Με κολοσσιαία προβλήματα βρίσκεται αντιμέτωπη η πρώην ηγετική φυσιογνωμία της Google και νυν διευθύνων σύμβουλος της Yahoo Μαρίσα Μάγιερ, καθώς η πάλαι ποτέ νούμερο ένα διαδικτυακή εταιρία παγκοσμίως έχει χάσει την αίγλη της και οδεύει προς την καταστροφή. Όταν τον Ιούλιο του 2012 είχε ήδη εγκαταλείψει την ασφαλή στρατηγική της θέση στη Google για να αναλάβει τα ηνία της Yahoo, o κόσμος της Sillicon Valley και των επιχειρήσεων τεχνολογίας και media έκανε λόγο για την πιο σημαντική και ακριβοπληρωμένη μεταγραφή των τελευταίων δεκαετιών.
Φυσικά η Μαρίσα Μάγιερ δεν ήταν καμία τυχαία στον κόσμο της τεχνολογίας.. Το «Χρυσό κορίτσι» της τεχνολογικής «Μέκκας», μία από τις πρώτες γυναίκες προγραμματίστριες, καινοτόμος, οργανωτική, «ηγέτης», είναι μερικά μόνο από τα επίθετα που κάποτε της έδιναν. Η Μάγιερ έφυγε από τη Google αφήνοντας πίσω της αρκετές πρωτοπορίες και στη Yahoo ήρθε τότε – το 2012 – για να σώσει την κατάσταση. Ή μάλλον αυτό ήταν το σχέδιο.
Το επίπεδο προσδοκιών ήταν τέτοιο που λέγεται πως την πρώτη της ημέρα στα γραφεία της Yahoo οι υπάλληλοι είχαν στην κυριολεξία στρώσει κόκκινο χαλί, ενώ στα screen walls της εταιρείας αναβόσβηνε το μήνυμα «καλωσήρθες, Μαρίσα». Τότε ήταν η περίοδος που η Yahoo δοκίμαζε μια σκληρή εμπειρία: η εταιρεία βρισκόταν σε κρίση – οικονομική και ταυτότητας – και τόσο το Facebook όσο και η Google την άφηναν συνεχώς πίσω τους, λανσάροντας καινοτόμες υπηρεσίες που δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί...
Αυτός είναι και ο λόγος που η Μαρίσα προσελήφθη, για να βγάλει την εταιρεία από την κρίση, να της δώσει πίσω τη χαμένη της αξιοπιστία και να ηγηθεί μίας σοβαρής απάντησης σε ένα σημαντικό ερώτημα. Όπως μας έδειξε η ιστορία όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Τι ήταν τελικά η Yahoo; Μία επιχείρηση τεχνολογικής πρωτοπορίας ή μία σπουδαία πύλη ενημέρωσης; Ή και τα δύο; Τι όριζε το περιεχόμενο της και οι υπηρεσίες που προσέφερε ότι πραγματικά είναι; Στα καλύτερα της, η Yahoo είχε στην αγορά «πρόσωπο» 128 δις δολαρίων. Αυτό, πριν να δει επιτυχημένες κατηγορίες της να γίνονται με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία από άλλες εταιρείες.
Πολύ σύντομα, ο «ηγέτης του διαδικτύου» που λεγόταν Yahoo, έχανε έδαφος στην υπηρεσία e-mails και στις μηχανές αναζήτησης από τη Google, σε άλλες υπηρεσίες από το Craigslist και από αναρίθμητα ακόμη sites που είχαν μπει στον χορό και ήθελαν να χορέψουν.
Ποια ήταν η στρατηγική της Μάγιερ τότε;
Ανακοίνωσε περικοπές προσωπικού της τάξης του 15% και μετά από μία σειρά ριψοκίνδυνων αποφάσεων που σε άλλες εποχές μπορεί και να της «έβγαινα», τώρα, όμως απλώς την πήραν στο λαιμό τους. Μαζί με τις ελπίδες της εταιρείας για ανάκαμψη.
Μάλιστα, η κατηγορείται ότι επιχείρησε να «χωθεί» σε ένα πεδίο που δεν γνώριζε καλά: τα Μέσα Ενημέρωσης και τον κόσμο τους. Θέλησε, με καλές προθέσεις, να προσλάβει τους καλύτερους αρθρογράφους και προβεβλημένα στελέχη της αγοράς των ΜΜΕ, με χιλιάδες followers και φανατικούς αναγνώστες ο καθένας, μεταξύ των οποίων η Katie Couric, η Megan Liberman, ο David Pogue, όλοι τους αναγνωρισμένοι και με καριέρα ετών σε ενημερωτικούς κολοσσούς, όπως οι New York Times, το Fortune και άλλα «ακριβά» Μέσα.
Όμως, μήνες μετά, όσο καλά κι αν πήγαιναν οι στήλες και τα άρθρα τους, όσα κλικς κι αν γίνονταν στα links τους, η πικρή αλήθεια ήταν μία: κανείς από όλους αυτούς και της προσπάθειες της διευθύνουσας συμβούλου δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί μία... φωτογραφία της Κιμ Καρντάσιαν και αυτό ήταν επίσης ένα πικρό εσωτερικό αστείο στα κάποτε γεμάτα από εργαζόμενους γραφεία της Yahoo.
Μάλιστα, για όλα αυτά τα στελέχη και τις φιλόδοξες προσπάθειες της Μάγιερ να κάνει τη Yahoo κορυφαία σε ό,τι αφορά και το ενημερωτικό της περιεχόμενο, λέγεται και γράφεται ότι δαπανήθηκαν εκατομμύρια, τα οποία ποτέ δεν τα είδε να επιστρέφουν ως έσοδα η εταιρεία.
Πλέον, η ταλαντούχα κυρία Μάγιερ, η οποία κατά το παρελθόν έχει σχολιαστεί αυστηρά για τις μέχρι τώρα κινήσεις της, πρέπει να διαχειριστεί ακόμη μία κρίση στην επαγγελματική διαδρομή της και κυρίως να αποδείξει ότι δεν ήταν μία «χρυσή», αλλά κατ’ ουσίαν τζούφια μεταγραφή στον χώρο των new media.
Ακόμη, όμως, κι αν η διευθύνουσα σύμβουλος της Yahoo κατά το παρελθόν έχει αντιμετωπίσει και άδικες κριτικές, στη συγκεκριμένη περίπτωση καλείται να απαντήσει, πώς ένας άνθρωπος με τόση εμπειρία στα νέα μέσα, διαχειρίστηκε το επαναλανσάρισμα ενός Ομίλου επενδύοντας σε στρατηγικές εκδότη περιοδικού της δεκαετίας του ’80. Κι αυτό είναι κάτι για το οποίο σίγουρα δεν έχει πειστικές απαντήσεις, ούτε δικαιολογίες στο γιατί δεν μπόρεσε ή ακόμη χειρότερα για το δικό της υπόβαθρο, να προλάβει τις εξελίξεις της εποχής της.
