Πυρηνικός ανταγωνισμός

Το μάθημα της Φουκουσίμα ήταν για κάποιους, να επανεξετάσουν την σχέση τους με την πυρηνική Έτσι, η Γερμανία  υποσχέθηκε να καταργήσει σταδιακά όλη της την πυρηνική ισχύ μέχρι το 2022, η Ιταλία  ψήφισε  να μην επανεκκινηθεί το πυρηνικό της πρόγραμμα, και η Ελβετία  απαγόρευσε  την κατασκευή νέων αντιδραστήρων.

Αυτή ήταν η μία όψη καθώς άλλα έθνη μετά βίας επιβράδυναν την επέκταση της πυρηνικής τους ενέργειας. Η Κίνα  η Ινδία και η  Ρωσία τρέχπουν  συνολικά πάνω από 40 υπό κατασκευή αντιδραστήρες και πάνω από τους διπλάσιους   έχουν προγραμματιστεί. Στην βιασύνη τους, φαίνεται ότι πολλές από αυτές τις χώρες δεν έχουν κατανοήσει το βασικό δίδαγμα από την Φουκουσίμα: Την σημασία ενός αυστηρού και συνολικού καθεστώτος ασφάλειας.
Αλλά το πιο ανησυχητικό είναι οι αναπτυσσόμενες χώρες. Η Κίνα σχεδιάζει  να τριπλασιάσει την πυρηνική παραγωγική ικανότητά της μέχρι το 2020. Επειδή ένα ατύχημα έχει τεράστια πιθανότητα να προξενήσει εκτεταμένες ζημιές, ο αυστηρός έλεγχος της ποιότητας είναι απαραίτητος. Το ιστορικό της Κίνας στο θέμα αυτό δεν είναι ελπιδοφόρο. Για παράδειγμα, το 1987, το συνεργείο των τεχνικών που κατασκεύαζε ένα πυρηνικό εργοστάσιο κοντά στο Χονγκ Κονγκ παρερμήνευσε τα σχεδιαγράμματα  και αρχικά απέτυχε να ενσωματώσει ένα μεγάλο μέρος του απαιτούμενου χάλυβα προστασίας, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα και την εποπτεία. Το Βιετνάμ έχει πυρηνικές φιλοδοξίες . Το Ιράν έχει δημιουργήσει ανησυχίες [34] για την ασφάλεια των σημερινών και των μελλοντικών αντιδραστήρων του . Η Ινδία είναι μια άλλη ταχέως αναπτυσσόμενη πυρηνική δύναμη, με πάνω από 25 αντιδραστήρες , είτε υπό κατασκευή είτε υπό σχεδιασμό.