Η κρίση διαλύει την Ελλάδα. Απο το 2010, όταν ήλθε στην Ελλάδα το ΔΝΤ και οι ευρωπαίοι δανειστές, η χώρα βιώνει μία δημογραφική τραγωδία. Ο αριθμός των γεννησεων μειώνεται κάθε χρόνο καθώς, η μείωση των εισοδημάτων αλλά και η υψηλή ανεργία καθιστά τους νέους έλληνες να φτιάξουν οικογένειες και να αποκτήσουν παιδιά. Την ίδια περίοδο, ο αριθμός των θανάτων αυξάνεται ως απόρροια της επιδείνωσης όλων των δεικτών της υγείας αλλά και της υποβάθμισης του κράτους πρόνοιας καθώς και της νοσοκομειακής περίθαλψης. Αποτέλεσμα; Το ισοζύγιο της ζωής να είναι πλέον αρνητικό.
Όλοι οι δημογραφικοί δείκτες καταγράφουν επιδείνωση -έστω και οριακή.Ο δείκτης γήρανσης (η αναλογία του γεροντικού πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω προς τον ηλικιακά νεότερο 0 - 14 ετών), έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 10% .
Η μέση ηλικία της μητέρας κατά τη γέννηση απο τα 30 χρόνια έχει πάει στα 31,5 χρόνια.Ο δείκτης ολικής γονιμότητας δηλαδή, ο μέσος αριθμός ζωντανών παιδιών που θα γεννήσει μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της ζωής της απο 1,5 το 2010 έχει πέσει κάτω απο το 1,3 . Σημειώνεται ότι ο δείκτης αυτός θα πρέπει να είναι 2,1 προκειμένου να εξασφαλίζεται η ομαλή δημογραφική εξέλιξη μιας χώρας.
Στην πραγματικότητα όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι αν συνεχιστούν οι τάσεις αυτές η ταυτότητα αυτής της χώρας κινδυνεύει να αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα σε μία προοπτική πενήντα χρόνων. Και φυσικά η οικονομία θα δεχθεί μακρόπρόθεσμα θανάσιμο πλήγμα καθώς η σχετική σπανιότητα των νέων εργαζομένων ] θα φέρει όλα τα είδη των δημοσιονομικών προκλήσεων. Αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι χειρότερο από ό, τι φαντάζονται οι περισσότεροι άνθρωποι: Οι «γκρίζες» κοινωνίες είναι εγγενώς λιγότερο παραγωγικές από τις «πράσινες».Με λιγότερους νέους εργαζόμενους να εισέρχονται στην αγορά εργασίας, η βάση της πυραμίδας διαβρώνεται, αυξάνοντας το σχετικό βάρος των ηλικιακών ομάδων στην κορυφή. Εν τω μεταξύ, με τους συνταξιοδοτούμενους εργαζόμενους να υπερτερούν αριθμητικά των εισερχόμενων στην εργασία, το συνολικό μέγεθος της πυραμίδας συρρικνώνεται. Ως αποτέλεσμα, το εργατικό δυναμικό γίνεται ολοένα πιο μικρό και πιο ηλικιωμένο.
ΕΥΖην
Διαχρονική Αρετή: Πώς ο Κομφούκιος και ο Αριστοτέλης συναντώνται στο Τώρα
Ο Κομφούκιος και ο Αριστοτέλης στέκονται ως γίγαντες στην ιστορία της φιλοσοφίας, προσφέροντας βαθιές γνώσεις για την ανθρώπινη επιδίωξη της αρετής και της ηθικής ζωής. Παρά τα δια ...