Το νομοσχέδιο αυτό εντάσσεται «στις διαδοχικές αντιδραστικές, ταξικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις, οι οποίες υποτάσσονται αποκλειστικά -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια- σε αυτό που λέμε νέο παραγωγικό μοντέλο και νέο παραγωγικό πρότυπο» ανέφερε η πρώην γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα μιλώντας στην Ολομέλεια.
Το σχέδιο νόμου αυτό, είπε έχει περιβληθεί από δύο εμβληματικές -με εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά- διακηρύξεις ή θέσεις-κλειδιά: Πρώτον, για την πανεπιστημιακή αστυνομία, προκειμένου να χτυπηθεί η ανομία και η εγκληματικότητα που υπάρχει μέσα στα πανεπιστήμια λες και η εγκληματικότητα υπάρχει στα πανεπιστήμια και όχι έξω από αυτά. Δεύτερον, η αναβάθμιση των πανεπιστημίων, ότι τάχα τώρα πια με τα μέτρα της Κυβέρνησης το πτυχίο που θα αποκτά ο φοιτητής ή η φοιτήτρια θα του ανοίγει αμέσως τις πόρτες να βρει δουλειά και ότι θα έχει αντίκρισμα και οι πύλες των επιχειρήσεων θα είναι ανοιχτές.
Για την πανεπιστημιακή αστυνομία είπε πως εμείς είναι καθαρό 100% ότι την απορρίπτουμε με οποιαδήποτε ακόμα και άλλη μορφή προτάθηκε από ορισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο στόχος της είναι «η παρακολούθηση, το φακέλωμα, η κινδυνολογία και οι εκβιασμοί. Είναι ένα πακέτο με πολλά υποπακέτα» θυμίζοντας ότι από παλαιά υπήρχε το σπουδαστικό της ασφάλειας που οργάνωνε τις παρακολουθήσεις, μέσω πολλών γραμματειών και δυστυχώς και καθηγητών ενώ τώρα έχουμε «ένα πακέτο ολόκληρο, όπου θα λειτουργεί σαν ένα σπουδαστικό της ασφάλειας, με αποστολή καταστολή μέσα στα ίδια τα πανεπιστήμια, σχετικά με τις ανομίες, τις παρανομίες κ.λπ.» Εμείς, είπε η κυρία Αλέκα Παραρήγα «ξέρουμε ότι υπάρχουν συνειδητοί προβοκάτορες ή ενδεχομένως και ασυνείδητοι, οι οποίοι δημιουργούν ορισμένα φαινόμενα» αλλά εσείς «τα χειροκροτείτε αυτά από μέσα σας γιατί σας δίνουν το άλλοθι για να στήσετε έναν τέτοιο μηχανισμό καταστολής και τρομοκρατίας μέσα στα ίδια τα πανεπιστήμια».
Η πρώην γραμματέας του ΚΚΕ ανέφερε πως « ο νόμος για την πανεπιστημιακή αστυνομία πρέπει να μείνει στα χαρτιά. Και αυτός που μπορεί να θέσει στα χαρτιά είναι ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα που διεκδικεί πλήρως το δικαίωμα της πάλης μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια και βάζει στο επίκεντρό του την όλη κατάσταση στην κλίμακα της εκπαίδευσης. Ένα κίνημα που βάζει σαν στόχο το επιστημονικό αντικείμενο των πτυχίων, το αντικείμενο της έρευνας και πολύ ευρύτερα ζητήματα» σημειώνοντας ότι «ποτέ κανένας αντιδραστικός νόμος που πέρασε, δεν ολοκληρώθηκε στην εφαρμογή του. Γιατί το πανεπιστήμιο, όπως γενικότερα η παιδεία, δεν είναι μόνο οι νόμοι. Είναι οι πανεπιστημιακοί, οι φοιτητές , οι σπουδαστές και οι οικογένειες των παιδιών αυτών»
