Ο πρόσφατος πολιτικός διάλογος κυριαρχείται από δύο ζητήματα: την αύξηση της οικονομικής ανισότητας και τον βαθμό κρατικής παρέμβασης για την αντιμετώπισή της.Πράγματι, η ανισότητα αυξάνεται σχεδόν παντού στον μεταβιομηχανικό καπιταλιστικό κόσμο.
Μία τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αναπάντεχη αλλά μάλλον μπορεί να θεωρηθεί ως η φυσιολογική συνέχεια μίας «τάσης» που κρατάει εδώ και σαράντα χρόνια, κατά την οποία τα υψηλά εισοδήματα αυξάνονται διαρκώς ενώ τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα παραμένουν στάσιμα. Το μερίδιο του συνολικού εισοδήματος του 1% του πληθυσμού που βρίσκεται στη κορυφή της οικονομικής πυραμίδας, έχει αυξηθεί από περίπου 8% το 1960 σε περισσότερο από 20% σήμερα.
Λογικό επακόλουθο αυτής της ανισότητας είναι η πολιτική πόλωση, η καχυποψία και ο διχασμός ανάμεσα στους έχοντες και τους μη-έχοντες αλλά τείνει και να στρεβλώνει και το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα, στο οποίο η δύναμη του χρήματος προσδίδει αυξανόμενη πολιτική επιρροή και εξουσία.Για αυτό πολλοί θεωρούν ότι, η γιγάντωση της ανισότητας οφείλεται τόσο στην επικράτηση των δυνάμεων της αγοράς όσο στην κυβερνητική πολιτική που έχει ενισχύσει τις συνέπειες του οικονομικού μετασχηματισμού προσανατολίζοντας τα προσκομιζόμενα οφέλη αποκλειστικά στους πλούσιους.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, μία σειρά σημαντικών αλλαγών στις ακολουθούμενες πολιτικές των κυβερνήσεων έχουν μετατοπίσει τη πλάστιγγα της οικονομικής αρένας προς το συμφέρων των ισχυρών. Για παράδειγμα το αμερικανικό Κογκρέσο έχει επανειλημμένα προωθήσει φορολογικές μειώσεις στα υψηλά εισοδήματα και ελάφρυνε την φορολόγηση του κεφαλαίου και άλλων μορφών εισοδημάτων από επενδύσεις, με απροσδόκητα οφέλη για τους πιο εύπορους.
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οι εξελίξεις στους τομείς της τεχνολογίας, της οικονομίας και του διεθνούς εμπορίου, προκάλεσαν νέα κύματα και μορφές ανασφάλειας στις μεγαλύτερες οικονομίες, καθιστώντας ολοένα και πιο άνιση και αβέβαιη τη ζωή όχι μόνο της κατώτερης και της εργατικής τάξης, αλλά και μεγάλου μέρους της μεσαίας τάξης. Σύμφωνα με κορυφαίους οικονομολόγους,η κύρια πηγή της αυξανόμενης ανισότητας σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια δεν υπήρξε η βιομηχανική αλλαγή, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ή οι γεωπολιτικές μεταβολές αλλά η χρηματιστικοποίηση του σύγχρονου κόσμου.
Η Wall Street έχει πολύ μεγάλη ευθύνη. Ο χρηματοοικονομικός τομέας ήρθε για να κυριαρχήσει, όχι να εξυπηρετήσει, την οικονομία, «χρηματιστικοποιώντας» έτσι την κοινωνία στο σύνολό της με δάνεια, παράγωγα και άλλα χρηματοοικονομικά μέσα. Σύμφωνα με αναλύσεις η διαφορά μεταξύ του χρηματοπιστωτικού τομέα και άλλων πηγών εισοδήματος είναι - αν μπορούμε να τις απομονώσουμε - μια μεγάλη πηγή των ανισοτήτων. Η θεαματική ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού τομέα τις τελευταίες δεκαετίες, μέσα σε μια υπερβολική παροχή πιστώσεων από τις κεντρικές τράπεζες και άλλες πηγές, επέτρεψε σε μια μικρή ελίτ να γίνει πολύ πιο πλούσια από ό, τι όλοι οι άλλοι.
