Τα απαραίτητα “κοινωνικά αναχώματα” που πρέπει να δημιουργηθούν απέναντι στις επιλογές τύπου ΔΝΤ της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η οποία επιβεβαιώνει αυτό το διάστημα ότι υπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, απαιτούν προσκλητήριο προς κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, για να υπάρξει, καταρχάς, ένα μέτωπο αντίστασης απέναντι σε αυτή την πολιτική, επεσήμανε ο Γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Επικρατείας, Πάνος Σκουρλέτης, σήμερα, μιλώντας, μιλώντας στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης 91,4 FM.
Ο κ. Σκουρλέτης τόνισε: «Η κυβέρνηση φρόντισε να μας δείξει τελικά και να μας αποσαφηνίσει αυτές τις αθέατες πλευρές του προγράμματός της, στις οποίες πολύ συχνά κάναμε αναφορά την προεκλογική περίοδο. Τότε μας κατηγορούσαν ότι προσπαθούμε να της χρεώσουμε πράγματα τα οποία δεν ήταν στις προθέσεις της. Αλλά φάνηκε, ιδιαίτερα χθες με αυτές τις ultra αντεργατικές τροπολογίες που πέρασαν κυριολεκτικά στο “παρά πέντε” της ολοκλήρωσης ενός άλλου, άσχετου με αυτές, νομοσχεδίου, ποια είναι η βασική στόχευση του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας. Είναι οι μεταρρυθμίσεις τύπου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Πρόκειται για αιτήματα του ΣΕΒ από παλιά και συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων και κύκλων που έρχεται, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, να τα ικανοποιήσει. Είναι βασικές προτάσεις που υποστήριζαν οι πιο ακραίοι κύκλοι των δανειστών, είχαν περάσει στο δεύτερο μνημόνιο και ο ΣΥΡΙΖΑ τις είχε ουσιαστικά εξουδετερώσει, τις είχε ουδετεροποιήσει, μέσα από συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες που είχε πάρει κατά το διάστημα της διακυβέρνησής του. Άρα, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Επρόκειτο για μια δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας η οποία επιβεβαιώνει ότι είναι το όχημα εξυπηρέτησης συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων».
Παράλληλα, σημείωσε: «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η επάνοδος της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση με αυτό το πρόγραμμα, σημαίνει μια σειρά από αντιμεταρρυθμίσεις, μια σειρά από συντηρητικές και νεοσυντηρητικές επιλογές και προφανώς σημαίνει χειρότερες μέρες για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Το δικό μας, πρώτιστο πολιτικό καθήκον είναι, πέρα από το να εντοπίσουμε και να αναδείξουμε τα χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής, να μπορέσουμε να οργανώσουμε και τα αντίστοιχα “κοινωνικά αναχώματα”. Αυτή δεν είναι μία στενά κομματική δουλειά. Θα έλεγα ότι είναι ένα προσκλητήριο προς κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, ότι πρέπει, καταρχάς, να υπάρξει ένα μέτωπο αντίστασης απέναντι σε αυτή την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό υπηρετείται με πάρα πολλούς τρόπους, προφανώς και με την παρουσία μέσα στην Βουλή, αλλά και έξω από τη Βουλή. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η πρόθεση της Νέας Δημοκρατίας να ψηφίσει όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα στο “παρά πέντε” του κλεισίματος της Βουλής σχετίζεται και με το γεγονός ότι δεν θα ήθελε να βρεθεί αντιμέτωπη με κινητοποιήσεις του κόσμου της εργασίας στην προσεχή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης».
Ο Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε: «Πρέπει να φανούμε συνεπείς με την απευθείας εντολή που μας έδωσε ο κόσμος, αυτό το 31,5% το οποίο έχει απαιτήσεις από εμάς, αλλά ταυτόχρονα να απευθυνθούμε και σε όλους τους υπόλοιπους, οι οποίοι είχαν τις δικές τους ενστάσεις, δεν μας επέλεξαν, αλλά, εν δυνάμει είναι κόσμος ο οποίος μπορεί να στηρίξει την προσπάθεια μιας δυναμικής παρουσίας και προγραμματικής αντιπολίτευσης που θα δημιουργήσει τελικά και τους όρους αλλαγής, σε ένα δεύτερο επίπεδο, του σημερινού πολιτικού στάτους». […] «Αν μπορούμε να βγάλουμε ένα ασφαλές πρώτο συμπέρασμα είναι ότι, αν θέλεις να έχεις μια ζωντανή και ισχυρή πολιτική παρουσία, αυτό προϋποθέτει να υπάρχει και ένα αντίστοιχο μαζικό κόμμα, με ισχυρή παρουσία στους κοινωνικούς χώρους, τους πολιτικούς αγώνες». […] «Να ζωντανέψει λοιπόν το κόμμα εκμεταλλευόμενο το θετικό μομέντουμ μιας ευρύτερης συσπείρωσης, προφανώς καλώντας τον κόσμο ο οποίος δείχνει έμπρακτα τη διάθεση να συστρατευτεί … για να μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν ζωντανό - και το υπογραμμίζω αυτό - κομματικό κορμό, ο οποίος θα έχει την δυνατότητα να συνδιαμορφώνει ή και να φτιάχνει θέσεις για τον χώρο του. Αυτή η παλιά φράση ότι οι τοπικές οργανώσεις είναι το κόμμα στο χώρο τους, άρα έχουν και την ευθύνη πρωτίστως αυτές να επεξεργάζονται θέσεις για τον χώρο της δουλειάς τους ή τον χώρο που ζουν και δρουν, είναι μια έννοια που πρέπει να αποκτήσει περιεχόμενο. Μας περιμένει πολλή δουλειά».
Εν συνεχεία, ο ίδιος επισήμανε: «Με το καθεστώς των εργολάβων υπήρχε ένα “τρικ”. Αυτός που αναλάμβανε να υλοποιήσει ένα έργο δεν είχε ευθύνη απέναντι στους εργαζόμενους, οι οποίοι δούλευαν μέσω ενός εργολάβου. Τον οποίο, όμως, είχε πάρει ο βασικός ανάδοχος του έργου. Έτσι, πολλές φορές βρισκόμασταν μπροστά στο φαινόμενο να υπάρχουν απλήρωτοι εργαζόμενοι, να γεννιούνται ζητήματα ανάμεσα σε αυτούς και στον υπεργολάβο και ο κύριος ανάδοχος του έργου δεν θεωρούνταν υπεύθυνος. Όμως, αυτό υπέκρυπτε ουσιαστικά μια πραγματική σχέση. Όλοι γνώριζαν ότι υπήρχε σχέση ανάμεσα στον τελικό εργαζόμενο και τον αρχικό εργοδότη. Το προηγούμενο καθεστώς, που κατάργησε ο κ. Βρούτσης (σ.σ. με την χθεσινή τροπολογία του), προσπαθούσε να απαντήσει σε τέτοιου είδους ζητήματα. Και ακούσαμε κάτι ευφάνταστες δικαιολογίες. Ότι αν πάρει κάποιος στο σπίτι του κάποιον για να του το βάψει και αυτός δεν πληρώσει, θα ζητάνε από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού τα μεροκάματα, παρ’ ότι ο ιδιοκτήτης έχει ήδη πληρώσει τον εργολάβο που είχε αναλάβει το έργο. Αστειότητες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, γιατί είναι άλλου είδους αυτές οι σχέσεις εργασίας».
Κλείνοντας, ανέφερε: «Η ιστορία με το άσυλο νομίζω ότι τώρα ξεκινάει. Φάνηκε ότι η επιλεκτική αναφορά σε ορισμένα γεγονότα, την οποία βλέπουμε καθημερινά από τα φιλικά προς τη Νέα Δημοκρατία μέσα, είτε στις οθόνες μας είτε στο διαδίκτυο, ήταν μία συστηματική προπαγάνδα που δεν στοχεύει μόνο στα ζητήματα της Ασφάλειας αλλά στοχεύει και στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο πρέπει - κατά τη Νέα Δημοκρατία - να απαξιωθεί. Να απαξιωθεί, να συρρικνωθεί η παρουσία του, για να γεννήσει χώρο - έτσι όπως το αντιλαμβάνεται εκείνη - σε ιδιωτικά πανεπιστήμια».
