Deutsche Bank: Ξεκινά 35ετια χαμηλής ανάπτυξης

Η ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας θα είναι τόσο αργή τα επόμενα 25 χρόνια που οι φορείς άσκησης πολιτικής θα δυσκολευτούν να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές προκλήσεις, προειδοποιεί η Deutsche Bank σε έκθεση που δημοσίευσε την Παρασκευή.

Η έκθεση εκτιμά ότι σε αντίθεση με τα προηγούμενα 35 χρόνια, ο πληθωρισμός και οι αποδόσεις των ομολόγων θα αυξηθούν τις επόμενες τρεις δεκαετίες.

«Σύντομα θα γίνουμε μάρτυρες μιας αναδιαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης που καθόριζε την οικονομία, την πολιτική, τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και τιμές των στοιχείων ενεργητικού από το 1980 περίπου μέχρι σήμερα» σημειώνεται στην έκθεση της Deutsche Bank που σύμφωνα με το Reuters χαρακτηρίστε από traders ομολόγων ως η αιτία για το sell off στις αγορές σταθερού εισοδήματος.

«Δεδομένου ότι ο τρέχον κύκλος κράτησε περίπου 35 χρόνια, είναι πιθανό ο επόμενος κύκλος να κρατήσει και αυτός τόσες δεκαετίες. Η προβολή των τελευταίων 35 ετών στο μέλλον μπορεί να είναι το πιο επικίνδυνο λάθος για τους επενδυτές, τους πολιτικούς και τους κεντρικούς τραπεζίτες» προειδοποιούν οι αναλυτές που συνέταξαν την έκθεση της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζaς.

Σύμφωνα με τους ίδιους, οι αποτιμήσεις των στοιχείων ενεργητικού στις μεγάλες ανεπτυγμένες οικονομίες δεν ήταν ποτέ υψηλότερες, για λόγους που αφορούν αποκλειστικά την περίοδο από το 1980 μέχρι και σήμερα.

Με βάση την έκθεση της Deutsche Bank τα βασικά χαρακτηριστικά των επόμενων 35 ετών θα είναι χαμηλότερα ανάπτυξη, υψηλότερος πληθωρισμός, λιγότερο διεθνές εμπόριο, μεγαλύτερος έλεγχος της μετανάστευσης, μικρότερα εταιρικά κέρδη ως προς του ΑΕΠ και αρνητικές πραγματικές αποδόσεις στα ομόλογα.

Οι αναλυτές της γερμανικής τράπεζας παρουσιάζουν δύο σενάρια για τους επενδυτές ομολόγων.

Σενάριο 1: «Χωρίς περιστροφές, το καλύτερο ρεαλιστικό σενάριο για την χρηματοοικονομική σταθερότητα στην νέα εποχή είναι οι κάτοχοι ομολόγων σε όλο τον κόσμο να δουν ένα αργό πραγματικό κούρεμα σε διάστημα αρκετών ετών, πιθανότατα σε διάστημα τουλάχιστον δύο δεκαετιών. Το καλύτερο παράδειγμα για αυτό στην ιστορία είναι η μεταπολεμική περίοδος, όπου το κυβερνητικό χρέος βρισκόταν σε παρόμοια επίπεδα με αυτά που βλέπουμε σήμερα. Κατά τα επόμενα 35 έτη το χρέος αυτό διαβρώθηκε επιτυχώς από μια μακρά περίοδο όπου το ονομαστικό ΑΕΠ ήταν αρκετά υψηλότερο από τις αποδόσεις των ομολόγων. Οπότε οι ομολογιούχοι δέχθηκαν ένα μεγάλο πραγματικό κούρεμα».

Σενάριο 2: «Αντί για μια τεχνητή ανατίμηση και μια αργή επιτυχημένη μη συστημική απομόχλευση, υπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος για ένα λιγότερο σταδιακό αποτέλεσμα όπου μια μεγάλη χώρα (ή χώρες) θα χρεοκοπήσει, παίρνοντας μαζί της και άλλο από το εγχώριο και πιθανότατα διεθνές χρέος. Αυτό μπορεί να συμβεί μέσω της πολιτικής, ειδικά στην Ευρώπη αν μια χώρα αποφασίσει να φύγει από το ενιαίο νόμισμα».