Μία ακόμα άσχημη στιγμή στη θητεία του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος είχε θέσει στο επίκεντρο της πολιτικής του την καταπολέμηση της ανεργίας και κυρίως της νεανικής ανεργίας. Δυστυχώς για τον πρόεδρο Ολάντ, δεν τον απορρίπτουν πλέον μόνο οι νέοι που αντικρίζουν με τρόμο το εργασιακό τους μέλλον. Σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις, μόλις το 14% των Γάλλων εκφράζουν κάποια μικρή εμπιστοσύνη στον πρόεδρο και την πολιτική του.
Η κόντρα με τη γαλλική κυβέρνηση έχει αίτημα να αποσυρθεί ο νόμος για τη μεταρρύθμιση του εργατικού κώδικα που καθιστά ευκολότερες της απολύσεις, με απώτερο στόχο την αύξηση των προσλήψεων και κατά συνέπεια την καταπολέμηση της ανεργίας.
Υπό την ηγεσία του σημερινού προέδρου Φρανσουά Ολάντ, η δημοτικότητα του Σοσιαλιστικού Κόμματος έχει καμφθεί κυρίως λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής στασιμότητας της χώρας. Με τη σειρά του, το δημόσιο αίσθημα έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά. Ο κ. Ολάντ, ο οποίος είχε εκλεγεί με μία προοδευτική πολιτική πλατφόρμα που υποσχόταν την αμφισβήτηση των πολιτικών οικονομικής λιτότητας του Βερολίνου και των Βρυξελλών, έκανε στροφή αποδεχόμενος την απελευθέρωση των αγορών και περικοπές στον προϋπολογισμό, ως μία έσχατη προσπάθεια να αναζωογονήσει την οικονομία. Η κυβέρνησή του μελέτησε επίσης την υιοθέτηση αντιτρομοκρατικών μέτρων που πρώτο πρότεινε το Εθνικό Μέτωπο, μετά τη σειρά των τρομοκρατικών επιθέσεων που έπληξαν την Γαλλία τον Ιανουάριο και στην συνέχεια τον Νοέμβριο του 2015. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις εκλογές του επόμενου έτους, η στρατηγική του Ολάντ είναι να προχωρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο προς τα δεξιά, προκειμένου να συμπιέσει τους Ρεπουμπλικάνους του Νικολά Σαρκοζί μεταξύ του Εθνικού Μετώπου και των Σοσιαλιστών, αναγκάζοντας έτσι ένα δεύτερο γύρο εναντίον της Le Pen. Αν και αυτό θα απαιτήσει να έρθει τουλάχιστον δεύτερος στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών τον επόμενο χρόνο -που όπως έχουν τα πράγματα δεν είναι καθόλου βέβαιο- οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Ολάντ θα είχε μία ευκαιρία να κερδίσει το δεύτερο γύρο έναντι της Λεπέν.
Αν αυτή η στρατηγική πετύχει, θα σηματοδοτήσει μία θεμελιώδη μεταμόρφωση στη γαλλική πολιτική ζωή. Παραδοσιακά, οι δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος έχουν κυριαρχηθεί από μία φιλική προς την αγορά, αλλά κοινωνικά συντηρητική κεντροδεξιά και μία οικονομικά παρεμβατική, αλλά κοινωνικά φιλελεύθερη κεντροαριστερά. Αυτήν τη φορά, η πολιτική θα εξαρτηθεί από μία εθνικιστική και προστατευτιστική δύναμη, που αγωνίζεται εναντίον ενός κεντρώου κόμματος που υποστηρίζει την ελεύθερη αγορά, αλλά είναι κοινωνικά φιλελεύθερο.
