Οι περισσότεροι όταν αναφέρονται στο BREXIT εστιάζουν στις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει στις αμφίδρομη σχέση με την ΕΕ αλλά και στις αλλαγές που θα επέλθουν στον ευρωπαϊκό χάρτη. Πολλοί λίγοι αναδεικνύουν τις αλλαγές που θα προκαλέσει μία βρετανική έξοδος στις σχέσεις της Βρετανίας με τις ΗΠΑ αλλά και στους χειρισμούς που θα κάνει το Λονδίνο προκειμένου να αναζητήσει νέα ερείσματα στην παγκόσμια γεωπολιτική και οικονομική σκηνή.
Σίγουρα , οι Αμερικανοί δεν θα χαρούν αν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μειώσει κατά ένα μέλος το ευρωπαϊκο κλάμπ.Η Ουάσιγκτον πάντοτε υποστήριζε την ένταξη της Βρετανίας στην Ευρώπη . Επιθυμία της ήταν το Λονδίνο να έχει ένα σημαντικό ρόλο στις ευρωπαϊκές υποθέσεις και αυτό διότι παραδοσιακά οι θέσεις της Βρετανίας για τα οικονομικά και πολιτικά θέματα ήταν περισσότερο ευθυγραμμισμένες με εκείνες της Ουάσιγκτον από ό, τι με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες . Αν η Βρετανία εγκαταλείψει την Ευρώπη το κενό που θα προκύψει για τις ΗΠΑ θα είναι σημαντικό.
Αλλά η Ουάσιγκτον προβληματίζεται και με ένα ακόμα ενδεχόμενο. Η προοπτική μιας πιο στενής σχέσης του Λονδίνου με το Πεκίνο σίγουρα είναι ένα εξίσου επώδυνο αγκάθι στην σημερινή ευαίσθητη γεωπολιτική συγκυρία.
Ήδη η βρεταννική κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει στενούς οικονομικούς δεσμούς με το Πεκίνο στην προσπάθεια της να προσελκύσει κινεζικές επενδύσεις. Μάλιστα πριν μερικούς μήνες ο George Osborne κάλεσε τους κινέζους οικοδεσπότες του στη Σαγκάη να "δημιουργήσουν μια χρυσή δεκαετία για τη σχέση Ηνωμένου Βασιλείου-Κίνας».
Ένα μήνα αργότερα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον έστρωνε το κόκκινο χαλί για τον Κινέζο Πρόεδρο Xi Jinping στο Λονδίνο. Μία σινοβρετανική οικονομική προσέγγιση σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο θα μπορούσαν να προσδοκούν οι ΗΠΑ απο τον πιο στενό ευρωπαίο σύμμαχο τα τελευταία εβδομήντα χρόνια αφού προετοιμάζει το έδαφος για μία αλλαγή της στάσης της Βρετανίας σε άλλα μέτωπα άμεσου αμερικάνικου ενδιαφέροντος όπως για παράδειγμα στις εδαφικές διαφορές στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Το σίγουρο είναι ότι ο David Cameron, εν μέρει και εξαιτίας των εγχώριων πολιτικών πιέσεων, είναι αποφασισμένος να δείξει ότι η σημερινή βρετανική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει ακόμα πιο στενή την φιλία με την Κινα. Αυτό οφείλεται επίσης στην επιθυμία του να εμφανίσει την Βρετανία ως έναν κρίσιμο παγκόσμιο παίκτη. Και η επιτυχία της προσέγγισης αυτής θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό και απο το κατά πόσο θα πετύχει να προσαρμόσει στα νέα δεδομένα -και -την "ειδική σχέση" που έχει η χώρα του με τις ΗΠΑ.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού , η Ουάσιγκτον προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα αναζητώντας και άλλα ερείσματα στην Ευρώπη. Και για αυτό έχει στραφεί στη Γερμανία και τη Γαλλία.Ήδη για εξωτερική πολιτική πχ την Ουκρανία αλλά και για την οικονομία, μιλά με την Μέρκελ, ενώ όταν πρόκειται για στρατιωτικό υλικό, μιλά με τον Ολάντ.
Το γεγονός ότι τόσο η Βρετανία και οι ΗΠΑ έχουν υποβάθμισει τη σημασία της ειδικής σχέσης τους δεν σημαίνει, ότι οι σχέσεις τους βρίσκονται σε νεκρό επίπεδοι. Αντίθετα , σε πολλούς τομείς πχ στον στρατιωτικό , οι δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών παραμένουν υποδειγματικά στενοί.
