Η Μ. Ανατολή αλλάζει

Ο θρησκευτικός χάρτης της Μέσης Ανατολής αλλάζει.Στην αρχή τού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο χριστιανικός πληθυσμός της Μέσης Ανατολής ήταν τόσο μεγάλος που έφθανε περίπου στο 20%. Σήμερα, είναι περίπου στο 4%. Στην περιοχή , έχουν απομείνει περίπου 13 εκατομμύρια Χριστιανοί και ο αριθμός αυτός ενδέχεται μειωθεί περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη την συνεχιζόμενη αποσταθεροποίηση της . Με τον σημερινό ρυθμό μείωσης, μπορεί κάλλιστα να μην υπάρχει σημαντική χριστιανική παρουσία στη Μέση Ανατολή, σε μια γενιά ή δύο.
Η πολεμική εναντίον των Χριστιανών τής Μέσης Ανατολής, μιας πολεμικής που μπορεί να αναχθεί σε εξελίξεις ήδη από δεκαετίες στην περιφερειακή πολιτική και την ισλαμική κοινωνία. Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι που βλέπουμε δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια περιφερειακή θρησκευτική κάθαρση που σύντομα θα αποδειχθεί ότι είναι μια ιστορική καταστροφή για τους Χριστιανούς αλλά και για τους Μουσουλμάνους.
Η κατάσταση για τους Χριστιανούς τής Μέσης Ανατολής άλλαξε δραματικά την εποχή τής αποικιοκρατίας. Επειδή το αποικιακό πείραμα ήταν επίσης μια θρασεία αποστολή εκχριστιανισμού, η οποία έδινε απροκάλυπτα προνόμια στους αυτόχθονες Χριστιανούς έναντι των Μουσουλμάνων και παρουσίαζε το Ισλάμ ως μια καθυστερημένη κουλτούρα που είχε ανάγκη εκπολιτισμού, οι πολιτικές εντάσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων ξέσπασαν σε όλη τη Μέση Ανατολή. Οι Μουσουλμάνοι είχαν την τάση να βλέπουν τους Χριστιανούς γείτονές τους ως συνένοχους στην αποικιακή καταπίεση. Οι αυτόχθονες Χριστιανοί έγιναν ο στόχος της αντιαποικιακής αντίδρασης.
Με το τέλος της αποικιοκρατίας στον εικοστό αιώνα, οι κυβερνήσεις των νέων ανεξάρτητων κρατών - εθνών τής Μέσης Ανατολής ενθάρρυναν ενεργά την έξοδο των χριστιανών πολιτών τους από την περιοχή με τη θέσπιση νόμων που περιόριζαν τα δικαιώματά τους να προσηλυτίζουν ή να χτίζουν χώρους λατρείας. Η κατάσταση των Χριστιανών που παρέμειναν στην περιοχή επιδεινώθηκε με την άνοδο του πολιτικού Ισλάμ στη δεκαετία του 1950 και του ‘60, καθώς ομάδες όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα ενθάρρυναν τους Μουσουλμάνους τής Μέσης Ανατολής να βλέπουν τον εθνικισμό και την ιθαγένεια αυστηρά μέσα από το πρίσμα τής ισλαμικής ταυτότητας
Η άνοδος του διεθνούς τζιχαντισμού κατά την διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών έκανε την εκστρατεία κατά των Χριστιανών πυρετώδη. Ομάδες τζιχαντιστών , ήταν ιδιαίτερα επιτυχείς στο να παρουσιάζουν τις συγκρούσεις ως έναν ολομέτωπο πόλεμο μεταξύ του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Πολλοί από τους Μουσουλμάνους τής περιοχής, ακόμη και εκείνοι που δεν υποστηρίζουν τζιχαντιστές  θεωρούν πλέον  ότι οι Χριστιανοί τής Μέσης Ανατολής είναι στενοί σύμμαχοι είτε των δυτικών «σταυροφόρων» (όπως στο Ιράκ) ή των «άθεων» τυράννων και δικτατόρων (όπως στη Συρία και την Αίγυπτο).
Ο χριστιανικός πληθυσμός τής Συρίας έχει πέσει από το 30% το 1920 σε λιγότερο από 10% σήμερα. Αν και αυτή η μαζική έξοδος έχει επιδεινωθεί από τον εμφύλιο πόλεμο, η πραγματική αιτία της έγκειται στην εδώ και δεκαετίες ψυχολογική αλλαγή που συνέβη σε όλη την περιοχή καθώς οι Χριστιανοί αναγνωρίζονταν πια ως εχθροί. Ωστόσο, επειδή πολλοί Χριστιανοί τής Συρίας ήταν ένθερμοι υποστηρικτές  τού καθεστώτος Άσαντ - είτε γιατί οι περιουσίες τους συνδέονταν με την κυβέρνηση είτε επειδή φοβούνταν την δίωξη που μπορεί να ακολουθήσει αν ανατραπεί ο Άσαντ - ήταν εύκολο για την συριακή αντιπολίτευση να παρουσιάσει τους Χριστιανούς τής χώρας ως de facto συνεργάτες ενός βάναυσου καθεστώτος, υπεύθυνου για τη μαζική δολοφονία των πολιτών του.
Μια παρόμοια δυναμική λειτούργησε στην Αίγυπτο, η οποία μπορεί να υπερηφανεύεται για τον παλαιότερο και μεγαλύτερο χριστιανικό πληθυσμό τής Μέσης Ανατολής. Οι Κόπτες αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού, ή περί τα οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι. Η ζωή δεν ήταν ποτέ εύκολη για τους χριστιανούς Κόπτες της Αιγύπτου. Όμως αυτό που ακολούθησε την πτώση του πρώην προέδρου Μοχάμεντ Μούρσι δεν έχει προηγούμενο στη χώρα του Νείλου.