Εάν (ή όταν) η Κίνα «φτερνιστεί» -κάτι που μπορεί να σημαίνει μία απότομη υποτίμηση του γουάν ή μέτρα προστατευτισμού για να υπερασπιστεί τις τοπικές βιομηχανίες της- οι πρώτες χώρες που θα πάρουν «τα σκάγια» είναι η Σιγκαπούρη, η Ταϊβάν, το Βιετνάμ, η Νότιος Κορέα και η Μαλαισία.
Μεγαλύτερη «ανοσία» στην Κίνα έχουν, σύμφωνα με ανάλυση της Natixis, η Ινδονησία, η Ινδία και οι Φιλιπίνες, με βάση στοιχεία για τη σύνδεσή τους με τον «κίτρινο γίγαντα» στο εμπόριο, τον τουρισμό και τις επενδύσεις.
Για τις χώρες με μεγάλη έκθεση στην Κίνα, ο μεγαλύτερος σύνδεσμος είναι οι εμπορικές σχέσεις. Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας είναι ο τουρισμός. Το 2015, ο αριθμός των Κινέζων εξερχόμενων τουριστών εκτινάχθηκε κατά 15,4% σε 35,4 εκατομμύρια, σύμφωνα με το China Outbound Tourism Research Institute.
Οι τουρίστες αυτοί ξόδεψαν 235 δισ. δολάρια, σύμφωνα με τη Natixis. Οι περισσότεροι Κινέζοι τουρίστες προτιμούν να κάνουν τουρισμό σε άλλες χώρες της Ασίας, καθώς το 60% των ταξιδιών από την Κίνα γίνεται προς χώρες της περιοχής.
Παρ΄όλα αυτά, οι χώρες που επωφελούνται περισσότερο από τους Κινέζους τουρίστες, βιώνουν επίσης μία «αυξημένη ευαισθησία», διότι η ζήτηση μπορεί να αποβεί «δίκοπο μαχαίρι», επισημαίνει η Natixis, επικαλούμενη τη βουτιά 20% των Κινέζων τουριστών στο Βιετνάμ πέρυσι, αφότου οι δύο χώρες ενεπλάκησαν σε διαμάχη σχετικά με διαφιλονικούμενες περιοχές στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κίνας.
Άλλος ένας δεσμός προέρχεται από κινεζικά έργα όπως η πρωτοβουλία “Belt and Road” και η Asian Infrastructure Investment Bank. Καθώς η Κίνα ρίχνει χρήμα στην περιοχή, εν μέρει προκειμένου να εξάγει εκεί την υπερβάλλουσα δυναμικότητά της, αυξάνει επίσης την έμμεση εξουσία της.
Αν και παρέχει μία τόνωση στην ανάπτυξη, μία πιο ισχυρή Κίνα θέτει επίσης ένα δίλημμα για τους γείτονές της, που πρέπει διαρκώς να ελίσσονται ανάμεσα στις ανάγκες τους από τη μία να διατηρήσουν την κυριαρχία τους και από την άλλη να μην αποθαρρύνουν του Κινέζους επενδυτές και τουρίστες κταναλωτές.
Πρόκειται για μία δύσκολη άσκηση ισορροπίας, η οποία γίνεται όλο και δυσκολότερη, καθώς ο κινέζος πρόεδρος Ζι Τζινπινγκ προχωράει στο «κινεζικό όνειρό» του για αυξημένη οικονομική και πολιτική επιρροή.
