Το 2009, οι ηγέτες του G-20, ορκίστηκαν να «αναλάβουν δράση κατά των μη συνεργάσιμων κρατών, συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών παραδείσων». Στα χρόνια που πέρασαν αποδείχθηκε ότι ο όρκος αυτός δεν έγινε πραγματικότητα. Ένα τεράστιο θέμα είναι η εταιρική φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή. Για παράδειγμα, το 2010 προωθήθηκε στις ΗΠΑ η Πράξη Φορολογικής Συμμόρφωσης των Λογαριασμών Εξωτερικού (Foreign Account Tax Compliance Act) των Ηνωμένων Πολιτειών του 2010, η οποία απαιτεί από τις ξένες τράπεζες να αναφέρουν τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών των ΗΠΑ στο εξωτερικό. Η κίνηση αυτή εκλήφθηκε ως η αρχή του τέλους για τα ανώνυμα τραπεζικά συστήματα. Όμως, μια σειρά από σκάνδαλα, συμπεριλαμβανομένων και των διαρροών του Λουξεμβούργου το 2014 και των εγγράφων του Παναμά δύο χρόνια αργότερα, συνέχισαν να εκθέτουν το πώς οι πλουσιότεροι του κόσμου εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες στο φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις, ώστε να μεταφέρουν χρήματα σε όλο τον κόσμο και να κρύβουν μετρητά από τις φορολογικές αρχές.
Αυτές οι διαρροές έχουν παρακινήσει ειδικότερα τις χώρες της Ευρώπης, να επιταχύνουν το ρυθμό των εταιρικών φορολογικών μεταρρυθμίσεων. Αυτές περιλαμβάνουν κυρώσεις σε μια μαύρη λίστα υπεράκτιων φορολογικών παραδείσων με υπερβολικά «ευνοϊκά φορολογικά καθεστώτα», έναν κανόνα που θα τεθεί σε ισχύ στο τέλος του 2017 και μια πιο ριζοσπαστική πρόταση που σήμερα βρίσκεται υπό εξέταση, γνωστή ως «κοινή ενοποιημένη βάση φορολογίας εταιρειών» (common consolidated corporate tax base ή CCCTB). Αυτό θα δημιουργήσει ένα πανευρωπαϊκό φορολογικό καθεστώς σχεδιασμένο να εξαλείψει τη μετατόπιση κερδών, την οποία εταιρείες όπως η Google και η Apple χρησιμοποιούν για να αποφύγουν την καταβολή φόρων στην Ευρώπη, μεταφέροντας τα κέρδη τους σε κράτη με χαμηλές φορολογίες, όπως η Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο.
Όμως και εκεί αρχίζουν να εμφανίζονται σημάδια κωλυσιεργείας. Οι 28 υπουργοί Οικονομικών της Ευρώπης στην Μάλτα, συζήτησαν ένα έγγραφο που ετοιμάστηκε από τους Μαλτέζους οικοδεσπότες και το οποίο πρότεινε μόνο «σταδιακές αλλαγές» στα ευρωπαϊκά φορολογικά καθεστώτα, ώστε να αποφύγουν νέες ρυθμίσεις που ήταν «ριζοσπαστικές και προξενούν αναστάτωση». Η επιστροφή στο "ρεαλισμό", συνδεθηκε με την απειλή ανταγωνιστικών εταιρικών φορολογικών περικοπών στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα. Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, Theresa May, έχει προτείνει μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις στο 10% -κάτι που θα τους κάνει τους χαμηλότερους στο G-20- προκειμένου να προσελκύσει επιχειρήσεις μόλις ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις του Brexit. Στο πλαίσιο της συνεδρίασης στην Μάλτα, πολλοί ασπάστηκαν την πρόταση για ...ρεαλισμό. Πλέον οι υπουργοί της ΕΕ φαίνονται διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε ένα σχέδιο αναμονής, καθώς περιμένουν εκείνο που θα έλθει αφότου ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις του Brexit μέσα στα επόμενα δύο χρόνια και το κατά πόσον ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, θα τηρήσει τις υποσχέσεις του για φορολογικές μεταρρυθμίσεις.
πηγή: premium.paratiritis
