Στην πραγματικότητα η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο φτώχειας, από τον οποίο οι ηγεσίες τους φαίνονται εντελώς απρόθυμες να την βγάλουν. Και όσο επιμένουν να θεωρούν ότι τα προγράμματα λιτότητας είναι η λύση, τόσο στις λίστες των εξαθλιωμένων θα προστίθενται και νέα ονόματα.
Σήμερα ζουν στην Ε.Ε. περίπου 120 εκατομμύρια συνταξιούχοι, που αντιστοιχούν στο 24% του συνολικού πληθυσμού. Κι ενώ λίγα χρόνια πριν η εικόνα του φτωχού συνταξιούχου ήταν σχετικά σπάνια για χώρες όπως η Μ. Βρετανία και η Γερμανία, πολλοί ηλικιωμένοι απειλούνται και εκεί όχι μόνο με κοινωνική υποβάθμιση, αλλά ακόμη και υπαρξιακή κρίση. Στις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα, παρατηρούνται ποσοστά φτώχιας στους ηλικιωμένους μεταξύ 20% και άνω του 27%, τη στιγμή που στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται στο 14,9%. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι στις χώρες αυτές, αν δεν υπάρξουν άμεσες παρεμβάσεις, αυτή η τάση θα ενισχυθεί. Αλλά και στη φτώχεια των ηλικιωμένων υπάρχει ανισότητα. Περισσότερο έκθετες στον κίνδυνο της φτώχειας σε προχωρημένη ηλικία, είναι οι γυναίκες. Παρά την ευρωπαϊκή αρχή της «ίσης αμοιβής για ίση εργασία» που ορίζει η Συνθήκη της Ρώμης από το 1957, οι γυναίκες στην Ε.Ε. λαμβάνουν κατά μέσο όρο 17% χαμηλότερες αμοιβές σε σχέση με τους άνδρες.
Ανάλογη είναι και η κατάσταση και με τα παιδιά. Σε 41 από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου, ζουν 76,5 εκατομμύρια παιδιά σε σχετική φτώχεια. Αυτό σημαίνει ότι οι οικογένειές τους διαθέτουν εισόδημα μικρότερο από το 60% του μέσου όρου του ευρωπαϊκού εισοδήματος. Στην Ελλάδα, τη Λιθουανία και την Ισπανία, πάνω από το 36% των παιδιών ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Το αντίστοιχο ποσοστό στις ΗΠΑ είναι 32% και στην Ιταλία 30%. Στην Ελλάδα τουλάχιστον για το 21% των παιδιών, ο ένας γονιός έχασε τη δουλειά του.
Τέλος υπάρχουν και εκείνοι που δουλεύουν αλλά οι αμοιβές τους και το εργασιακό τους καθεστώς δεν τους βοηθά να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Πρόκειται για τους λεγόμενους "φτωχούς εργαζόμενους". Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, 1,5 δις άνθρωποι εργάζονται χωρίς κατάλληλα συμβόλαια και κοινωνική ασφάλιση. Στην πλειονότητά τους παραμένουν στη φτώχεια, παρά το γεγονός ότι έχουν εργασία. Και φυσικά, οι προβλέψεις που διατυπώνονται για την αύξηση της ανεργίας, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Ενδεικτικό είναι το γεγονός, ότι μέχρι το 2019 στα επόμενα πέντε χρόνια θα προστεθούν 213 εκατομμύρια άνεργοι. Από αυτούς τα 200 εκατομμύρια βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες χώρες. Κοντολογίς, οι βασικές αιτίες που προκαλούν την φτώχεια, θα εξακολουθήσουν να υφίστανται και αυτό θα επηρεάζει όχι μόνο τη φτώχεια των παιδιών, αλλά και των ηλικιωμένων.
πηγή: premium.paratiritis
