Ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εργασίες της 62ης Διάσκεψης των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων των Κοινοβουλίων της Ε.Ε. (COSAC), η οποία έλαβε χώρα στο Ελσίνκι στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής διάστασης της Φινλανδικής Προεδρίας. Τη Βουλή των Ελλήνων εκπροσώπησε τετραμελής διακομματική αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον Α΄ Αντιπρόεδρο της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Δημήτριο Καιρίδη (ΝΔ) και τους βουλευτές μέλη της Επιτροπής κ.κ. Ελευθέριο Αβραμάκη (ΣΥΡΙΖΑ), Χαρά Κεφαλίδου (ΚΙΝΑΛΛ) και Άγγελο Συρίγο (ΝΔ).
Η ελληνική αντιπροσωπεία κατέθεσε τροπολογία στο κείμενο συνεισφοράς της Διάσκεψης, αναφορικά με τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης, η οποία, κατόπιν συντονισμένης προσπάθειας, έγινε αποδεκτή ομόφωνα από το Σώμα. Ο επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας, Δημήτρης Καιρίδης, υποστηρίζοντας την ελληνική τροπολογία, σημείωσε ότι η αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης απαιτεί αποτελεσματική, συντονισμένη και από κοινού δράση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, με έμφαση στην ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. αλλά και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπογράμμισε δε ότι η κρίση αυτή δεν θα πρέπει να διχάσει αλλά να ενώσει τους λαούς της Ευρώπης στη βάση της αρχής της αλληλεγγύης.
Ο κ. Συρίγος αναφέρθηκε στο αίτημα της Ελλάδας για βοήθεια στη φιλοξενία 4.000 ασυνόδευτων ανηλίκων. Στη συνέχεια ενημέρωσε τη Διάσκεψη για τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στις κυπριακές θαλάσσιες ζώνες, καθώς επίσης και την υπογραφή του παράνομου Μνημονίου Κατανόησης ανάμεσα στην Τουρκία και την κυβέρνηση της Τρίπολης της Λιβύης. Ο κ. Συρίγος υπογράμμισε ότι το Μνημόνιο αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του Δικαίου της Θάλασσας, καθώς αγνοεί πλήρως την υφαλοκρηπίδα μεγάλων σε πληθυσμό και έκταση νησιών του Αιγαίου, περιορίζοντας την αιγιαλίτιδα ζώνη τους στα 6 ναυτικά μίλια, και ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει δράση.
Ο κ. Καιρίδης, απαντώντας σε τοποθέτηση Τούρκου βουλευτή, κάλεσε την Τουρκία να σεβαστεί τη δέσμευση που η ίδια ανέλαβε το 1999 στο Ελσίνκι, ότι οι διμερείς διαφορές της με την Ελλάδα θα επιλυθούν όχι με τη βία ή την απειλή βίας, αλλά στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης αν χρειαστεί, όπως επιτάσσει το ευρωπαϊκό κράτος δικαίου και οι αξίες της Ένωσης.
