«Πολλά πράγματα λείπουν από το σχέδιο της κυβέρνησης για την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων και ένα από τα βασικά είναι η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα» .Αυτό τόνισε ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης σε συνέντευξή του στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ και στην εκπομπή «Καθαροί Λογαριασμοί».
Επίσης ο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιάννης Δραγασάκης υπογράμμισε τα εξής:
- Oι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης είναι σημαντικοί. Όμως και στο παρελθόν, ιδίως τη δεκαετία του 2000, υπήρξε «αφθονία» πόρων. Κι εν τέλει οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία. Άρα, μεγάλη η σημασία των πόρων, αλλά πιο κρίσιμο απ’ όλα είναι το ολοκληρωμένο σχέδιο που θα εγγυηθεί τη βιωσιμότητα. Το συγκροτημένο σχέδιο αξιοποίησης των πόρων και όχι απλά η παράθεση επιμέρους έργων, μεγάλων ή μικρότερων -μεγάλα έργα είχαμε και στο παρελθόν- είναι που θα διασφαλίσει τη μακροχρόνια ανθεκτικότητα της χώρας και τη βιώσιμη ανάπτυξη με ισχυρό κοινωνικό αποτύπωμα.
- Θα περίμενε κάποιος έναν ευρύτερο διάλογο, όχι μόνο με τα κόμματα, αλλά κυρίως με τους φορείς της κοινωνίας και της οικονομίας, για το ζήτημα του ελληνικού σχεδίου για την ανάκαμψη, καθώς πρόκειται για ένα σχέδιο που υπερβαίνει τον κύκλο ζωής μιας κυβέρνησης.
- Η Επιτροπή υπό τον κύριο Πισσαρίδη που συνέταξε το σχετικό σχέδιο είναι μια καθόλα αξιοσέβαστη, εξαιρετικά μονόπλευρη όμως επιστημονικά και ιδεολογικά, επιτροπή.
- Ενώ μέχρι την τρέχουσα κρίση δαιμονοποιούταν ο ρόλος του κράτους, σήμερα αναδεικνύεται ο καταλυτικός συντονιστικός του ρόλος. Σε αυτή τη βάση και εμείς δημιουργήσαμε εργαλεία που αντιστοιχούν στο ρόλο αυτό, όπως η Αναπτυξιακή Τράπεζα. Σήμερα, λοιπόν, γίνεται πιο κατανοητή από ποτέ η ανάγκη ύπαρξης δημόσιων πολιτικών για τη θωράκιση και τη βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας.
- Παρατηρούμε ότι σειρά εταιρειών, διεθνώς, καταφεύγει στην κρατική στήριξη για διάσωση. Στην ελληνική περίπτωση εκείνο που χρειάζεται, εξετάζοντας τις ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης, είναι μια συνολική -προγραμματική- κάθε φορά συμφωνία του Δημοσίου με την κάθε εταιρεία. Σε αυτή πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλα τα δεδομένα τόσο της συγκυρίας όσο και της μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης εξέλιξης των πραγμάτων. Δηλαδή ναι στη διάσωση, όπου χρειάζεται, αλλά με όρους προοπτικής και μέλλοντος. Η προσέγγιση πρέπει να γίνεται με όρους ολοκληρωμένων κλαδικών πολιτικών και κινήτρων μετασχηματισμού του παραγωγικού μοντέλου, με κριτήρια αντίστοιχα των προκλήσεων που έχουμε μπροστά μας, πχ της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και της Κλιματικής Αλλαγής.
