Κατάθλιψη και εργασία

 Η κατάθλιψη, την οποία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αποκαλεί  «κύρια αιτία ανικανότητας στον κόσμο», επηρεάζει 350 εκατομμύρια ανθρώπους και πλήττει περισσότερο τους φτωχούς. Η κατάθλιψη φυσικά επιφέρει μεγάλο ψυχολογικό κόστος, αλλά έχει και οικονομικό κόστος, γιατί μειώνει την ικανότητα των ατόμων να λειτουργούν στην καθημερινή τους ζωή. Κατά συνέπεια, η αντιμετώπιση της κατάθλιψης έχει αποδειχθεί ότι ενισχύσει την οικονομική παραγωγικότητα, ιδίως μεταξύ εκείνων των ατόμων που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Αποκαλυπτικές είναι έρευνες σύμφωνα με τις οποίες , εκείνοι που έπεσαν στην χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική ομάδα μέσα σε οποιονδήποτε δεδομένο πληθυσμό είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από σοβαρή κατάθλιψη από ό,τι όσοι ήταν στην υψηλότερη ομάδα. Αλλά και άλλοι μελετητές συνδέουν την κατάθλιψη με την εργασία με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο.Σε πολλές περιπτώσεις η διάγνωση μιας ψυχικής νόσου συμπίπτει με την περίοδο που πολλοί από τους πάσχοντες εισέρχονται στην αγορά εργασίας. Έτσι , η διάγνωση και γνωστοποίηση της νόσου δρα ανασταλτικά για την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών αναφορικά με την επαγγελματική σταδιοδρομία.Ωστόσο μολονότι η τάση στην αγορά εργασίας είναι ο «a priori » αποκλεισμός αυτών των ατόμων, ειδικοί εκτιμούν πώς πρόκειται για μια λάθος τακτική. Σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων από τη Λειψία τα άτομα με διαγνωσμένες ψυχικές νόσους μπορούν να απορροφηθούν σε θέσεις εργασίας και μάλιστα όχι μόνο σε χαμηλόμισθες, όπως είθισται, αλλά και σε καλύτερα αμειβόμενες θέσεις.
Οι επισημάνσεις αυτές συνδέονται και με το γεγονός ότι  το φύλο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση ασθενειών αλλά και στη διάγνωσή τους. Οι γυναίκες συνήθως κάνουν συχνότερα προληπτικές εξετάσεις, ενώ οι άνδρες τις παραμελούν. Στην περίπτωση της κατάθλιψης υπάρχουν επιπλέον κατάλοιπα στερεοτύπων αλλά και φοβίες που συχνά οδηγούν στη συγκάλυψη του προβλήματος και τελικά στη μη έγκαιρη αντιμετώπισή του. Οι άνδρες συχνά δυσκολεύονται να εκφράσουν τα δυσάρεστα συναισθήματα, ενίοτε ακόμη και από τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους. Το γεγονός αυτό λειτουργεί ανασταλτικά για τη διάγνωση της κατάθλιψης.Μάλιστα ακόμη και άνδρες με διαγνωσμένη κατάθλιψη νιώθουν την ανάγκη να διαβεβαιώνουν τους γύρω τους ότι είναι καλά. Πολλοί φοβούνται τον «κοινωνικό στιγματισμό» και εκλαμβάνουν την παραδοχή της ασθένειας σαν αδυναμία.Μάλιστα , οι άνδρες με κατάθλιψη δεν έχουν πολλές φορές την εικόνα ασθενούς με τα κλασικά συμπτώματα της ασθένειας. Η ανδρική εκδοχή της κατάθλιψης εκδηλώνεται κυρίως ως αυξημένη επιθετικότητα, θυμός, έντονες εναλλαγές συναισθημάτων και αντικοινωνική συμπεριφορά. Τα πρώτα συμπτώματα της κατάθλιψης συγχέονται συχνά με το άγχος, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η έγκαιρη διάγνωση.