Σε παζλ για δυνατούς λύτες εξελίσσεται η κόντρα Ιταλίας - Βρυξελλών σε μια αντιπαράθεση που συμπλέκονται οι οικονομικές με τις πολιτικές παραμέτρους.
Η εικόνα που φαίνεται να παγιώνεται είναι ότι η Ρώμη τηρεί μια αδιάλλακτη και συμπαγή στάση, ως εκ τούτου κατά τη μακρά συζήτηση του προϋπολογισμού από το κοινοβούλιο τους επόμενους δύο μήνες, θα μπορούσαν να εγκριθούν κάποιες επιμέρους τροποποιήσεις αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να καταργηθούν τα κοινωνικά και φορολογικά μέτρα που επιθυμεί η Κομισιόν.
Τόσο ο αρχηγός των Πέντε Αστέρων, Λουίτζι Ντι Μάιο, όσο και εκείνος της Λέγκας, Ματέο Σαλβίνι, δεν δείχνουν πρόθυμοι να το ξανασκεφτούν και να ετοιμάσουν έναν διαφορετικό, πιο «light» κρατικό προϋπολογισμό κατ΄απαίτηση και υπόδειξη των Βρυξελλών.
Ο δε πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, έχει διαμηνύσει ότι η Ιταλία «δεν έχει κάποιο σχέδιο Β» και «η χώρα δεν πρόκειται να βγει από το ευρώ».
Τί φοβάται η Ιταλία; Η Κομισιόν γνωρίζει ότι η Ρώμη δεν ανησυχεί για τη διαδικασία των προβλεπόμενων για την περίσταση κυρώσεων, γιατί μέχρι αυτές να υλοποιηθούν απαιτείται χρόνος και γραφειοκρατία (16 συστάσεις) μεταξύ της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ενώ το όποιο πρόστιμο επιβληθεί τελικά στην ιταλική κυβέρνηση, σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να ξεπερνά το 0,5% του ΑΕΠ.
Ωστόσο, η ανησυχία της Ρώμης έχει να κάνει με την αντίδραση των αγορών και ο πραγματικός κίνδυνος θα έρθει εφόσον οι αποδόσεις των ιταλικών δεκαετών ομολόγων ξεπεράσουν το 4%. Επιπλέον πονοκέφαλο προξενούν οι ιταλικές τράπεζες που είναι φορτωμένες στα χαρτοφυλάκιά τους με περισσότερα από 300 δισ. ευρώ "κόκκινα" δάνεια.
Βεβαίως, η Ρώμη έχει να παρατάξει τη δική της γραμμή άμυνας που δεν είναι άλλη από τα συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα που πετυχαίνει και το πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών με το εξωτερικό που τροφοδοτείται από τη δυναμική των εξαγωγών που παρουσιάζει η χώρα.
Επιπλέον η κυβέρνηση Κόντε φουλάρει τις μηχανές προκειμένου να ενισχύσει τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, ώστε να αποκτήσει ένα ακόμη ισχυρό έρεισμα έναντι των Ευρωπαίων εταίρων της.
Στο πλαίσιο αυτή εντάσσεται και η δήλωση του ιταλού ΥΠΟΙΚ Τζοβάνι Τρία ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε: «Το έλλειμμά μας, στην πραγματικότητα, είναι περιορισμένο», είπε ο Τρία. Και υπενθύμισε ότι «η προηγούμενη κυβέρνηση προέβλεπε, για το 2019, οικονομική ανάπτυξη του 1,4%, ενώ η τωρινή, ανέβασε το ποσοστό στο 1,5%».
Έσπευσε δε να προσθέσει και την εκτίμηση ότι «οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για το σπρεντ, αλλά για το τι θα κάνει η κυβέρνηση στην Ευρώπη», ενώ τόνισε ότι «οι αυξομειώσεις του σπρεντ εξαρτώνται από μια πολιτική αβεβαιότητα, από την στιγμή που, στην Ιταλία, δεν υπάρχουν δημοσιονομικά στοιχεία ή οικονομική κρισιμότητα που να το δικαιολογεί».
Επιπλέον ο υπουργός οικονομικών, προσπάθησε να καθησυχάσει για τις ιταλικές τράπεζες τονίζοντας ότι «είναι ακόμη εύρωστες και είναι σε θέση να περάσουν τα τεστ αντοχής» και ότι «προς το παρόν, δεν υπάρχουν κίνδυνοι».
Το πρώτο crash test αναμένεται στο Eurogroup της 5ης Νοεμβρίου το οποίο όπως ανακοινώθηκε θα εξετάσει το ιταλικό ζήτημα παρότι η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας ήθελε να αναβληθεί για αργότερα. Μάλιστα, αναμένεται οι υπουργοί της Ευρωζώνης να υιοθετήσουν την άποψη της Κομισιόν για τον ιταλικό προϋπολογισμό.
Η πολιτική απομόνωση της Ρώμης από τους εταίρους της θεωρείται δεδομένη πλην όμως ο καθένας ενεργεί με τους δικούς του ρυθμούς, κίνητρα και στοχεύσεις.
Ενδεικτικά, η Αυστρία αν και συντάσσεται με τον Σαλβίνι στο μεταναστευτικό, στα δημοσιονομικά τηρεί αυστηρότατη στάση.
Από την άλλη η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν -παρά τις συνεχείς συγκρούσεις με τον αρχηγό της Λέγκας- έχει αποφύγει να καταδικάσει την ιταλική οικονομική πολιτική, καθώς και η ίδια είναι παραβάτης των ευρωπαϊκών ορίων για το έλλειμμα.
Ενδιαφέρουσα και η δήλωση του Γάλλου ΥΠΟΙΚ Μπρούνο Λεμέρ ο οποίος τόνισε μεν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης από τον προϋπολογισμό της Ιταλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά πρόσθεσε ότι η ζώνη του ευρώ δεν είναι προετοιμασμένη αρκετά για να αντιμετωπίσει μία νέα οικονομική κρίση.
Όσο για τη Γερμανία, ο Λουίτζι Ντι Μάιο ισχυρίζεται ότι «εκεί άκουσαν με μεγάλο ενδιαφέρον τις λεπτομέρειες που αφορούν όλα τα μέτρα του ιταλικού προϋπολογισμού». Αλλά από το ενδιαφέρον μέχρι την υποστήριξη της κυβέρνησης Κόντε και των στρατηγικών της επιλογών από την Καγκελάριο Μέρκελ υπάρχει... άβυσσος!
Ας μην ξεχνάμε ότι το ιταλικό ζήτημα εξελίσσεται σε παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι και θα πάρει μήνες να δούμε τον νικητή... Πρώτος πολιτικός σταθμός; Οι ευρωεκλογές και αυτή είναι η πολιτική αναμέτρηση που έχουν στο νου τους και οι δύο πλευρές...
