Αν δεν πέσουν έξω κι αυτές οι δημοσκοπήσεις, στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα γίνουν τον Μάιο, οι Γάλλοι θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ ενός «καθαρόαιμου δεξιού» και μιάς ακροδεξιάς υποψηφίου: Φρανσουά Φιγιόν ή Μαρίν Λεπέν.
Η επόμενη πενταετία θα είναι λοιπόν περίοδος μεγάλων αλλαγών στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, στη γαλλική κοινωνία και στην οικονομία. Οι επιπτώσεις από την «αλλαγή φρουράς» στο Μέγαρο των Ηλυσίων θα είναι πολλαπλές και θα γίνουν αισθητές σε όλη την Ευρώπη, επηρεάζοντας ασφαλώς επιλογές, προσανατολισμούς και ισορροπίες δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Στο προσκήνιο της επικαιρότητας βρίσκεται τώρα ο νέος διεκδικητής της προεδρίας της Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Φρανσουά Φιγιόν, ο οποίος πήρε το χρίσμα της δεξιάς βγάζοντας εκτός κούρσας τον πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τον πρώην πρωθυπουργό Αλέν Ζιπέ.
Με τη θριαμβευτική επικράτηση του στις προκριματικές εκλογές η πολιτική «τράπουλα» ανακατεύεται, καθώς ο νέος ηγέτης της Δεξιάς είναι σε θέση να αποσπάσει ψήφους που θα πήγαιναν στην Λεπέν, αφήνοντας παράλληλα μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο για τον Σοσιαλιστή υποψήφιο – ο οποίος κατά τις δημοσκοπήσεις δεν πρόκειται εν πάση περιπτώσει να περάσει στον δεύτερο γύρο.
«Το μαχαίρι στο κόκκαλο»
Ο Φιγιόν υπόσχεται ότι θα βγάλει τη γαλλική οικονομία από βαθιά δομική κρίση και θα εξυγιάνει τον δημόσιο τομέα, εφαρμόζοντας μια γαλλική εκδοχή «θατσερισμού» - με πολλά «λουκέτα» σε κρατικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, περιστολή κρατικών δαπανών, μείωση της φορολογίας για επιχειρήσεις, αλλαγή των εργασιακών διατάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Τα μέσα ενημέρωσης και οι διεθνείς σχολιαστές βλέπουν στο πρόσωπο του έναν αυστηρό, συντηρητικό καθολικό, «θατσεριστή» στα θέματα οικονομίας και δημόσιας διοίκησης, και… ρωσόφιλο στην εξωτερική πολιτική.
Όλα αυτά μένουν να επιβεβαιωθούν στην προεκλογική του καμπάνια – και πολύ περισσότερο με την άσκηση της εξουσίας, αν κερδίσει τις προεδρικές εκλογές.
Προς το παρόν, τα διεθνή media και οι πολιτικοί αναλυτές προεξοφλούν ότι με τη συντηρητική ρητορική του, ο Φρανσουά Φιγιόν φλερτάρει με τους ψηφοφόρους της Μαρίν Λεπέν και του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Στόχος του είναι να κερδίσει ψήφους από τα δεξιά του, καθώς θεωρείται βέβαιο ότι αν βρεθεί αντιμέτωπος στο δεύτερο γύρο με την Λεπέν, κεντρώοι, κεντροαριστεροί και αριστεροί θα τον ψηφίσουν στη λογική «το μη χείρον βέλτιστον».
Οικονομία της αγοράς, κατάργηση κεκτημένων
Κατά την βρετανική εφημερίδα Daily Mail, ο Φιγιόν είναι «η γαλλική εκδοχή του θατσερισμού», ένας «συνδυασμός οικονομικού φιλελευθερισμού και κοινωνικού συντηρητισμού, που η Γαλλία δεν έχει ποτέ ξαναδεί».
Η Wall Street Journal εκτιμά ότι η ανάδειξή του ως υποψηφίου της δεξιάς για την προεδρία, είναι η απαρχή μία ριζοσπαστικής αλλαγής: «Η Γαλλία φλερτάρει με μια επανάσταση στην οικονομία της αγοράς, η οποία θα αποτελέσει αποφασιστική ρήξη με το παρελθόν...Πολλοί θα πουν ότι ήταν καιρός. Όμως για την μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, την οποία υπόσχεται ο Φιγιόν βαδίζοντας στα χνάρια της Θάτσερ, χρειάζεται πρώτα ένα αξιόπιστο σχέδιο», επισημαίνει η αμερικάνικη εφημερίδα.
Ο Φιγιόν αυτοπροβάλλεται ως μεταρρυθμιστής. Όμως, ακόμη και στο ίδιο του το κόμμα πολλοί τον κατηγορούν ότι διχάζει τη γαλλική κοινωνία, λόγω της οικονομικής πολιτικής που ευαγγελίζεται. Σε πολλές περιπτώσεις το πρόγραμμά του φαίνεται παρόμοιο με εκείνο της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, σαν να θέλει να επαναπατρίσει τις ψήφους των συντηρητικών Γάλλων που έχουν διαρρεύσει προς το Εθνικό Μέτωπο.
Περικοπές σε δαπάνες, κίνητρα για επιχειρήσεις
Πάντως, σε αντίθεση με τον πολιτικό του μέντορα Νικολά Σαρκοζί, φαίνεται πιο αξιόπιστος σε αυτή την προσπάθεια:
• Υπόσχεται να περιορίσει κατά 100 δισ. ευρώ τις δημόσιες δαπάνες και να περικόψει 500 χιλιάδες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων.
• Δηλώνει ότι θα θυσιάσει «ιερές αγελάδες» της γαλλικής εργατικής νομοθεσίας, όπως την εργάσιμη εβδομάδα των 35 ωρών, και θα αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Παράλληλα, υπόσχεται μέτρα και πολιτικές που θα τονώσουν τις επενδύσεις, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας. Το πακέτο περιλαμβάνει δραστική μείωση της φορολογίας στα επιχειρηματικά κέρδη και επενδυτικά κίνητρα.
Στα χνάρια του Ντε Γκολ
Οσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ο χαρακτηρισμός «ρωσόφιλος» που του αποδόθηκε, είναι μάλλον υπερβολικός έως αβάσιμος. Ο Φιγιόν έχει πει μόνο ότι η Γαλλία πρέπει να έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία και να ακολουθεί πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, επιδεικνύοντας ανεξαρτησία έναντι των ΗΠΑ.
Επιχειρεί ουσιαστικά να εμφανισθεί ως «πολιτικός κληρονόμος» του Ντε Γκολ, ο οποίος θα προσπαθήσει να επαναβεβαιώσει το ρόλο της Γαλλίας ως «μεγάλης παγκόσμιας δύναμης»
