Το Brexit θα κάνει σοβαρή ζημιά στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου και στα στρατηγικά του συμφέροντα, αλλά θα καταφέρει, επίσης, ένα βαρύ πλήγμα στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η Ε.Ε θα επιβιώσει, αλλά δεν θα είναι ποτέ η ίδια, όποια τροπή κι αν πάρουν οι σχετικές διαπραγματεύσεις. Οι ηγέτες των ακροδεξιών κομμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη επευφημούσαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όπως έκανε και ο Donald Trump.
Οι Συνθήκες της Ε.Ε καθορίζουν σαφείς διαδικασίες στο άρθρο 50, με τις οποίες τα κράτη-μέλη μπορούν να φύγουν. Σύμφωνα με τη διαδικασία, το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ενημερώσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την Ένωση, το οποίο στην συνέχεια θα κινήσει μια διαδικασία διαπραγμάτευσης που θα διαρκέσει έως και δύο χρόνια ή και περισσότερο -εάν όλα τα κράτη-μέλη συμφωνήσουν- που θα καθορίζει τους όρους της αποχώρησης.
Απο την πλευρά τους, οι ηγέτες της ΕΕ έχουν ήδη δηλώσει τη θέση τους με έμφαση: Το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ακολουθήσει την διαδικασία του άρθρου 50, και να αρχίσει να το κάνει το συντομότερο δυνατό.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποια θα είναι η έκβαση των διαπραγματεύσεων. Κατ’ αρχάς, αν το Ηνωμένο Βασίλειο θέλει να διατηρήσει πλήρη πρόσβαση στην ενιαία αγορά της Ε.Ε, θα μπορούσε να ακολουθήσει την λεγόμενη «νορβηγική επιλογή» και να επιλέξει να ενταχθεί στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ), μια υπάρχουσα διευθέτηση που συνδέει κάποιες γειτονικές ως προς την ΕΕ χώρες με την ενιαία αγορά.
Αλλιώς, το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να ακολουθήσει την παρόμοια «ελβετική επιλογή», μέσω της οποίας θα μπορούσε να δημιουργήσει μια διμερή συμφωνία με την Ε.Ε παρόμοια με την διευθέτηση του ΕΟΧ.
Ωστόσο, σε αυτά τα μοντέλα, σε αντάλλαγμα για την πρόσβαση στην ενιαία αγορά, το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, να πληρώνει στον προϋπολογισμό της Ε.Ε και να ακολουθεί το συσσωρευμένο σώμα των κανονισμών της. Εν ολίγοις, το Ηνωμένο Βασίλειο θα εξακολουθεί να υπόκειται στους κανόνες της ενιαίας αγοράς.
Εάν, αντιθέτως, αποφασίσει να εγκαταλείψει εντελώς την ενιαία αγορά, θα μπορούσε να εμπορεύεται με την Ε.Ε όπως και κάθε άλλη χώρα που είναι μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (η λεγόμενη «επιλογή ΠΟΕ»). Αλλά στην περίπτωση αυτή, οι βρετανικές επιχειρήσεις θα αντιμετωπίσουν δασμούς, καθώς και ουσιαστικούς μη δασμολογικούς φραγμούς στο εμπόριο. Δεδομένου ότι το 44% των βρετανικών εξαγωγών πηγαίνουν στην ενιαία αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα ήταν πράγματι επιζήμιο.
Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο να μη υπάρξει συμφωνία. Στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να επιστρέψει στο προ-1973 το καθεστώς του. Εκείνη ήταν η χρονιά που το Ηνωμένο Βασίλειο προσχώρησε σε ό,τι ήταν τότε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η οποία δεν ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια ενιαία αγορά.
Η Ε.Ε τώρα πλέει σε αχαρτογράφητα νερά. Στις διαπραγματεύσεις με το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ε.Ε θα αντιμετωπίσει αντιφατικές πιέσεις. Από την μια πλευρά, δεδομένου του μεγέθους και της σημασίας της βρετανικής οικονομίας, η Ε.Ε θα θέλει να διατηρήσει μια ζωηρή συναλλακτική σχέση. Μια βαθιά ύφεση σε μια οικονομικά απομονωμένη Βρετανία θα έπληττε την ηπειρωτική Ευρώπη, επίσης.
Από την άλλη πλευρά, η Ε.Ε πρέπει να κάνει ένα σκληρό παζάρι με την Βρετανία, ώστε να αποθαρρύνει άλλα κράτη-μέλη από το να εξετάσουν μια έξοδο. Η ΕΕ πρέπει να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα ότι η έξοδος έχει δαπανηρές συνέπειες.
Πηγή: premium.paratiritis.gr
