Στις 30 Αυγούστου, η ελεγχόμενη από το ιταλικό κράτος εταιρεία ενέργειας Eni ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός «υπεργιγάντιου» κοιτάσματος φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών της Αιγύπτου. Σύμφωνα με αρχικές εκτιμήσεις, το πεδίο Zohr περιέχει 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (Tcf) φυσικού αερίου (που ισοδυναμεί με 5,5 δισ. βαρέλια πετρελαίου, καθιστώντας το την μεγαλύτερη ανακάλυψη φυσικού αερίου στην Μεσόγειο που έγινε ποτέ.Το υπεράκτιο πεδίο αυξάνει τα υπάρχοντα αποθέματα φυσικού αερίου της Αιγύπτου κατά σχεδόν 40%.
Η Eni σχεδιάζει να επισπεύσει την ανάπτυξη του πεδίου, με μια σειρά γεωτρήσεων μέσα στο 2016 και την παραγωγή το 2017, βάζοντας την Αίγυπτο στην πορεία για να γίνει ενεργειακά ανεξάρτητη από το 2020. Λόγω του σχετικά χαμηλού κόστους ανάπτυξης και της άφθονης υπάρχουσας υποδομής, η παραγωγή μπορεί να προχωρήσει σε μια εποχή με ιστορικά χαμηλές τιμές ενέργειας.
Το πεδίο Zohr είναι η τελευταία σε μια σειρά από μεγάλες ανακαλύψεις υπεράκτιου φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο. Το 2009 και το 2010, το Ισραήλ γιόρτασε την ανακάλυψη των πεδίων Ταμάρ και Λεβιάθαν, που μαζί κατέχουν έως και 26 Tcf φυσικού αερίου. Δίπλα στο Λεβιάθαν, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, βρίσκεται το πεδίο Αφροδίτη των 7 Tcf, που ανακαλύφθηκε το 2011. Μόλις αναπτυχθούν, τα κοιτάσματα αυτά θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις εγχώριες ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια και των δύο χωρών για πολλές δεκαετίες και θα ανοίξουν νέες ευκαιρίες για εξαγωγές.
Πριν από την ανακάλυψη του Zohr, το Ισραήλ είχε υπογράψει επιστολές πρόθεσης για να εξάγει περίπου το ένα τέταρτο της παραγωγής του Tamar και ένα σημαντικό ποσοστό του Λεβιάθαν σε δύο μονάδες LNG στην Αίγυπτο, και μια άλλη συμφωνία για την παροχή αερίου προς αιγυπτιακές βιομηχανικές επιχειρήσεις.
Οι εξαγωγές αυτές υποτίθεται θα βοηθούσαν να αποπληρωθεί η ανάπτυξη του Λεβιάθαν, κάτι που έχει παραμείνει σε αναμονή από το 2010, λόγω του κανονιστικού και πολιτικού αδιεξόδου στο Ισραήλ . Το Zohr κατέστησε αυτά τα σχέδια ως επί το πλείστον άνευ αντικειμένου, αφήνοντας το Ισραήλ με μια αγορά λιγότερη για εξαγωγές και, ενδεχομένως, έναν νέο περιφερειακό ανταγωνιστή.
