
Οι μεγαλύτεροι επενδυτές στα χρηματιστήρια αγροτικών προϊόντων, στην συμβολαιακή γεωργία και στην αγορά βιοκαυσίμων, προέρχονται από τον χρηματοπιστωτικό και ασφαλιστικό χώρο (Deutsche Bank, Barclays, ABP, Allianz, BNP Paribas, Generali, HSBC, Lloyd’s, Unicredit, AXA, Credit Agricole), από το χώρο παραγωγής γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών (Monsanto, Syngenta), από τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη διακίνηση πρώτων υλών και τροφίμων (Cargill, ADM, Con-Agra, Bunge, Charoen, Noble Group, Sinochem), από τις αλυσίδες διανομής τροφίμων (Tesco, Carrefour, Wal-Mart) και από τις εταιρείες φυτοπροστατευτικών προϊόντων όπως DuPont, Chevron κ.α.
Και φυσικά αν στην εξίσωση αυτή τεθούν και παράμετροι, όπως η ενέργεια και η γη, στην πραγματικότητα η ανθρωπότητα έχει να αντιμετωπίσει ένα μεταοργουελιανό σενάριο, στο οποίο στόχος δεν είναι ο έλεγχος του νού, αλλά του ...οικογενειακού τραπεζιού. Και φυσικά η πείνα ή η απειλή της γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της οικονομικής και πολιτικής ισχύος.
Μόνο τυχαίο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός, ότι οι χρονιές διατροφικής κρίσης είναι ταυτόχρονα και οι χρονιές που εταιρείες διατροφικών προϊόντων σημειώνουν κέρδη – ρεκόρ. Και φυσικά σε αυτό το μεγάλο χρηματιστήριο πλούτου και γεωπολιτικής ισχύος, οι δυνατοί μπορούν να επιβάλλουν τη βούλησή τους στους αδύνατους, με όπλο την πείνα. Οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία, αλλά και μικρότερα κράτη όπως η Ολλανδία (εντός Ε.Ε.) και η Ελβετία (εκτός Ε.Ε.), έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη γεωπολιτική βαρύτητα λόγω της δυναμικής παρουσίας τους στον τομέα ελέγχου των πηγών διατροφής. Η επιρροή που μπορούν να ασκήσουν αυτά τα κράτη στη διαμόρφωση των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στις εξαρτώμενες από αυτά χώρες, είναι καθοριστική. Ελέγχοντας μέσω των ιδιωτικών ή και κρατικών εταιρειών τους τις πηγές διατροφής μεγάλων αριθμητικά πληθυσμών, διαμορφώνουν ένα νέο και εξαιρετικά ασφυκτικό πλαίσιο διεθνών σχέσεων με τις εξαρτώμενες χώρες.
ΠΗΓΗ: Premium.paratiritis.gr
