Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος απαντάει στον Αλέξη Τσίπρα για το χρέος και την ανάρτησή του πρωθυπουργού στο facebook.
Η ανάρτηση Τσίπρα στο fb για την επέτειο της συνδιάσκεψης του 1953 που αποφάσισε τη διαγραφή του γερμανικού δημοσίου χρέους δίνει την εντύπωση ότι επαναφέρει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο σημείο που βρισκόντουσαν πριν τη συμφωνία της 12.7.2015 για το τρίτο μνημόνιο που «διαπραγματεύθηκε» και συνήψε ο ίδιος και η οποία αποκλείει ρητά την ονομαστική μείωση και προβλέπει τους συγκεκριμένους τρόπους της συμπληρωματικής μείωσης σε παρούσα αξία, σε συνέχεια της μεγάλης παρέμβασης του 2012. Θυμίζω ότι μέχρι την συμφωνία της 12.7.2015 κεντρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το «επονείδιστο χρέος». Και έπειτα υπερασπίστηκε μετά πάθους διεθνώς την παρέμβαση του 2012, όπως φάνηκε με την πρόσφατη απόφαση του ΕΔΔΑ του Στρασβούργου. Ας συνδυάσουμε όμως τα γεγονότα:
Μετά την εσπευσμένη ψήφιση του εκλογικού νόμου και την ατελέσφορη προσπάθεια να επιτευχθεί η άμεση εφαρμογή του από τις επόμενες εκλογές, έχουμε τον συνταγματικό λαϊκισμό των προτάσεων ΣΥΡΙΖΑ για την αναθεώρηση, την εντεινόμενη διγλωσσία ως προς τις ιδιωτικοποιήσεις, την προσπάθεια αναζωπύρωσης των δεσμών του ΣΥΡΙΖΑ με ακραίους δήθεν ριζοσπαστικούς κύκλους και τώρα την επιστροφή στον αρχαϊκό λαϊκισμό περί χρέους. Ταυτοχρόνως η κωμικοτραγική ποινική δίωξη Γεωργίου / ΕΛΣΤΑΤ φέρνει στο προσκήνιο αφενός μεν το ρόλο του τρίτου αφανούς κυβερνητικού εταίρου που συνιστά θεμελιώδη αντίφαση και άρα στρατηγικό ζήτημα για τη συντηρητική παράταξη, αφετέρου δε το βαθύ πρόβλημα κράτους δικαίου και δικαστικής ανεξαρτησίας ή νοοτροπίας (πολλές φορές το δεύτερο είναι χειρότερο από το πρώτο) που υπάρχει. Ο συνδυασμός όλων αυτών των κινήσεων μας λέει ότι:
Το σενάριο της επίσπευσης των εκλογών δουλεύεται από την κυβέρνηση έντονα με στροφή όχι στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία αλλά στα γενετικά στοιχεία του μικρού ΣΥΡΙΖΑ. Όλα γίνονται με τρόπο πολιτικά πρωτόγονο. Χωρίς καμία αίσθηση καθήκοντος για την προστασία του εθνικού συμφέροντος.
Παραλλήλως υπάρχει βεβαίως πάντα και το επίσημο σενάριο που αποβλέπει στην διασφάλιση πολιτικού χρόνου εν αναμονή της βελτίωσης των οικονομικών δεδομένων. Δεν υπάρχει όμως ούτε οικονομικός χρόνος ούτε κοινωνική αντοχή. Όσο αυτό θα γίνεται προφανές, τόσο θα ενισχύεται το προηγούμενο σενάριο.
