Την αποδόμηση των πανηγυρισμών της κυβέρνησης για την συμφωνία επιχειρεί η Νέα Δημοκρατία, παρουσιάζοντας οκτώ σημεία που αποδεικνύουν ποια είναι η πραγματικότητα.
Ειδικότερα, πηγές της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρουν: «Η κυβέρνηση, με non-paper, μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup, στις 15 Ιουνίου, πανηγυρίζει ότι «πήρε αυτά που ήθελε». Τι ήθελε όμως; Τον Οκτώβριο 2016, στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός δεσμευόταν ότι η δεύτερη αξιολόγηση, η διευθέτηση του χρέους και η ένταξη της Ελλάδας στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) της Ε.Κ.Τ. θα ολοκληρωνόταν «όλα μαζί. Ταυτόχρονα»! Και τι πήρε; Τίποτα για το χρέος, τίποτα για την ποσοτική χαλάρωση», ενώ προσθέτουν:
«Το μόνο που έγινε ήταν το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, μετά από πολλούς μήνες καθυστέρηση και αφού φόρτωσε τους Έλληνες με άλλα 5,1 δις ευρώ μέτρα, περικοπής συντάξεων, μείωσης αφορολογήτου ορίου, κατάργησης κοινωνικών επιδομάτων για τα φτωχότερα νοικοκυριά, εξοντωτικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες, ανεβάζοντας το συνολικό λογαριασμό μέτρων στα 14,5 δις ευρώ.
Αυτός που έλεγε τον Ιανουάριο ότι η αξιολόγηση θα κλείσει χωρίς ούτε ένα ευρώ μέτρα, όχι μόνο πήρε επιπλέον μέτρα, αλλά ψήφισε και το τέταρτο Μνημόνιο και δεσμεύτηκε σε θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του Α.Ε.Π. για πολλά χρόνια. Πανηγυρίζει επίσης η Κυβέρνηση γιατί, όπως λέει, «υπήρξαν ριζικές αλλαγές σε σχέση με την απόφαση του Eurogroup της 22ας Μαΐου». Τόσο ριζικές που δεν φαίνονται…»
Όσον αφορά στα ειδικότερα σημεία του κυβερνητικού non paper, οι γαλάζιες πηγές σημειώνουν πως η αλήθεια είναι η εξής:
-Λέει η Κυβέρνηση ότι «το κυριότερο σημείο της σημερινής απόφασης είναι η – για πρώτη φορά – σαφής δέσμευση του Eurogroup ότι θα υποστηριχθεί η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές». Η Κυβέρνηση ζει σε άλλο, παράλληλο σύμπαν! Δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και δεν διστάζει να εμφανίζει ως μεγάλη επιτυχία ένα κολοσσιαίο ψέμα! Και αυτό γιατί η διατύπωση αυτή είναι επανάληψη αντίστοιχης που υπήρχε στη Δήλωση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012! [As was stated by the Eurogroup on 21 February 2012, we are committed to providing adequate support to Greece during the life of the programme and beyond until it has regained market access]. Ενώ είναι σαφές ότι η επανάληψη της ίδιας περίπου πρότασης, στο σημερινό πλαίσιο, απομακρύνει την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές μέχρι, τουλάχιστον, λίγο πριν τη λήξη του τρίτου Μνημονίου.
-Λέει η Κυβέρνηση «έγινε δεκτή η γαλλική πρόταση για ρήτρα ανάπτυξης, που αποτελούσε πάγια διαπραγματευτική θέση της Κυβέρνησης από το 2015». Παρακάτω όμως «καρφώνεται» η ίδια, καθώς παραδέχεται ότι «η γαλλική πρόταση … μετατρέπει τους ευρωπαίους εταίρους, σε συμμάχους στο στόχο της ανάπτυξης, αφού όσο περισσότερο μεγεθύνεται η ελληνική οικονομία, τόσο λιγότερο θα χρειαστεί να απομειώσουν το χρέος». Δηλαδή, όσο περισσότερο αυξάνεται το εθνικό εισόδημα των Ελλήνων, το μέρισμα της ανάπτυξης να μην πηγαίνει στους πολίτες, αλλά στους δανειστές.
-Λέει η Κυβέρνηση «αποφασίστηκε περίοδος χάριτος και επέκταση της ωρίμανσης μέχρι 15 χρόνια σίγουρα». «Ξεχνάει» το Μαξίμου να πει ότι η ακριβής φράση είναι από «0 έως 15 χρόνια». Από μηδέν! Αυτό είναι τραγικό. Είναι δυνατόν Ελληνική Κυβέρνηση να αποδέχθηκε το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστούν καθόλου δύο από τα τρία διαθέσιμα εργαλεία για την ελάφρυνση του χρέους, δηλαδή η επιμήκυνση της περιόδου χάριτος και αποπληρωμής;
-Λέει η Κυβέρνηση «καθορίστηκαν τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 2% από το 2023 και κατά μέσο όρο περίπου στο 2% ως το 2060». Αυτό, λέει η Κυβέρνηση, είναι επιτυχία γιατί διαφορετικά η Ελλάδα με βάση τις υποχρεώσεις μας από το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ευρωζώνης «θα υποχρεούνταν να έχει πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 2,6% στο μακροπρόθεσμο διάστημα και όχι 2%, όπως τελικά συμφωνήθηκε». Καταρχήν, πρόκειται για την επιβεβαίωση της αέναης λιτότητας, εξοντωτικής για την περίοδο 2018 – 2022 και πολύ σκληρής μέχρι το 2060. Επιπλέον, αποδεικνύεται ότι η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για πρωτογενή πλεονάσματα 2% του Α.Ε.Π. – και όχι 3,5% του Α.Ε.Π. που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας για πολλά χρόνια – ήταν απολύτως ρεαλιστική. Γιατί δεν έγινε νωρίτερα πράξη; Γιατί ο κ. Τσίπρας, 2,5 χρόνια τώρα, δεν διεκδίκησε την ελάφρυνση του χρέους στη βάση της απόφασης του Eurogroup το Νοέμβριο 2012, ώστε αφού μειωθεί το χρέος να εξυπηρετείται η βιωσιμότητά του με πρωτογενή πλεονάσματα 2% του Α.Ε.Π. Όσο για την τήρηση των υποχρεώσεων από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, έχει αναγνωριστεί, από το Νοέμβριο του 2012, ότι πρέπει να γίνει ελάφρυνση του χρέους. Χωρίς αυτή, η Ελλάδα δεν μπορεί να επιστρέψει στην «κανονικότητα». Μην προσπαθεί, λοιπόν, η Κυβέρνηση «να πουλήσει» ως επιτυχία το αυτονόητο.
-Λέει η Κυβέρνηση «υπήρξε δέσμευση για ένα φιλόδοξο πακέτο αναπτυξιακών δράσεων από ευρωπαϊκά κονδύλια». Πράγματι, μεγάλη επιτυχία, δύο χρόνια μετά να εξακολουθεί να είναι ζητούμενο η δέσμευση του τρίτου Μνημονίου από τον Αύγουστο 2015 για την κινητοποίηση πόρων του ΕΣΠΑ, του Σχεδίου Γιούνκερ και των λοιπών χρηματοδοτικών οργανισμών (π.χ. ΕΤΕπ). Και αυτό επιβεβαιώνει ότι η Κυβέρνηση δεν έχει κανένα «Αναπτυξιακό Σχέδιο», καθώς ούτε ξέρει, ούτε μπορεί να βάλει μπρος την παραγωγική μηχανή της οικονομίας.
-Λέει η Κυβέρνηση «έγινε αποδοχή του πάγιου αιτήματος της Κυβέρνησης για ίδρυση Αναπτυξιακής Τράπεζας». Αναπτυξιακό σχέδιο για τον τόπο μπορεί να μην έχει η Κυβέρνηση, αλλά σίγουρα έχει για την χρηματοδότηση των ημετέρων…
-Λέει η Κυβέρνηση «υπήρξε θετική εκτίμηση του Δ.Ν.Τ. σε σχέση με τη βιωσιμότητα του χρέους». Καμία τέτοια αναφορά δεν υπάρχει στο σχέδιο συμπερασμάτων του Eurogroup. Επιπλέον, η Γενική Διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη συνεδρίαση του Eurogroup, τόνισε ότι πρώτα θα πρέπει να αποσαφηνιστούν οι θολές και πολλές προϋποθέσεις για την υλοποίηση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους και μετά να υπάρξει θετική Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους, ώστε να συμμετάσχει χρηματοδοτικά το Δ.Ν.Τ. στο Ελληνικό Πρόγραμμα. Προς το παρόν, θα πρέπει η Ελλάδα να υποστεί έναν ακόμη εξευτελισμό. Να υποβάλει αίτημα για μια «κατ’ αρχήν έγκριση» (Standby Arrangement), ώστε να συμμετάσχει το Δ.Ν.Τ. χωρίς χρηματοδότηση στο Ελληνικό Πρόγραμμα, δηλαδή μια διαδικασία που έχει περιπέσει σε αχρησία εδώ και δεκαετίας και έχει χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά σε μη – αναπτυγμένες χώρες, όπως το Σουδάν και η Σομαλία …
-Λέει η Κυβέρνηση «αποφασίστηκε η δόση να είναι μεγαλύτερη από τις χρηματοδοτικές ανάγκες του Ελληνικού Δημοσίου, αφού δίνει την δυνατότητα για πληρωμές ληξιπρόθεσμων οφειλών ύψους περίπου 1,6 δις». Μισή αλήθεια = μεγάλο ψέμα. Όπως εξήγησε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, κ. Ρέγκλινγκ, κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, για τις χρηματοδοτικές μας ανάγκες θα διατεθούν 6,9 δις ευρώ από τα συνολικά 8,5 δις ευρώ της δόσης. Τα υπόλοιπα 1,6 δις ευρώ, θα δοθούν τμηματικά, με τα μισά (0,8 δις ευρώ) να διατίθενται για αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και τα άλλα μισά (0,8 δις ευρώ) για αποκατάσταση ταμειακών διαθεσίμων, δηλαδή για την επιστροφή σε Ασφαλιστικά Ταμεία και άλλους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης κάποιων από τα διαθέσιμα που «σκούπισε» η Κυβέρνηση. Επιπλέον, θα πρέπει να απολογηθεί η Κυβέρνηση γιατί στερεί από την Ελλάδα πόρους περίπου 15 δις ευρώ, καθώς με βάση τον χρηματοδοτικό προγραμματισμό του τρίτου και του Συμπληρωματικού Μνημονίου, η Ελλάδα, μέχρι το τέλος του δεύτερου τριμήνου 2017, θα έπρεπε να λάβει από τους δανειστές δόσεις ύψους 22,9 δις ευρώ.
«Πέραν όσων λέει η Κυβέρνηση, υπάρχουν και αυτά που δεν λέει. Η κυβέρνηση κρύβει πως ψήφισε το τέταρτο Μνημόνιο, ότι πήρε υπερβολικά, αχρείαστα, μέτρα λιτότητας 14,5 δις ευρώ, ότι οι χαμηλοσυνταξιούχοι χάνουν δύο έως και τρεις συντάξεις με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και τη μείωση του αφορολόγητου. Παράλληλα, κρύβει ότι οι χαμηλόμισθοι χάνουν ένα μηνιάτικο με τη μεγάλη μείωση του αφορολογήτου ορίου. Ότι τα φτωχότερα νοικοκυριά χάνουν οποιαδήποτε στήριξη για να βοηθήσουν τα άνεργα παιδιά τους και για να ζεστάνουν τα σπίτια τους. Ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες καλούνται να πληρώσουν από 37% – 61% παραπάνω ασφαλιστικές εισφορές για να πάρουν κουτσουρεμένες συντάξεις. Ότι δέσμευσε τη χώρα σε αέναη λιτότητα με θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του Α.Ε.Π. τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία. Ότι δεν υπάρχει άμεση ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση (QE), με αποτέλεσμα τη διατήρηση υψηλών επιτοκίων και την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Ότι η έξοδος στις αγορές, που θα μπορούσε να είχε γίνει μήνες πριν, αν είχε κλείσει στην ώρα της η δεύτερη αξιολόγηση, αποκλείεται για το 2017 και απομακρύνεται για την περίοδο κοντά στη λήξη του τρίτου Μνημονίου, το 2018», επισημαίνουν πηγές της Νέας Δημοκρατίας. Παράλληλα, αναφέρουν πως «αποδείχτηκαν τα ψέματα της κυβέρνησης, όχι μόνο σχετικά με τα μέτρα λιτότητας του τέταρτου Μνημονίου, αλλά ακόμη και για αυτά που μέχρι χθες πανηγύριζε, καθώς υπέγραψε ότι για τις μεν συλλογικές διαπραγματεύσεις θα διατηρηθεί το υφιστάμενο καθεστώς, για δε το πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων ότι θα ευθυγραμμιστεί με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, δηλαδή θα ελαστικοποιηθεί περαιτέρω».
