Τα παιδιά με τραυματική εγκεφαλική βλάβη (ΤΕΒ) παρουσιάζουν μεγαλύτερη δυσκολία συγκέντρωσης και μεγαλύτερο διάστημα αντίδρασης από τα παιδιά που πάσχουν από βλάβες σε άλλα μέρη του σώματος, αναφέρουν ερευνητές.
Διαταραχές προσοχής έχουν παρατηρηθεί και σε ενήλικες μετά από ΤΕΒ. Η μελέτη αυτή, ωστόσο, είναι η πρώτη που δεν επικεντρώνεται μόνο στα κενά προσοχής σε παιδιά με TΕB, αλλά και σε κενά που σχετίζονται με προβλήματα ευφυΐας και προσοχής, είπε ο επικεφαλής συγγραφέας Marsh Konigs από το Πανεπιστήμιο VU στο Άμστερνταμ.
Η ομάδα του σύγκρινε 113 παιδιά, ηλικίας 6 έως 13, που είχαν υποστεί ΤΕΒ με 53 παιδιά που δεν είχαν υποστεί τραυματισμό στο κεφάλι.
Κατά μέσο όρο, ενάμιση χρόνο μετά τον τραυματισμό, γονείς και εκπαιδευτικοί εκτιμούσαν ότι τα προβλήματα προσοχής και εσωτερίκευσης (όπως το άγχος) ήταν υψηλότερα για τα παιδιά με ΤΕΒ. Οι γονείς, επίσης, παρατήρησαν προβλήματα εξωτερίκευσης (όπως η επιθετικότητα) σε μεγαλύτερο βαθμό στα παιδιά με ΤΕΒ.
Ο μέσος χρόνος αντίδρασης ήταν, επίσης, μεγαλύτερος στα παιδιά με ΤΕΒ από ό,τι σε εκείνα με διαφορετική βλάβη, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Εφόσον τα προβλήματα προσοχής παρέμεναν για περισσότερο από ένα χρόνο μετά τον τραυματισμό, είναι απίθανο να επιλυθούν από μόνα τους με την πάροδο του χρόνου, σύμφωνα με τον Konigs.
Πολλά είναι τα ζήματα της καθημερινότητας που πηγάζουν από την έλλειψη προσοχής και τα προβλήματα εσωτερίκευσης και εξωτερίκευσης, όπως οι δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις και οι χαμηλές σχολικές επιδόσεις. Οι συνέπειες της TΕB ποικίλλουν μεταξύ των παιδιών, ανάλογα με τη σοβαρότητα των τραυματισμών, σημείωσε ο Konigs.
Αυτό που μπορούν οι γονείς να κάνουν για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος τραυματισμού είναι η παρακολούθηση των ριψοκίνδυνων συμπεριφορών, ο παραδειγματισμός και η καλλιέργεια συνηθειών στα παιδιά τους που μειώνουν τον κίνδυνο τραυματισμού, η χρήση προστατευτικού εξοπλισμού κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων τους, όπως η χρήση κράνους κατά την ποδηλασία που μειώνει τον κίνδυνο των κρανιο-εγκεφαλικών κακώσεων (ΚΕΚ).
«Η έρευνά μας δεν εξέτασε τις θεραπευτικές επιλογές για τις διαλείψεις προσοχής, αλλά άλλες μελέτες έδειξαν ότι η θεραπεία με διεγερτικά (μεθυλφαινιδάτη) μειώνει με επιτυχία τα κενά προσοχής στα παιδιά με ΔΕΠ-Υ και τους επιζώντες από καρκίνο παιδικής ηλικίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι η θεραπεία αυτή θα μπορούσε δυνητικά να μειώσει τα κενά προσοχής και σε παιδιά με ΤΕΒ,» υποστήριξε ο Konigs.
