Πολιτική

Μάγδα Φύσσα: Οι Χρυσαυγίτες είναι θρασύδειλοι εγκληματίες και δολοφόνοι – Θα το φωνάζω όσο ζω


Μια συνέντευξη-ποταμό, επτά χρόνια μετά τη δολοφονία του γιου της, παραχώρησε η Μάγδα Φύσσα και μίλησε για τα παιδικά χρόνια του Παύλου, τις εφηβικές του ανησυχίες και την ενασχόλησή του με το γράψιμο και το τραγούδι, το όνειρό του να δώσει συναυλίες στην Αγγλία που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε, τη διαίσθησή του ότι κάτι κακό θα του συνέβαινε και τα κίνητρα της δολοφονίας του.

Η μητέρα σύμβολο του αγώνα κατά του φασισμού παραχώρησε τη συνέντευξη στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και την εκπομπή «Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια» που παρουσιάζουν οι Λίνα Νικολακοπούλου και Αλεξάνδρα Χριστάκακη.

«Ο Παύλος ήταν 10 ή 11 ετών όταν άρχισε να γράφει, να έχει τέτοιες ανησυχίες και να εκφράζεται ελεύθερα. Τα παιδικά του χρόνια ήταν γεμάτα και έντονα. Ήταν ένας μέτριος μαθητής, που του άρεσε το μπάσκετ και ο αθλητισμός. Και σε αυτό το κομμάτι βρήκε εμπόδια και δεν μπόρεσε να προχωρήσει παραπάνω. Τα παιδιά της Δυτικής Αττικής γενικά έχουν να αντιμετωπίσουν ένα άδικο σύστημα. Από μικρό παιδί διάβαζε εξωσχολικά βιβλία.

Αυτό το πήρε από τον παππού του, τον πατέρα μου. Στα 11 μου είπε ότι του άρεσε να γράφει. Δε μου έδινε αναφορά για το τι γράφει. Όπου και να γύριζες το κεφάλι σου, έβλεπες χαρτάκια με στίχους. Στα 14 έγραφε πιο εντατικά και θαύμαζε πολύ τους Active Member. Όλη την ώρα ήταν με ένα Walkman. Κάθε φορά, μέχρι και το τέλος, που πήγαινε μια βόλτα, πάντα άκουγε μουσική. Ήταν μέρος της ζωής του», ανέφερε αρχικά η Μάγδα Φύσσα και συνέχισε:

«Από εμένα ήταν ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Ο πατέρας του έλεγε ‘μάθε μια τέχνη και η μουσική θα είναι το χόμπι σου’. Αλλά αυτός ήθελε να ζει από τη μουσική. Δεν ήρθαμε ποτέ σε κόντρα για αυτό το θέμα. Ήθελε να το κάνει, να ασχοληθεί με τη μουσική, το όνειρό του, και απλά το έκανε. Ήταν αυτοδίδακτος. Δεν σπούδασε μουσική. Ό,τι είχε ανάγκη και χρειαζόταν, έβρισκε πάντα τον τρόπο και το έκανε. Ο Παύλος έβλεπε από μικρός την αδικία. Ζούσε με αυτή. Ερχόμαστε από μια γειτονιά που έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και τα παιδιά που κάνουν ραπ στη Δυτική Αττική αποτυπώνουν την αδικία στα τραγούδια τους. Ο Παύλος ήταν πάντα αντιφασίστας.

Έτσι ήταν, έτσι γεννήθηκε. Ένας ελεύθερος νους. Έβλεπε την αδικία και μέσα από τους στίχους του μιλούσε για το άδικο. “Το όνειρό του ήταν να κάνει εθελοντισμό, να δημιουργήσει ένα χώρο, ένα τεράστιο κτήμα, σαν σχολείο. Ήθελε να μην υπάρχει κανένα παιδί στα φανάρια, κανένα παιδί στο δρόμο. Ο Παύλος ήθελε να δώσει βοήθεια στους αδικημένους της ζωής, στους κατατρεγμένους. Είχε αυτό το όραμα, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Έκανε συναυλίες για να δώσει τα χρήματα για καλό σκοπό… Ελάχιστες φορές έβγαζε χρήματα. Το ποσό που μαζεύονταν το έδινε “εκεί που έπρεπε”. Δεν ερχόταν ποτέ να μου το πει, αλλά το ήξερα. Ήθελε να ταξιδέψει, να τραγουδήσει στο εξωτερικό, να πάει και να κάνει συναυλίες στην Αγγλία. Το έκανε με το νου του κάθε μέρα, αλλά στην πραγματικότητα δεν τα κατάφερε»…

Αναφορικά με τη διαίσθηση του γιου της, η κυρία Φύσσα είπε:

«Αν ο Παύλος στοχοποιήθηκε και δολοφονήθηκε για τη μουσική του, φταίμε εμείς, η κοινωνία που επιτρέψαμε στο μόρφωμα της Χ.Α. να στερεί σε παλικάρια τη ζωή και την ελευθερία, με πρόσχημα την πατρίδα. Ο Παύλος μού έλεγε ότι το 2013 θα ήταν η χρονιά του, ότι θα έβγαζε τον δίσκο του και ότι θα έκανε κάτι μεγαλύτερο επαγγελματικά. Το τελευταίο διάστημα όμως ήταν σα να το διαισθανόταν, φαίνεται μέσα από τους στίχους του μάλιστα.. Υπήρχε κάτι.. Η κεραία του το ‘έπιανε’. Το τελευταίο διάστημα, το τελευταίο του καλοκαίρι ήταν μελαγχολικός και καταθλιπτικός.

Ένα πρωί πίναμε καφέ, γελάγαμε και ξαφνικά έπεσε ψυχολογικά. Είπε ‘κουράστηκα, θέλω να φύγω, θέλω να πάω στο Άγιο όρος’ και του είπα ‘πήγαινε, εσύ που μπορείς’, όμως δεν εννοούσε αυτό το ‘Άγιος Όρος’, εννοούσε κάτι άλλο… Το διαισθανόταν ότι θα φύγει.. Δεν τον είχα δει ποτέ έτσι.. Ήμουν πολύ προβληματισμένη, αναρωτιόμουν τι τον απασχολούσε… Αυτός το ήξερε… Ήξερε ότι μεγαλώνει το ‘θεριό’.

Εμείς δεν γνωρίζαμε για τα εγκλήματα της Χ.Α. Γινόντουσαν για χρόνια και δεν μας έδινε κανένας στοιχεία. Για αυτό κατηγορώ την κοινωνία μας. Δεν περιμένεις το 2013, σε ένα δημοκρατικό κράτος να βλέπεις τους “νέους Γερμανούς”, τους Ναζί, να τρομοκρατούν τον κόσμο.. Πρόκειται για θρασύδειλα πλάσματα. Ό,τι κάνουν το κάνουν τη νύχτα, στα κρυφά και πισώπλατα.. Είναι εγκληματίες και δολοφόνοι και όσο ζω θα το φωνάζω…

Ο Ρουπακιάς είναι στο σπίτι του, τον φυλάνε και εμείς τον πληρώνουμε. Δεν μπορεί να το κατανοήσει αυτό ο απλός άνθρωπος. Ένας κατ΄ομολογία δολοφόνος που δεν είναι στη φυλακή. Αν τον είχα μπροστά μου δεν θα τον σκότωνα, αλλά ευχαρίστως θα τον βασάνιζα, να μην μπορεί να πιει ούτε ένα ποτήρι νερό να ξεδιψάσει..

Το ότι δεν είναι στη Βουλή η Χ.Α είναι θετικό. Ρατσιστές και φασίστες πάντα θα υπάρχουν. Η δίκη του Παύλου τους πέταξε έξω από τη Βουλή. Ο θάνατός του τους έκανε πέρα. Περιμένω όμως ο Λαγός και ο Κασιδιάρης να καταδικαστούν. Περιμένουμε όλοι πάνω από έξι χρόνια. Οι δικηγόροι μας έχουν κάνει τα πάντα. Και μόνο για αυτούς πρέπει αυτοί οι δύο να καταδικαστούν».

Ακολουθήστε το Sofokleousin.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις