Ήταν Αύγουστος του 2014 και η Novo Banco μόλις είχε δημιουργηθεί από τις στάχτες της Banco Espírito Santo, της αποτυχημένης Πορτογαλικής τράπεζας. Με τοξικά στοιχεία του ενεργητικού της να μεταφέρονται σε μια κακή τράπεζα, το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια εικόνα - κάτι για να συλλάβει το πνεύμα της νέας εποχής. Ένας φοίνικας θα μπορούσε να είναι χρήσιμος, αλλά Novo Banco δοκίμασε κάτι άλλο: μια πράσινη πεταλούδα σκαρφαλωμένη ανάμεσα σε μαύρα και πράσινα γράμματα. Τα φτερά συμβόλιζαν τον μετασχηματισμό. Αλλά η πράσινη πεταλούδα ποτέ δεν απογειώθηκε ως ιδέα, και η αίσθηση της αισιοδοξίας σύντομα ξεθώριασε.
Στο τέλος του Δεκεμβρίου του περασμένου έτους, πέντε ομόλογα της Novo Banco ξεκληρίστηκαν. Οι Θεσμικοί, συμπεριλαμβανομένης της Pimco, ήταν έξαλλοι μετά τις επενδύσεις τους που μεταφέρθηκαν στην «κακή τράπεζα». Οι αγορές ταρακουνήθηκαν.
"Αυτή ήταν μια αυθαίρετη κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων», λέει ο Philippe Bodereau , ένας διαχειριστής κεφαλαίων στην Pimco. "Θα πρέπει να κάνει τους επενδυτές αμφισβητούν το πώς οι ευρωπαϊκές αρχές πρόκειται να κάνουν την εξυγίανση των τραπεζών."
Νέες ρυθμίσεις
Το επεισόδιο Novo Banco αντικατοπτρίζει μια μετατόπιση στο πολιτικό κλίμα στην Πορτογαλία μετά από χρόνια λιτότητας που επιβάλλονται από ένα πρόγραμμα διάσωσης τριών ετών. Αλλά αντανακλά επίσης μια νέα, πολύ ευρύτερο ρυθμιστικό καθεστώς στην Ευρώπη, με σκοπό να γίνουν οι ομολογιούχοι – και όχι οι φορολογούμενοι - υπεύθυνοι όταν οι τράπεζες έχουν μπελάδες.
Το χάος στις αγορές έχει υποχωρήσει και οι τιμές ανέκαμψαν, αλλά οι επιπτώσεις της έχουν απήχηση σε πολύ υψηλότερο επίπεδο. Όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε την περαιτέρω μείωση των επιτοκίων νωρίτερα αυτό το μήνα, ο πρόεδρος του Mario Draghi είπε ότι τα νέα μέτρα, ιδίως η φθηνή χρηματοδότηση για τους δανειστές της ευρωζώνης, ήρθε "σε ένα περιβάλλον όπου η τιμολόγηση των τραπεζικών οφειλών είναι ασταθής και αβέβαιη".
Ένα από τα λιγότερο πράγματα που συζητήθηκαν με την οικονομική κρίση ήταν η επίδραση, ή η έλλειψη αυτής, για τους επενδυτές που κατείχαν τα τραπεζικά ομόλογα. Τώρα οι ρυθμιστικές αρχές έχουν αλλάξει ότι η εξίσωση, τοποθετώντας τους ομολογιούχους στο «αγκίστρι» με την ελπίδα ότι οι τράπεζες μπορούν να γίνουν ασφαλέστερες χωρίς δημόσιο χρήμα. Αυτό σημαίνει ότι τα δάνεια των τραπεζών – κάποτε πολύ ασφαλή από πολλά άλλα είδη εταιρικών ομολόγων - θα γίνουν πιο επικίνδυνα.
«Το πράγμα που έσωσε το σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος ήταν το κράτος», λέει ο Lloyd Harris, αναλυτής της Old Mutual.
Ένα έμβλημα για αυτό το νέο κανονιστικό φιλοσοφία είναι τα ομόλογα Coco (υπό αίρεση μετατρέψιμες ομολογίες). Κατασκευασμένα από την κρίση έχουν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν τον κίνδυνο σε σοφιστικέ επενδυτές. Μετατρέπονται σε μετοχές ή διαγράφονται όταν το κεφάλαιο μιας τράπεζας πέσει κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο. Με άλλα λόγια, όταν η τράπεζα χάνει χρήματα ή περιουσιακά στοιχεία οι ομολογιούχοι χάνουν χρήματα. Αυτό το νέο είδος του χρέους είναι μέρος μιας ευρύτερης κατηγορίας που αναφέρεται ως «τραπεζικό κεφάλαιο».
Όταν οι τράπεζες έχουν μπελάδες, αυτό το κεφάλαιο είναι στη γραμμή του πυρός. Όπως το φάντασμα των αρνητικών επιτοκίων ήρθε στο προσκήνιο αυτό το έτος - το αποτέλεσμα των πολιτικών των κεντρικών τραπεζών έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει το δανεισμό – οι τιμές των τραπεζικών μετοχών και των ομολόγων μειώθηκαν δραματικά. Κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου, ο δείκτης για το χρέος coco μειώθηκε σχεδόν 8%.
Μετά το selloff στα Coco, κατέστη σαφές ότι οι αγορές για τα διάφορα είδη των τραπεζικών ομολόγων ήταν βαθιά αλληλένδετες. Οι αναλυτές της JPMorgan Chase προειδοποίησαν ότι οι αγορές coco είχαν γίνει ένας "αγωγός για τη διοχέτευση του άγχους της συμμετοχής της Τράπεζας στην ευρύτερη πιστωτική αγορά".
