Η τοποθεσία του είναι «τέλεια», το προσωπικό «υποδειγματικό», η καθαριότητα «άψογη», τονίζεται στην ιστοσελίδα του ξενοδοχείου City Hostel στο κέντρο του Βερολίνου και τα σχόλια των πελατών του το επικυρώνουν. Η κίνηση των πελατών, ακόμη και στις βροχερές ημέρες της γερμανικής πρωτεύουσας, είναι μεγάλη, χάρη και στη χαμηλή τιμή των δωματίων του, περί τα 30 ευρώ.
Ωστόσο, σχεδόν κανείς από τους πελάτες δεν φαίνεται να εντυπωσιάζεται από τη μεγάλη φωτογραφία του Νοτιοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν να σφίγγει το χέρι του Ρώσου ομολόγου του Βλαντίμιρ Πούτιν, που κοσμεί την υποδοχή του ξενοδοχείου. Κανέναν δεν μοιάζει να απασχολεί το γεγονός ότι το υποδειγματικό τούτο ξενοδοχείο ανήκει σε ένα από τα χαρακτηρισμένα πιο επικίνδυνα καθεστώτα στον κόσμο.
Για την γερμανική καγκελαρία, τη δημαρχία του Βερολίνου και τα υπουργεία Εξωτερικών και Οικονομικών, η ύπαρξη του City Hostel με τα μεγάλα δωμάτια, σοσιαλιστικού ύφους, και τα πλουσιοπάροχα πρωινά, προκαλεί μεγάλη αμηχανία σε διεθνές επίπεδο. Ιδίως μετά την απόφαση του ΟΗΕ, που απαγορεύει σε όλες τις χώρες να ενοικιάζει κτίρια στην Πιονγκγιάνγκ, ή να επιτρέπει την εκμετάλλευσή τους προς όφελος της Βορείου Κορέας. Στόχος των κυρώσεων είναι να μη διευκολυνθεί η χρηματοδότηση του πυρηνικού προγράμματος του Κιμ.
Όμως τι κάνει, και πως είναι δυνατόν να υπάρχει, ένα βορειοκορεατικό ξενοδοχείο στην καρδιά του διοικητικού κέντρου της γερμανικής πρωτεύουσας;
Το ξενοδοχείο βρίσκεται μεταξύ της Πύλης του Βραδεμβούργου και το ιστορικό συνοριακό φυλάκιο Checkpoint Charlie, σε οικόπεδα που ανήκουν στην πρεσβεία της Βορείου Κορέας. Μετά την πτώση του Τείχους, η πρεσβεία έχει αρχίσει να νοικιάζει τμήμα των περιουσιακών της στοιχείων. Και με τα 40.000 ευρώ που εισπράττει κάθε μήνα από το City Hostel, η Πιονγκγιάνγκ διατηρεί τις πρεσβείες της στο Λονδίνο και στο Παρίσι και στέλνει στη χώρα τεράστια κιβώτια με προμήθειες από Nutella, προϊόντα κοσμητικής, μπύρες και άλλα καταναλωτικά αγαθά και είδη, που προορίζονται για την «νομενκλατούρα» της χώρας.
Παρ’όλο που το γερμανικό ΥΠΕΞ έχει διατάξει από το 2018 την εκκένωση του ξενοδοχείου (που εν τούτοις συνεχίζει κανονικά τη λειτουργία του), μολονότι το Βερολίνο έχει αξιώσει την επιστροφή των εσόδων του(που δεδομένου ότι η Πιονγκγιάνγκ ούτε έχει απαντήσει η διαδικασία έχει σταματήσει), μόλο που η γερμανική εφορία περιμένει ακόμη να καταβληθούν εκατομμύρια ευρώ σε φόρους που ποτέ δεν έχουν πληρωθεί, παρ΄ότι τα γερμανικά τελωνεία έχουν προσπαθήσει να ασκήσουν δίωξη στους διαχειριστές του ξενοδοχείου για παράβαση των εμπορικών κυρώσεων, όλες οι προσπάθειες έχουν αποτύχει οικτρά—και ως εκ τούτου όλοι σιωπούν. Η βορειοκορεατική πρεσβεία περιορίζεται στο να εκδίδει απαντήσεις στις αξιώσεις των Γερμανών, ή να τις αγνοεί τελείως.
Ήδη από την εποχή της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της (Ανατολικής) Γερμανίας, υπάρχουν έγγραφα της επίφοβης μυστικής αστυνομίας Στάζι πως η βορειοκορεατική πρεσβεία ήταν ήδη ένα σκοτεινό κέντρο λαθρεμπορίου κάθε είδους. Στη δεκαετία του ’80 η αστυνομία είχε κατασχέσει ρολόγια και ηλεκτρονικά που είχαν αγορασθεί από το τότε Δυτικό Βερολίνο. Την ίδια εποχή οι σοβιετικοί πράκτορες της KGB είχαν εξαρθρώσει δίκτυο λαθρεμπορίου όπλων προς το Αφγανιστάν, ενορχηστρωμένο από την ίδια την πρεσβεία.
Εκείνη την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, το καθεστώς του Έριχ Χόνεκερ και του Κιμ Ιλ Σουνγκ ήσαν στενοί σύμμαχοι, εξ ου και το ιδιαίτερο προνόμιο να διατηρεί η Γερμανία την πρεσβεία της στην Πιονγκγιάνγκ σε μία σπάνια έπαυλη εν μέσω ενός δασυλλίου με πισίνα. Ένα προνόμιο που κληρονόμησε και η ενοποιημένη Γερμανία. Δεν είναι λίγες φορές μάλιστα που στον γερμανικό Τύπο, όποτε αναδύεται ξανά το θέμα αυτό, διατυπώνεται η υποψία μήπως η εφεκτικότητα του Βερολίνου να πιέσει πραγματικά την Πιονγκγιάνγκ για το ξενοδοχείο οφείλεται στον φόβο μήπως το καθεστώς του Κιμ εκδιώξει τη γερμανική διπλωματική αποστολή από το ειδυλλιακό περιβάλλον της στη νοτιοκορεατική πρωτεύουσα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
