Στο Musashino Art University σπουδάζει η Νάσα Φουνάχαρα (Nasa Funahara) στο Κοντάιρε της Ιαπωνίας και φιλοτεχνεί αντίγραφα αριστουργημάτων της παγκόσμιας ζωγραφικής, χρησιμοποιώντας έγχρωμες χαρτοταινίες και κορδέλες.
Οι «πλαστοί» πίνακές της περιλαμβάνουν έργα πασίγνωστων ζωγράφων όπως του ντα Βίντσι, του Βαν Γκογκ και του Βερμέερ. Στα χέρια της, όμως, παύουν να είναι πίνακες ζωγραφικής και γίνονται συνθέσεις μικρών κομματιών χαρτοταινίας. Κάθε μία απαιτεί μια εβδομάδα δουλειάς για να ολοκληρωθεί.
Η Φουνάχαρα χρησιμοποιεί χαρτοταινίες από χαρτί washi, ένα παραδοσιακό ιαπωνικό χαρτί που υπάρχει σε όλων των ειδών τα χρώματα, μοτίβα και σχέδια. Το πάθος της με τις χαρτοταινίες ξεκίνησε ως χόμπυ. Άρχισε να συλλέγει, μιας και στην Ιαπωνία τα ρολά χαρτοταινιών είναι πάμφθηνα (200 με 300 γεν, το ένα). Πρωτοχρησιμοποίησε χαρτοταινία για μια εργασία στο κολλέγιο και η ανταπόκριση των συμμαθητών της ήταν τέτοια που η Νάσα ξεκίνησε να «αντιγράφει» πίνακες με αυτό το υλικό.
Οι συλλογή της από εκατοντάδες ρολά χαρτοταινίας συνεχίζει να μεγαλώνει, αλλά αυξάνεται παράλληλα και ο αριθμός «πλαστών» έργων ζωγραφικής. Μεταξύ αυτών, «Η Κραυγή» του Νορβηγού ζωγράφου Έντβαρτ Μουνκ, «Το Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι» του Φλαμανδού Γιοχάνες Βερμέερ και άλλα εμβληματικά έργα.
Όσον αφορά το όνομά της, σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, η ίδια διευκρινίζει ότι το «Νάσα» δεν είναι τυπικό ιαπωνικό όνομα. «Και οι δυο γονείς μου εργάζονταν στη αεροναυτική και διαστημική βιομηχανία», λέει η Νάσα Φουνάχαρα. «Την προηγουμένη της γέννησής μου, ο Μαμόρου Μόρι ταξίδεψε στο διάστημα, με το Endeavour της NASA. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, οι γονείς μου μού έδωσαν το όνομα "Νάσα"».
