Η εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη» φθάνει και στον περιορισμό διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων, με το σχετικό νομοσχέδιο να τίθεται στη σημερινή (23/12) συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Η νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης, που έχει προαναγγελθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αναμένεται να αποτελέσει νέα εστία πολιτικής σύγκρουσης. ‘Ήδη εκπρόσωποι των συνδικάτων, χαρακτηρίζουν προσχηματική τη δικαιολογία περί ταλαιπωρίας των πολιτών, εκτιμώντας ότι στην πραγματικότητα η κυβέρνηση επιδιώκει την περιστολή των κινητοποιήσεων, σε περίοδο στην οποία πλήττονται τα εργασιακά δικαιώματα.
Επιπλέον, η προβλεπόμενη ανάθεση αποφασιστικού ρόλου στην αστυνομία για τον χώρο που θα καταλαμβάνει μια διαδήλωση (αν, για παράδειγμα θα γίνεται στον δρόμο ή το πεζοδρόμιο) την ώρα που τα περιστατικά αστυνομικής βίας είναι ψηλά στην επικαιρότητα, εκτιμάται ότι «θα ρίξει λάδι στη φωτιά».
Στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, το θέμα εμφανίζεται ως: Παρουσίαση νομοσχεδίου για την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι (Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη).
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» παρουσίασε βασικά στοιχεία του περιοριστικού νομοθετικού πλαισίου 18 άρθρων που προωθεί η κυβέρνηση, αναφέροντας:
«Κάθε πορεία, συγκέντρωση ή διαδήλωση θα πρέπει να είναι προγραμματισμένη. Ετσι ώστε η Αστυνομία να είναι ενημερωμένη. Πρέπει επίσης η προαναγγελία να φέρει το όνομα του οργανωτή. Κάποιου υπεύθυνου. Με ονοματεπώνυμο. Και αναλόγως με τον όγκο της, είτε οι διαδηλωτές θα πορεύονται πάνω στο πεζοδρόμιο, είτε σε μια λωρίδα του δρόμου. Είτε σε περιπτώσεις μαζικών διαδηλώσεων, όπως του Πολυτεχνείου, θα πορεύονται σε όλο το μήκος και το πλάτος του δρόμου ή της λεωφόρου. Με αυτόν τον νόμο προσδιορίζονται τα δικαιώματα, οι αρμοδιότητες και οι ευθύνες. Ακόμα, με αυτόν τον νόμο θα ορίζεται ένας αστυνομικός ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στην Αστυνομία και τους οργανωτές. Οι πολίτες, από την άλλη, θα λαμβάνουν στα κινητά τους, μέσα από ειδική πλατφόρμα, τη διαδρομή κάθε διαδήλωσης καθώς και εναλλακτικούς δρόμους ώστε να αποφεύγουν να πέφτουν πάνω σε μποτιλιαρίσματα και σε “εμφράγματα”».
Πως φτάσαμε εδώ
Μπούσουλας για τις ρυθμίσεις όσον αφορά τις διαδηλώσεις, είναι το Προεδρικό Διάταγμα, που έφερε το 2013 η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου για περιορισμούς στις μικρές συναθροίσεις σε πόλεις άνω των 100.000 κατοίκων. Σύμφωνα με εκείνο το ΠΔ, που έμεινε στα χαρτιά, δεν επιτρεπόταν η κατάληψη όλου του οδοστρώματος για ιδιαίτερα μικρές συναθροίσεις, με την εκτίμηση του μεγέθους να ανατίθεται στις αστυνομικές αρχές.
Η έναρξη των προσπαθειών να ελεγχθούν οι πορείες τοποθετείται στο 1998, επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη και με υπουργό Δημόσιας Τάξης τον Γ. Ρωμαίο.
Στις αρχές του 2001 ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης υπέβαλε σχέδιο νόμου στα συναρμόδια υπουργεία, όμως τελικά «κόλλησε» καθώς αρκετοί υπουργοί εξέφρασαν φόβους για αντιδράσεις.
Το «πρόβλημα» επιχείρησε να λύσει ο μετέπειτα υπουργός Γ. Φλωρίδης, που άλλαξε τα σχέδια της ΕΛ.ΑΣ., ώστε οι δρόμοι να κλείνουν μόνον όταν περνούν οι διαδηλωτές. Το θέμα επανήλθε τον Αύγουστο του 2006 από τον Β. Πολύδωρα, όταν έστειλε ανοικτή επιστολή σε όλα τα κόμματα και τους συνδικαλιστικούς φορείς.
Ετέθη πάλι τον Απρίλιο του 2009 από τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών, αρμόδιο για θέματα Δημόσιας Τάξης, Χρ. Μαρκογιαννάκη, ενώ η τελευταία απόπειρα για «ελεγχόμενες διαδηλώσεις» σημειώθηκε το 2011 από τον Χρ. Παπουτσή.
