Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος πάροχος φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Πρόκειται για μία αγορά ο όγκος της οποίας φθάνει τα 400 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ανά έτος (450 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, αν συμπεριληφθεί η Τουρκία). Η Ρωσία είχε έσοδα απο την ευρωπαϊκή αγορά περί τα 42 δισ. δολάρια αγορά.
Από την πλευρά της προσφοράς, η Νορβηγία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος πάροχος φυσικού αερίου μετά την Ρωσία. Η Αλγερία είναι τρίτη, αν και το μερίδιό της στην αγορά συρρικνώνεται. Το γεγονός αυτό καθιστά αυτές τις δύο χώρες σημαντικούς παίκτες, τουλάχιστον για τις παράκτιες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες έχουν άμεση πρόσβαση σε μεταφερόμενο δια θαλάσσης LNG.
Το ευρωπαϊκό παιγνίδι της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας τα επόμενα χρόνια θα είναι πιο ανταγωνιστικό καθώς στην παγκόσμια αγορά ενέργειας μπαίνουν συνεχώς νέοι παίκτες.Στις 21 Απριλίου, η πρώτη αποστολή αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) με προορισμό την Ευρώπη άφησε τον Κόλπο του Μεξικού και διέσχισε τον Ατλαντικό.Μέχρι το 2020, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να στείλουν περίπου 80 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα υγροποιημένου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη ετησίως -περίπου τα δύο τρίτα του όγκου που η Ρωσία εξήγαγε στην Ευρώπη το 2015.
Πέρα από την Ευρώπη, η Αυστραλία πρόκειται να προσθέσει τόσο LNG στην παγκόσμια προσφορά, όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες για τα επόμενα πέντε χρόνια. Φυσικά, το πιο πιθανό είναι να κατευθυνθεί προς την Ασία. Αλλά και η προοπτική αυτή θα έχει επίπτωση στην ευρωπαϊκή αγορά.
Με την μείωση της ασιατικής ζήτησης, οι ποσότητες από την Μέση Ανατολή ή από την λεκάνη του Ατλαντικού που απελευθερώνονται αυξάνονται. Αυτό το φυσικό αέριο θα είναι τότε ελεύθερο να κινηθεί σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.
Τελικά είναι αβέβαιο ποιος θα επικρατήσει σε ένα πιθανό πόλεμο φυσικού αερίου. Αυτό όμως που θα πρέπει να θεωρηθεί ως δεδομένο είναι ότι στα επόμενα χρόνια η αγορά ενέργειας της Ευρώπης θα εξελιχθεί σε "μήλο της έριδος" μεταξύ των παραγωγών και αυτό μπορεί να έχει πέραν των οικονομικών επιπτώσεων και γεωπολιτικές.
