Η κινεζική βιομηχανία εκπέμπει σαφή σήματα επιβράδυνσης, καθώς τα τελευταία στοιχεία καταγράφουν τον χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης των τελευταίων 15 μηνών.
Η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε μεν σε ετήσια βάση, ωστόσο ο ρυθμός της ανόδου διαμορφώθηκε χαμηλότερα τόσο από τον προηγούμενο μήνα όσο και από τις προσδοκίες της αγοράς, επιβεβαιώνοντας ότι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη δυσκολεύεται να ανακτήσει σταθερή αναπτυξιακή δυναμική.
Συγκεκριμένα, η αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής περιορίστηκε στο 4,8% σε ετήσια βάση, επίπεδο που αποτελεί το χαμηλότερο από το καλοκαίρι του 2024. Η μεταποίηση, η οποία αποτελεί τον βασικό πυλώνα της κινεζικής οικονομίας, εμφανίζει σημάδια κόπωσης, με αρκετούς κλάδους να επηρεάζονται από τη μειωμένη εγχώρια ζήτηση και την ασθενέστερη εξωτερική δραστηριότητα. Η εικόνα αυτή έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά πρόσφατων απογοητευτικών ενδείξεων για την πορεία της οικονομίας.
Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα δεδομένα που αφορούν την κατανάλωση. Οι λιανικές πωλήσεις κατέγραψαν αισθητή επιβράδυνση, ενισχύοντας τις εκτιμήσεις ότι τα κινεζικά νοικοκυριά παραμένουν επιφυλακτικά στις δαπάνες τους. Η υποτονική καταναλωτική συμπεριφορά αντανακλά τις ανησυχίες για την αγορά εργασίας, τη στασιμότητα των εισοδημάτων και τη συνεχιζόμενη αβεβαιότητα γύρω από τον κλάδο των ακινήτων, ο οποίος εξακολουθεί να λειτουργεί ως βαρίδι για την οικονομία.
Την ίδια στιγμή, η επιβράδυνση δεν είναι ομοιόμορφη σε όλους τους τομείς. Ο εξορυκτικός κλάδος εμφανίζει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα, καταγράφοντας υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, καθώς επωφελείται από τη ζήτηση για πρώτες ύλες και τη σχετική σταθερότητα των διεθνών τιμών. Ωστόσο, η θετική αυτή εικόνα δεν αρκεί για να αντισταθμίσει την αδυναμία της μεταποίησης και της κατανάλωσης, που παραμένουν καθοριστικές για τη συνολική οικονομική δραστηριότητα.
Η επιβράδυνση της βιομηχανικής παραγωγής εντάσσεται σε ένα ευρύτερο μακροοικονομικό πλαίσιο πιέσεων. Οι επενδύσεις σε πάγια περιουσιακά στοιχεία εμφανίζουν μειωμένη δυναμική, ενώ οι αποπληθωριστικές τάσεις συνεχίζουν να περιορίζουν τα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων. Πολλές βιομηχανίες βρίσκονται αντιμέτωπες με αυξημένα αποθέματα και ασθενή ζήτηση, γεγονός που δυσχεραίνει τη λήψη νέων επενδυτικών αποφάσεων και ενισχύει την αβεβαιότητα για τους επόμενους μήνες.
Παράλληλα, οι διεθνείς εξελίξεις επιβαρύνουν περαιτέρω την εικόνα. Η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας, οι εμπορικές εντάσεις και η προσπάθεια πολλών χωρών να διαφοροποιήσουν τις εφοδιαστικές τους αλυσίδες περιορίζουν τις εξαγωγικές προοπτικές της Κίνας. Αν και οι κινεζικές επιχειρήσεις παραμένουν ανταγωνιστικές, η εξωτερική ζήτηση δεν προσφέρει πλέον την ίδια στήριξη που παρείχε τα προηγούμενα χρόνια.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι αγορές στρέφουν το βλέμμα τους στις επόμενες κινήσεις της κινεζικής κυβέρνησης και της κεντρικής τράπεζας. Η ανάγκη για πρόσθετα μέτρα στήριξης της οικονομίας επανέρχεται στο προσκήνιο, με έμφαση τόσο στη δημοσιονομική πολιτική όσο και σε παρεμβάσεις που θα ενισχύσουν την κατανάλωση και την εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων. Το ερώτημα είναι αν τα μέτρα αυτά θα αποδειχθούν επαρκή για να ανακόψουν την επιβράδυνση ή αν η κινεζική οικονομία εισέρχεται σε μια πιο παρατεταμένη φάση χαμηλότερης ανάπτυξης.
Συνολικά, το χαμηλό 15 μηνών στη βιομηχανική παραγωγή λειτουργεί ως σαφές προειδοποιητικό σήμα. Η Κίνα καλείται να διαχειριστεί ταυτόχρονα δομικές αδυναμίες, μειωμένη εσωτερική ζήτηση και ένα πιο απαιτητικό διεθνές περιβάλλον. Οι εξελίξεις των επόμενων μηνών θα είναι κρίσιμες όχι μόνο για την ίδια την κινεζική οικονομία, αλλά και για τις παγκόσμιες αγορές που εξακολουθούν να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη δυναμική της.
