Τα οικονομικά στοιχεία στηρίζουν το κυβερνητικό αφήγημα: Υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, χαμηλό κόστος κρατικού δανεισμού, μεγάλες εισροές ξένων επενδυτικών κεφαλαίων.
Ταυτόχρονα όμως παραμένουν τα μεγάλα προβλήματα: Ακρίβεια, πληθωρισμός που δεν συνοδεύεται από ανάλογη αύξηση – ούτε των ονομαστικών – εισοδημάτων, διαφθορά, έλλειψη εμπιστοσύνη στους θεσμούς και στο πολιτικό σύστημα.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια είναι φανερή. Στις δημοσκοπήσεις για την πρόθεση ψήφου, την αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου και την εν γένει παρουσίας της αντιπολίτευσης εκφράζεται με απαντήσεις του τύπου “Δεν γνωρίζω/ δεν απαντώ”, καλύτερος “ο κανένας”, “άλλο κόμμα”, “λευκό/αποχή”.
Ευτυχώς (για την κυβέρνηση), η κοινωνική δυσαρέσκεια, η αποδοκιμασία της πολιτικής της και η αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτική, δεν μεταφράζονται ακόμη σε ενεργητική στάση, σε πρόθεση ψήφου.
Και όσο δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να μπορεί να μετατρέψει αυτή τη δυσαρέσκεια και την αποδοκιμασία σε ψήφο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχουν τίποτα να φοβούνται. Οι πολιτικές ισορροπίες δεν ανατρέπονται – ούτε καν διαταράσσονται. Με ανασύνθεση του κεντροαριστερού χώρου, ή χωρίς.
Χ. Ν.