Ενώ οι ΗΠΑ εξακολουθούν να ζουν σε κατάσταση ασταθούς ασφάλειας, μετά από τα γεγονότα του Ντάλας που στοίχισαν τη ζωή σε περισσότερους από 5 αστυνομικούς, το χάος μεταφέρθηκε στις πολιτείες Τενεσί και Τέξας.
Είναι εντυπωσιακή η αντίδραση των αμερικανικών ΜΜΕ που δεν κάλυψαν τα γεγονότα αυτά με τον συνήθη τρόπο που καλύπτουν ανάλογα περιστατικά σε άλλες χώρες και σχεδόν παρέβλεψαν ή ακόμα προσπάθησαν και να συγκαλύψουν τί συνέβη και τί συμβαίνει ακόμα σε διάφορες αμερικανικές πολιτείες. Η επίσκεψη Ομπάμα στο Ντάλας, με σκοπό να ηρεμήσει την ατμόσφαιρα, επιβεβαιώνει ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου.
*Γράφει η Εύα Ι. Κουλουριώτη
Το μεγάλο ερώτημα εδώ είναι: Οι ΗΠΑ άρχισαν να πίνουν από το ίδιο δηλητήριο που έχουν δώσει στους άλλους; Από τότε που ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ανέλαβε τα ηνία του Λευκού Οίκου, διατύπωσε σαφώς τον τρόπο που θα διαχειριστεί τις διεθνείς κρίσεις και διακήρυξε την προθυμία του να αναπτύξει την ειρήνη στον κόσμο.
Ανακοίνωσε, επίσης, την πρόθεσή του να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν και το Ιράκ και να αναζωογονήσει την ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Τέλος, δεσμεύθηκε για την εξάλειψη της τρομοκρατίας που μόνο η Αλ Κάϊντα αντιπροσώπευε εκείνη την περίοδο.
Με το πέρασμα του χρόνου, οι πολιτικές Ομπάμα άρχισαν, η μία μετά την άλλη να μας εκπλήσσουν, καθώς ήταν αντίθετες από τις δεσμεύσεις του. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχει ενταθεί και η δύναμη των Ταλιμπάν έχει αυξηθεί και εξαπλωθεί προς το Πακιστάν. Αξιόπιστες πηγές στο εσωτερικό του Αφγανιστάν επιβεβαιώνουν ότι περισσότερο από το 70% της έκτασης της χώρας βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ταλιμπάν και της Αλ Κάϊντα, και ότι το Πακιστάν έχασε τον έλεγχο του βορειοδυτικού τμήματος που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν.
Σε ό,τι αφορά στη Αλ Κάϊντα, παρά την επιτυχία της κυβέρνησης των ΗΠΑ να σκοτώσει τον ηγέτη της Οσάμα μπιν Λάντεν, αυτό δεν είχε καμμία επίδραση στον περιορισμό των δυνατοτήτων της. Αντίθετα, η Αλ Κάϊντα έχει αυξήσει την ανάπτυξή της κατά την περίοδο διακυβέρνησης του προέδρου Ομπάμα φτάνοντας στη Συρία, το Λίβανο, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Ευρώπη όπου χτύπησε και πάλι.
Στο Ιράκ, η πολιτική Ομπάμα ήταν εντελώς λανθασμένη εξ αρχής. Η αμερικανική διοίκηση παρέδωσε τα ηνία της χώρας στην ιρανική κυβέρνηση, ή στον λεγόμενο... άξονα του κακού, σε χρυσό πιάτο. Το αποτέλεσμα ήταν η αύξηση των θρησκευτικών εντάσεων, ενώ ξεκίνησε ένας πόλεμος που κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει.
Ως αντίδραση στην ακραία αδικία εναντίον των Σουνιτών, δημιουργήθηκε μια οργάνωση πιο εγκληματική και πιο τρομοκρατική από την Αλ Κάϊντα, το λεγόμενο "Ισλαμικό κράτος του Ιράκ και της Συρίας" (ISIS). Αυτό οδήγησε τους Αμερικανούς στην επιστροφή του αρχικού λανθασμένου πλάνου που είχε εκπονηθεί από τον Τζωρτζ Μπους και στην αποστολή περισσότερων στρατευμάτων, για να αντιμετωπίσει το τέρας που η πολιτική τους δημιούργησε και άρχισε να απειλεί ολόκληρο τον κόσμο.
Η κυβέρνηση Ομπάμα δεν ήταν σε θέση να οδηγήσει την Ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση προς μια λύση. Η κρίση έχει εξελιχθεί, η ένταση έχει αυξηθεί και το τραπέζι των διαπραγματεύσεων βρίσκεται πάνω σε ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.
Αραβική Άνοιξη
Παρά την υποστήριξη της κυβέρνησης Ομπάμα στην επανάσταση της Τυνησίας και την επιτυχία της, η αμερικανική στάση στις υπόλοιπες επαναστάσεις των αραβικών χωρών υπήρξε δραματικά αρνητική.
Στην Αίγυπτο η κυβέρνηση Ομπάμα υποστήριξε την επανάσταση του αιγυπτιακού λαού ενάντια στον Χόσνι Μουμπάρακ, αλλά σύντομα έκανε τα στραβά μάτια για το στρατιωτικό πραξικόπημα με επικεφαλής τον στρατηγό Σίσι, το οποίο γύρισε την Αίγυπτο στην ίδια κατάσταση με την εποχή Μουμπάρακ.
Στη Λιβύη, η κυβέρνηση Ομπάμα ήταν ηγήθηκε παρασκηνιακά της ευρωπαϊκής συμμαχίας, ενώ η πραγματική ηγεσία ήταν της Γαλλίας και της Ιταλίας που ενδιαφέρονταν να περιφρουρήσουν τα συμφέροντά τους στη χώρα. Το αποτέλεσμα ήταν να αφεθεί η Λιβύη, στην μετά Καντάφι εποχή, να προσπαθεί να αντιμετωπίσει διεθνείς συγκρούσεις με τις δικές της εσωτερικές δυνάμεις. Και σε αυτήν την περίπτωση, η αμερικανική διοίκηση εξακολουθεί να εθελοτυφλεί στις πολεμικές συγκρούσεις που διεξάγονται στο έδαφος της χώρας.
Η συριακή κρίση αποτελεί το ισχυρότερο τεστ της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την ικανότητά της να επιλύει κρίσεις και συγκρούσεις ανά τον κόσμο. Στην περίπτωση της Συρίας, η στάση της περιορίσθηκε μόνο στην διαχείριση της κρίσης περισσότερο από την επίλυσή της.
Της πήρε έξι μήνες και περισσότερους από 10.000 νεκρούς Σύριους πολίτες που διαδήλωναν ειρηνικά, για να διακηρύξει ότι ο Άσσαντ έχει χάσει την νομιμοποίησή του και πρέπει να εγκαταλείψει την εξουσία. Αυτή η διακήρυξη παρέμεινε μελάνι στο χαρτί χωρίς ποτέ να υλοποιηθεί, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της κατάστασης και της επέκτασης του ISIS από το Ιράκ στη Συρία.
H απάντηση των ΗΠΑ ήταν η δήλωση του σχηματισμού μιας συμμαχίας για την καταπολέμηση του ISIS, ενώ ο Αμερικανός επικεφαλής των δυνάμεων που μάχονται το ISIS στο Ιράκ και τη Συρία, επιβεβαίωσε ότι χρειάζονται σχεδόν 30 χρόνια για να το εξαλείψουν!!!
Συμπερασματικά, εάν μελετήσουμε τις κινήσεις της κυβέρνησης Ομπάμα στις διάφορες κρίσεις ανά τον κόσμο, θα διαπιστώσουμε ότι είμαστε αντιμέτωποι με δύο επιλογές: είτε είναι αφελής και χαζή, ή κακή και πονηρή.
Κατά τη δική μου άποψη, γνωρίζοντας ότι η αμερικανική κυβέρνηση διαθέτει τους καλύτερους ερευνητές και εμπειρογνώμονες, είναι αδύνατον να προχωρήσει ένα σχέδιο χωρίς την βεβαιότητα της χρησιμότητας και της επιτυχίας του. Βάσει αυτού, μπορώ συνοψίσω την εξωτερική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα σε μία φράση: "Στρατηγική του δημιουργικού χάους".
*Η Εύα Ι. Κουλουριώτη είναι επιχειρηματίας και πολιτική αναλύτρια, ειδική στη Μέση Ανατολή.
Facebook: @evakoulouriotis, Twitter: @evacool_f
