Με την υπογραφή ειδικού προεδρικού διατάγματος που τίθεται σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2026, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακήρυξε επίσημα το ερχόμενο έτος ως «Έτος Ενότητας των Λαών της Ρωσίας».
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Κρατικού Συμβουλίου, ο Ρώσος πρόεδρος παρουσίασε έναν οδικό χάρτη που συνδέει την κοινωνική σταθερότητα με την τεχνολογική κυριαρχία και την οικονομική επιβίωση.
Η στρατηγική των 61 σημείων
Το νέο διάταγμα δεν αποτελεί μια απλή συμβολική κίνηση, αλλά ένα σύνθετο επιχειρησιακό σχέδιο 61 σημείων, χωρισμένο σε έξι θεματικές ενότητες. Το έγγραφο περιλαμβάνει μια εις βάθος αξιολόγηση των διεθνών σχέσεων της χώρας και θέτει ως απόλυτες προτεραιότητες:
- Τη διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας και της ιστορικής ενότητας του κράτους.
- Την ενίσχυση της εσωτερικής σταθερότητας απέναντι σε εξωτερικές πιέσεις.
- Την ανάδειξη του «πολυεθνικού λαού» ως θεμέλιο ενός μοναδικού, αυτόνομου πολιτισμού.
Οικονομία και Αγορά Εργασίας: Ο στόχος των 12 εκατομμυρίων
Στο πεδίο της οικονομίας, ο Πούτιν έθεσε έναν φιλόδοξο στόχο για την επόμενη επταετία: την ένταξη 12 εκατομμυρίων νέων εργαζομένων στο παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Παρά το γεγονός ότι η ανεργία βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό (2,2%), η ανάγκη για εξειδικευμένο προσωπικό παραμένει κρίσιμη. Για τον λόγο αυτό, ζήτησε την αναμόρφωση των πανεπιστημιακών προγραμμάτων, ώστε να ευθυγραμμιστούν πλήρως με τις ανάγκες των βασικών οικονομικών κλάδων.
Η εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η αναφορά του Ρώσου προέδρου στις τεχνολογικές εξελίξεις. Προέβλεψε ότι η επόμενη δεκαπενταετία θα σηματοδοτήσει τη μεγαλύτερη τεχνολογική ανακάλυψη στην ιστορία, με την Τεχνητή Νοημοσύνη να φέρνει «συστηματικές αλλαγές» στην παγκόσμια ισορροπία.
Σύμφωνα με την ανάλυσή του:
Μετασχηματισμός Εργασίας: Το AI θα αντικαταστήσει σταδιακά τους εργαζόμενους σε εισαγωγικές θέσεις (entry-level), αλλά θα δημιουργήσει νέες ανάγκες για στελέχη με μηχανική σκέψη, ικανότητα ανάλυσης δεδομένων και ανάληψης ευθυνών.
Το Ανθρώπινο Πλεονέκτημα: Παρά την τεχνολογική έκρηξη, ο Πούτιν τόνισε ότι η ικανότητα ομαδικής εργασίας και η ανθρώπινη κρίση παραμένουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι των αλγορίθμων.
