Ελλάδα

Αντιμέτωποι με τη φτώχεια οι νέοι στην Ελλάδα- Το 14,2% στερούνταν βασικών ανέσεων το 2021


Το 14,2% των Ελλήνων νέων, ηλικίας 15-29 ετών, στερούνταν το 2021 βασικών αγαθών, υπηρεσιών ή κοινωνικών δραστηριοτήτων, σύμφωνα με έρευνα της Eurostat.

Πρόκειται για το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό στην ΕΕ μετά τη Ρουμανία (23,1%) και τη Βουλγαρία (18,7%), ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν πολύ χαμηλότερος (6,1%) έναντι 6,4% για το σύνολο του πληθυσμού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ένα άτομο θεωρείται ότι στερείται βασικών αγαθών, υπηρεσιών ή κοινωνικών δραστηριοτήτων, εφόσον δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει τουλάχιστον 7 από 13 σχετικές ανέσεις (6 που αφορούν στα ίδια τα άτομα και 7 που σχετίζονται με τα νοικοκυριά).

Οι ανέσεις σε επίπεδο νοικοκυριού είναι οι εξής:

  •     Δυνατότητα να μπορούν να ανταποκριθούν σε απρόσμενες δαπάνες
  •     Δυνατότητα να μπορούν να πληρώσουν για μία εβδομάδα διακοπών
  •     Δυνατότητα να αντιμετωπίζουν ληξιπρόθεσμες οφειλές
  •     Δυνατότητα να μπορούν να τρώνε κρέας, κοτόπουλο, ψάρια ή αντίστοιχης θρεπτικής αξίας τροφές για τους vegetarian κάθε δεύτερη ημέρα
  •     Δυνατότητα να συντηρούν το σπίτι τους
  •     Να μπορούν να έχουν αυτοκίνητο για προσωπική χρήση και
  •     Αντικατάσταση φθαρμένων υλικών

Οι ανέσεις σε ατομικό επίπεδο αφορούν:

  •     Να έχουν σύνδεση στο internet
  •     Να αντικαθιστούν φθαρμένα ρούχα με καινούργια
  •     Να έχουν δύο ζευγάρια παπούτσια (περιλαμβανομένου ενό ζευγαριού για όλες τις εποχές)\
  •     Να δαπανούν ένα μικρό ποσό χρημάτων κάθε εβδομάδα για λογαριασμό τους
  •     Να έχουν τακτικές δραστηριότητες αναψυχής και
  •     Να βγαίνουν με φίλους ή την οικογένεια για ποτό ή γεύμα τουλάχιστον μία φορά τον μήνα

Η φτώχεια απειλή για έναν στους τέσσερις Έλληνες νέους

Στην Ελλάδα, οι νέοι 15-29 ετών διέτρεχαν το 2021 τον δεύτερο υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας στην ΕΕ, σε ποσοστό 25,3%, με τη Δανία να έχει το υψηλότερο (25,6%) και το μέσο ποσοστό στην ΕΕ να ήταν 20,1%.

Κίνδυνο φτώχειας διατρέχουν τα άτομα με διαθέσιμο εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του διάμεσου μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις.