Το τατουάζ προβάλλει μια οπτική εικόνα στη μεταβίβαση και σχηματίζει ένα σκηνικό για τις πιο εξέχουσες ασυνείδητες εσωτερικές συγκρούσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια μιας εν εξελίξει αναλυτικής διαδικασίας. Σαν ένα στιγμιότυπο , το τατουάζ είναι ένα αρχείο της διαλεκτική της σχέσης μητέρας - πατέρα , της επιθυμίας για εγγύτητα και απόσταση, ομοιότητας και διαφοράς , ταύτισης και εξατομίκευσης .
Όπως περίφημα δήλωσε ο Walter Benjamin σχετικά με τη φύση των οπτικών εικόνων στο έργου του … το τατουάζ αντιπροσωπεύει μια « διαλεκτική σε στασιμότητα . " Αυτό που φαίνεται υψίστης σημασίας για τον ασθενή που συμμετέχει στην πράξη του τατουάζ είναι η ανάγκη για στάση και αμεταβλητότητα , ως εάν το να φέρει τις ασυνείδητες συγκρούσεις σε « στάση » θα παραδώσει μια αίσθηση σταθερότητας . Ασυναίσθητα , η ανάγκη αυτή ενεργοποιείται από μια απειλή της εσωτερική σταθερότητας που προκύπτει από τον φόβο της παραβίασης ενός ταμπού που κλιμακώνει μέχρι το σημείο που άγχη εγκατάλειψης και συγχώνευσης γίνονται αφόρητα .
Από τη μία πλευρά , το τατουάζ είναι μια οπτική συμβολοποίηση μιας παράβασης ενός ταμπού. Από την άλλη πλευρά, ενεργοποιεί το ίδιο μέσα από μια πράξη αυτο-τραυματισμού που μοιάζει με τις μαγικές τελετουργικές πράξεις της χρήσης των τατουάζ των αυτοχθόνων πληθυσμών. Το ταμπού (ή τατουάζ ;) επομένως χρησιμεύει ως υποκατάστατο για την πραγματική παραβίαση του ταμπού στην πραγματική ζωή , έτσι ώστε στο τατουάζ μπορεί να αποδοθεί μια μαγική σημασία ή τοτεμική λειτουργία . Και όμως, η επιτυχία του τατουάζ ως όχημα για την κατασκευή ενός μεταβατικού αντικείμενου πάντα εξαρτάται από την απτή χειραγώγηση του δέρματος μαζί με τη δημιουργία μιας συμβολικής οπτικής εικόνας . Η εικόνα στη συνέχεια δρα σαν ένα « μπάλωμα » για την επισκευή οπών που έχουν ανοιχθεί στον «δυνητικό χώρο " του Winnicott και να επισκευαστεί.
